با افزایش تعداد زنانی که در سن بالا تصمیم به داشتن فرزند می‌گیرند، خطر تجربه‌ی عوارض حاملگی نیز افزایش می‌یابد. تحقیق جدید دلیل این موضوع را جستجو کرده و پیشنهاد می‌کند که زایمانی با تأخیر و طولانی شاید نقشی در این مسأله داشته باشد.
شمار زنانی که اولین فرزنددار شدنشان را به اواخر زندگی موکول می‌کنند، افزایش یافته است. مرکز کنترل و پیشگری از بیماری‌های ایالات‌متحده گزارش داده است که در ۴ دهه‌ی گذشته، تعداد زنانی که اولین تجربه‌های بارداری خود را در ۳۵ سالگی داشته‌اند، به طور معناداری افزایش پیدا کرده است. از ۱.۷ در ۱۰۰۰ تولد در سال ۱۹۷۳ تا ۱۱ تولد در ۱۰۰۰ تا در سال ۲۰۱۲!
برخی از مطالعات پیشنهاد می‌کنند که این افزایش با افزایش عوارض بارداری همراه شده است. افزایش سن مادر به عنوان یکی از فاکتورها در حاملگی‌های پرخطر مدنظر قرار گرفته می‌شود و مادران مسن بیشتر نیاز دارند تا از سزارین برای زایمان استفاده کنند. در بعضی از این زایمان‌ها باید از کمک زایمان استفاده شود که این مشکل در مورد انقباض رحم باید مورد توجه قرار گیرد.
محققان کالج سلطنتی لندن تغییرات فیزیولوژیک در بدن مادران را بررسی کرده‌اند که می‌تواند عوارض مربوط به انقباض را در حاملگی توضیح دهد. این مطالعه در ژورنال Physiology منتشر و در آن از مدل‌های موشی برای ارتباط بین افزایش سن مادر و ساختار رحم استفاده شده است.
بررسی عملکرد رحم در موش باردار
معمولاً پیک‌های باروری موش ماده در ۳ تا ۵ ماهگی است؛ بنابراین موش‌های ۸ ماهه معادل انسانی ۳۵ ساله در نظر گرفته می‌شود. محققان عملکرد فیزیولوژیک گردن رحم و ماهیچه‌های آن را در موش‌های حامله بررسی کردند. آن‌ها ایجاد انقباض‌ها، پاسخ رحم به اکسی‌توسین و شمار میتوکندری‌های در دسترس را همزمان با سیگنال‌دهی پروژسترون مورد تحقیق قرار دادند.
اکسی‌توسین هورمونی است که به صورت طبیعی در بدن تولید می‌شود. در میان انبوه عملکردهای آن، تسهیل زایمان با افزایش انقباضات رحم را نیز می‌توان یافت. همچنین می‌توان آن را به صورت دارو برای تسهیل عمل زایمان نیز استفاده کرد.
میتوکندری محل ایجاد انرژی در سلول می‌باشد. در این آزمایش محققان این اندامک را به منظور بررسی مقدار انرژی تولیدی هنگام انقباض ماهیچه‌های صاف رحم بررسی کردند.
پروژسترون هورمونی حیاتی است که در حاملگی نقش ایفا می‌کند. جدا از نقش آن در ضخیم شدن دیواره‌ی رحم برای جایگزینی رویان، آن را برای انقباضات آماده می‌کند. همچنین کاهش فعالیت ادراری نیز بر عهده‌ی این هورمون می‌باشد تا رحم در طول بارداری در آرامش باشد.
سن مادر بر عملکرد رحم تأثیر دارد
محققان متوجه شدند که تغییر در سیگنال‌های هورمونی و ساختار ماهیچه‌ای می‌تواند دلیل تأخیر در زایمان را توضیح دهد. در موش‌های بزرگ‌تر، توانایی ماهیچه‌ها در انقباض دچار اختلال می‌شود. همچنین پاسخ‌دهی نسبت به اکسی‌توسین و تعداد میتوکندری‌ها نیز کاهش یافته بود. تغییر در پروژسترون هم می‌تواند روی این موضوع اثرگذار باشد.
