پری ایمپلنتایتیس شرایطی است که بیماران را بعد از عمل ایمپلنت دندان تحت تاثیر قرار می دهد. در صورت بروز پری ایمپلنتایتیس التهاباتی در اطراف ناحیه دندان ایمپلنت شده ایجاد می شود. منشا ایجاد بیماری پری ایمپلنتایتیس یک نوع باکتری است که لثه های اطراف ایمپلنت را با مشکل مواجه می کند. این ضایعه تا حد زیادی شباهت به بیماری های لثه دارد که می تواند به لثه ها و دندان های اطراف آن آسیب وارد کند، البته باید به این موضوع توجه کرد که جراحی ایمپلنت دندان لزوماً با پری ایمپلنتایتیس همراه نیست! در صورتی که فردی به پری ایمپلنتایتیس مبتلا شود، در صورت تشخیص سریع کاملاً قابل اجتناب و به راحتی قابل درمان خواهد بود.
در مراحل اولیه پری ایمپلنتایتیس علائم بیماری به نسبت خفیف هستند. زمانی که فردی به پری ایمپلنتایتیس مبتلا می شود، عموماً لثه های او متورم خواهند شد، که این موضوع منجر به ایجاد حساسیت در دهان می شود.
برای اجتناب از ابتلا به این اختلالات بهتر است به یک پریودنتیست با تجربه که می تواند روش های ایمپلنت دندان را از ابتدا تا انتها با دقت انجام دهد مراجعه شود.
در ادامه این مقاله سعی شده است نکات بیش تری را درباره علل علائم و روش های درمانی این اختلال فراهم شود.
دانش قدرت است!
یکی از بهترین روش های پیشگیری از ابتلا به هرگونه بیماری، کسب دانش در مورد آن بیماری است. افرادی که قصد انجام ایمپلنت دندانی دارند اگر با نحوه انجام این عمل و انواع مشکلاتی که ممکن است پس از این عمل برای آن ها ایجاد شود آشنایی داشته باشند، می توانند به راحتی از آن ها جلوگیری کنند و یا در صورت ابتلا می توانند هر چه سریع تر برای اساسی ترین و بهترین نوع درمان اقدام کنند.
بیمارانی که پس از ایمپلنت دندان به پری ایمپلنتایتیس مبتلا می شوند نادر هستند، اما در صورت آشنایی با شرایطی که می تواند باعث ایجاد باکتری های مضر در اطراف لثه شود می توانند در صورت مشاهده هر گونه علامتی به موقع برای بهبود سلامتی خود اقدام کنند.
علائم و نشانه های پری ایمپلنتایتیس
در ادامه علائم و نشانه های بیماری پری ایمپلنتایتیس بیان شده اند:
- التهاب ناشی از پری ایمپلنتایتیس باعث ایجاد قرمزی، تورم و درد بافت لثه در اطراف دندان ایمپلنت شده می شود. این علامت اولین نشانه ابتلا به پری ایمپلنتایتیس است.
- افرادی که به پری ایمپلنتایتیس مبتلا می شوند به مرور ایمپلنت دندان ها شل می شود.
- در صورت ابتلا به پری ایمپلنتایتیس ممکن است از داخل لثه اطراف ایمپلنت ترشح چرک و خون مشاهده شود، در این شرایط بیمار بوی بسیار بد و ناخوشایندی را در دهان خود تجربه می کند.
- در شرایطی که پری ایمپلنتایتیس ایجاد می شود خط لثه به مرور کاهش پیدا می کند.
- تحلیل استخوان و تحلیل لثه بعد از ایمپلنت از دیگر مشکلات و علائمی است که برای بیماران مبتلا به پری ایمپلنتایتیس ایجاد می شود. علی رغم این که این علامت با چشم دیده نمی شود، اما درد بسیار شدیدی را در فک فرد ایجاد می کند.
- خونریزی از دیگر علائمی است که در لثه های عفونی دیده می شود.
- در بعضی از موارد، افرادی که به پری ایمپلنتایتیس مبتلا می شوند، متوجه تورم در غدد لنفاوی در اطراف گردن یا زیر بغل خود می شوند.
در صورتی که افراد پس از انجام ایمپلنت دندانی متوجه ایجاد هر گونه درد، تورم یا قرمزی در اطراف دندان ایمپلنت شده خود شوند، باید فوراً به دندان پزشک خود مراجعه کنند. درد و حساسیتی که هنگام جوید،ن نوشیدن، ورزش یا حرکت دادن سر به موقعیت های مختلف ایجاد می شود یا هر گونه درد و سفتی که در فک احساس می شود، علامتی غیر عادی است و نشان دهنده وجود اختلال و مشکل است و باید هرچه سریع تر توسط پریودنتیست تهران و دیگر شهرها مورد بررسی قرار گیرد.
در صورتی که پری ایمپلنتایتیس زود هنگام تشخیص داده شود و تحت مراقبت و درمان پریودنتیست متخصص قرار گیرد، قبل از این که باعث هرگونه ناراحتی و مشکل اساسی برای فرد شود درمان خواهد شد، اما در صورتی که علائم شدیدتر شود ممکن است خطرات جدی برای فرد به همراه داشته باشند و مدت زمان درمان بسیار طولانی خواهد بود.
مشکل پری ایمپلنتایتیس چگونه آغاز می شود؟
دلایل ایجاد پری ایمپلنتایتیس به شرح زیر هستند:
سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که سیستم ایمنی بدن آن ها ضعیف باشد، به طور کلی بیش تر تحت تاثیر انواع بیماری ها قرار می گیرند، به همین ترتیب بیش تر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به پری ایمپلنتایتیس هستند. به طور ویژه بیمارانی که دیابت یا بیماری های دیگری دارند باید قبل از انجام ایمپلنت دندان با دندان پزشک خود مشورت کنند. متخصص با تاثیر این بیماری ها بر ایمپلنت دندان و احتمال ابتلا به پری ایمپلنتایتیس آشنایی دارد و بنابراین می تواند درمان و عمل خود را بر اساس این اختلال تنظیم کند.
ابتلای قبلی به بیماریهای عفونی. افرادی که در گذشته به انواع دیگری از عفونت های دهان مشابه پری ایمپلنتایتیس مبتلا شده باشند، بیش تر از سایرین در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. در چنین حالتی بهتر است فرد، دندان پزشک خود را در جریان مشکلات قبلی خود قرار دهد.
مراقبت ناکافی از دندان. همان طور که در قسمت های قبل توضیح داده شد، پری ایمپلنتایتیس عمدتاً توسط باکتری ها و ذرات غذا ایجاد می شود که به تدریج در اطراف ایمپلنت های دهانی تجمع پیدا می کند. به منظور به حداقل رساندن و از بین بردن پاتوژن های مضری که در پلاک ها یافت می شوند، لازم است مراقبت های منظم و دقیقی از دندان ها انجام شود.
مصرف سیگار الکل و دیگر مواد مخدر. مضرات سیگار، الکل و انواع مواد مخدر بر هیچ کس پوشیده نیست! به همین ترتیب افرادی که از این گونه مواد استفاده می کنند بیش تر از سایرین در خطر ابتلا به پری ایمپلنتایتیس هستند.
عادات پارافانکشنال. عادات پارا فانکشنال به عادات غیر ارادی گفته می شود که می توانند به صورت ناخودآگاه در خواب یا بیداری رخ دهند. از جمله این عادات می توان به دندان قروچه، قرار دادن نامناسب دندان ها در هنگام بسته بودن فک و جویدن ناخن اشاره کرد.
انواع روش های درمان پری ایمپلنتایتیس
اولین گام لازم پیشگیری از بروز عفونت های باکتریایی است که منجر به اختلال پری ایمپلنتایتیس می شود، اما در صورتی که فردی به این عفونت و التهابات مبتلا شود، روش های درمانی زیر می توانند به او کمک کنند تا از پیشرفت بیش تر این بیماری جلوگیری کرد.
در روش اول، در عین دست نخوردن بافت های سالم، می توان بافت های ناسالم را از بین برد. در این روش از لیزر برای از بین بردن باکتری ها استفاده می شود.
آنتی بیوتیک ها. آنتی بیوتیک ها علاوه بر تمیز کردن کامل ناحیه عفونی با لیزر یا سایر ابزارهای دندان پزشکی، به از بین بردن باکتری های ناسالم باقی مانده در لثه و استخوان نیز کمک می کنند. در شرایطی ممکن است آنتی بیوتیک ها مستقیماً به روی خود ایمپلنت نیز اعمال شوند.
عمل جراحی. در صورتی که پری ایمپلنتایتیس شدید شود و روش های قبلی نتوانند به درمان کمک کنند، لازم است از عمل جراحی برای برداشتن ایمپلنت و پیوند استخوان برای جایگزینی استخوان آسیب دیده استفاده کرد. در این شرایط متخصص ایمپلنت در تهران، تشخیص می دهد که باید لثه های فرد باز شوند و عفونت به طور کامل برطرف شود. پریودنتیست قبل از پیوند استخوان جدید باید اطمینان حاصل کند که تمام عفونت از بین رفته است، در واقع برای این کار لازم است از آنتی بیوتیک های قوی استفاده کرد.
کلام آخر
اگرچه ایمپلنت های دندانی دارای سطح بالایی از موفقیت و نرخ بقای چشمگیری هستند، اما گاهی اوقات ممکن است عوارض بیولوژیکی نیز رخ دهند، پری ایمپلنتایتیس یکی از این عارضه هاست. پس از انجام ایمپلنت، تاج و ریشه تیتانیوم در برابر پوسیدگی ها آسیب ناپذیر خواهند بود، اما لثه ها و استخوان فک هم چنان می توانند تحت تأثیر عفونت ها باشند. زمامی که عفونت به لثه های اطراف ایمپلنت حمله می کند، ملتهب می شود و باعث ایجاد موکوزیت اطراف ایمپلنت می گردد. در این مرحله فقط لثه ها درگیر هستند و در صورتی که درمان به موقع انجام گیرد مشکل خاصی برای فرد ایجاد نمی شود، اما در صورتی که فرد به علائم اولیه توجه نکند، ممکن است لازم به جراحی، حذف ایمپلنت و حتی پیوند استخوان باشد.
برگرفته از: وبسایت دکتر عباس گشاده رو، متخصص جراحی لثه و کاشت ایمپلنت در تهران (tehranimplantteam.com )
