درماتیت هرپتیفرمیس چیست؟ خارش یا تاول و سوختگی بثورات پوستی. درماتیت هرپتیفورمیس (DH) شرایط سختی را برای زندگی ایجاد می کند. بثورات و خارش در آرنج و زانو و پوست سر و پشت گوش و باسن رخ می دهد.
این بثورات احتمال زیاد عدم پذیرش گلوتن را نشان می دهد که ممکن است مربوط به یک بیماری زمینه ای جدی تر باشد که به عنوان بیماری سلیاک شناخته می شود. DH گاهی اوقات بیماری دهورینگ یا بثورات گلوتن نامیده می شود. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند باید رژیم سخت و بدون گلوتن را حفظ کنند.
چه عواملی باعث ایجاد درماتیت هرپتی می شوند؟
از نظر اسم بسیاری از مردم فکر می کنند که این بثورات توسط تبخال ایجاد می شود. ولی اینگونه نیست و هیچ ارتباطی با تبخال ندارد. درماتیت هرپتی در افراد مبتلا به بیماری سلیاک رخ می دهد. بیماری سلیاک (که به آن بیماری عدم تحمل گلوتن یا آنتروپاتی حساس به گلوتن نیز گفت می شود) نوعی اختلال خود ایمنی است که با عدم پذیرش گلوتن مشخص می شود.
گلوتن پروتئینی است که درون گندم و چاودار و جو وجود دارد. همچنین گاهی اوقات در جو دوسر وجود دارد که در گیاهانی که از غلات دیگر استفاده می کنند فرآوری شده است.
براساس موسسه ملی بهداشت (NIH) 15 تا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری سلیاک دارای DH هستند. بیماری سلیاک همچنین می تواند باعث درد شدید شکم و یبوست و حالت تهوع و استفراغ شود. افراد مبتلا به DH به طور معمول هیچ یک از علائم روده ای را ندارند. با این حال حتی اگر آنها علائم روده ای را تجربه نکنند طبق گفته ی بنیاد ملی آگاهی از سلیاک (NFCA) 80 درصد یا بیشتر از افراد مبتلا به DH هنوز آسیب روده ای دارند اگر رژیم غذایی سرشار از گلوتن داشته باشند.
آسیب روده و بثورات ناشی از واکنش پروتئین های گلوتن با نوع خاصی از آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین A است. بدن شما برای حمله به پروتئین های گلوتن آنتی بادی IgA می سازد. وقتی آنتی بادی های IgA به گلوتن حمله می کنند به قسمت هایی از روده اسیب می رسانند که به شما اجازه می دهد ویتامین ها و مواد مغذی را جذب کنید. این حساسیت به گلوتن معمولا در خانواده ها دیده می شود.
ساختارهایی که با اتصال IgA به گلوتن ایجاد می شوند سپس وارد جریان خون می شوند و در آنجا شروع به مسدود شدن رگ های خونی کوچک به ویژه در پوست می کنند. گلبول های سفید جذب این مسدودیت می شوند. گلبول های سفید خون ماده شیمیایی به نام “مکمل” آزاد می کنند که باعث ایجاد بثورات خارش دار تاول زده می شود.
چه کسانی در معرض درماتیت هرپتی فرم قرار دارند؟
بیماری سلیاک می تواند هرکسی را درگیر کند. اما در افرادی که عضو دیگری از خانواده سلیاک یا DH را دارند شیوع بیشتری دارد.
با توجه به NIH اگرچه زنان بیشتر از مردان مبتلا به بیماری سلیاک هستند اما مردان بیشتر از زنان دچار DH می شوند. بثورات معمولا از ۲۰ یا ۳۰ سالگی شروع می شود گرچه ممکن است از کودکی شروع شود. این بیماری بیشتر در افراد اروپایی تبار رخ می دهد. و به ندرت نژاد های آفریقایی و اسیایی به آن دچار می شوند.
علائم درماتیت هرپتیفرمیس چیست؟
خارش آور ترین بثورات DH معمولا در مکان های زیر بروز می کند:
- آرنج
- زانو
- کمر
- خط مو
- پشت گردن
- شانه ها
- باسن
- پوست سر
بثورات در هر دو طرف بدن معمولا به همان اندازه و شکل هستند و اغلب می آیند و می روند.
قبل از شیوع کامل بثورات ممکن است احساس سوختگی یا خارش پوست در منطقه مستعد بثورات را داشته باشید. برجستگی هایی که شبیه جوش هایی هستند که با مایع شفاف پر شده اند شروع به تشکیل می کنند. آنها به سرعت خراشیده می شوند. برجستگی ها ظرف چند روز بهبود می یابند و یک اثر بنفش برجای می گذارند که هفته ها ادامه دارد.
اما برآمدگی های جدید همچنان بهبود می یابند. این روند می تواند برای سال ها ادامه داشته باشد یا ممکن است بهبود یابد و سپس بازگردد.
در حالی که این علائم معمولا با درماتیت هرپتیفورمیس در ارتباط هستند اما می تواند به دلیل سایر بیماری های پوستی مانند درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی تحریک کننده یا آلرژیک یا پسوریازیس و پمفیگوئید یا گال ایجاد شود.
چگونه درماتیت هرپتیفرمیس تشخیص داده می شود؟
DH بهتر است با نمونه برداری از پوست تشخیص داده شود. پزشک یک نمونه کوچک از پوست را می گیرد و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند. گاهی اوقات یک آزمایش ایمونوفلورسانس مستقیم انجام می شود که در آن پوست اطراف بثورات با رنگی آغشته می شود که وجود رسوبات آنتی را نشان می دهد. بیوپسی پوست IgA بادی همچنین می تواند در تعیین علائم ناشی از بیماری بیماری پوستی دیگری کمک کند.
آزمایش خون برای بررسی این آنتی بادی ها در خون نیز ممکن است انجام شود. برای تایید وجود آسیب ناشی از بیماری سلیاک ممکن است نمونه برداری از روده انجام شود.
اگر تشخیص نامشخص باشد یا تشخیص دیگری امکتن پذیر باشد آزمایشات دیگری نیز ممکن است انجام شود. تست پچ بهترین راه برای تشخیص درماتیت تماسی آلرژیک است که دلیل شایع علائم مشابه درماتیت هرپتی فرم است.
چه روش های درمانی برای درماتیت هرپتیفرمیس وجود دارد؟
DH می تواند با آنتی بیوتیکی به نام داپسون درمان شود. داپسون دارویی قدرتمند و دارای عوارض جانبی است. قبل از اینکه کاملا سر شود دوز دارو باید به آرامی و طی چندین ماه افزایش یابد.
اکثر مردم از مصرف داپسون رهایی می یابند اما عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکلات کبدی
- حساسیت به نور خورشید
- کم خونی
- ضعف عضلانی
- نوروپاتی محیطی
داروی داپسون همچنین ممکن است با سایر داروها مانند آمینوبنزنات پتاسیم یا کلوفازین یا تریمتوپریم تداخل منفی داشته باشد.
سایر داروهایی که ممکن است استفاده شوند شامل تتراسایکلین یا سولفاپیریدین و برخی داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند. و آنها کمتر از داپسون موثر اند.
موثر ترین درمانی که عاری از عوارض جانبی است رعایت دقیق رزیم غذایی بدون گلوتن است. این بدان معنی است که شما باید کاملا از غذا و نوشیدنی یا داروهای حاوی موارد زیر پرهیز کنید:
- گندم
- چاودار
- جو
- جو دوسر
اگرچه رعایت این رژیم دشوار است اما اگر بیماری سلیاک داشته باشید بیشترین تاثیر را بر سلامتی شما خواهد داشت. هرگونه کاهش در مصرف گلوتن ممکن است به کاهش مقدار داروی مورد نیاز شما کمک کند.
عوارض درماتیت هرپتیفرمیس چیست؟
افراد مبتلا به این بیماری و بیمای سلیاک درمان نشده ممکن است به دلیل التهاب مداوم در روده در معرض خطر بیشتری برای سرطان روده باشند. اگر روده ها مواد مغذی را به درستی جذب نکنند کمبود ویتامین و کم خونی نیز ممکن است یک مشکل باشد.
از آنجا که DH یک بیماری خود ایمنی است منابع معتبر و محققان دریافتند که این بیماری با انواع مختلف بیاری های خود ایمنی نیز در ارتباط است. شامل:
- کم کاری تیروئید
- ویتیلیگو
- دیابت نوع۱
- میاستنی گراویس
- سندرم شوگرن
- روماتیسم مفصلی
