سندرم نفروتیک (Nephrotic Syndrome)، مجموعهٔ علائمی است که به دلیل آسیب به غشای پایۀ گلومرول‌های کلیه ایجاد می‌شود و منجر به دفع مقدار زیاد پروتئین از کلیه‌ها می‌شود. کلیۀ سالم در هر شبانه‌روز، کمتر از ۳۰ میلی‌گرم پروتئین را از طریق ادرار دفع می‌کند، در حالی‌که در سندرم نفروتیک این میزان به مقدار ۳ گرم در روز و یا بیشتر می‌رسد. دفع پروتئین در ادرار – به‌ویژه آلبومین – منجر به هیپوآلبومینمی وبروز اِدِم(خیز) در بیمار خواهد شد. در کلیهٔ دچار سندرم نفروتیک٬ بر روی پُدوسیتها(سلول‌های دیواره گلومرول‌ها) سوراخ‌های بزرگی به اندازهٔ پروتئین قرار دارند که منجر به پروتئینوری (دفع پروتئین در ادرار) می‌شوند؛ هرچند بزرگی سوراخ‌ها برای عبور گلبول‌های قرمز کافی نیست و در بیمار هماتوری (دفع خون در ادرار) نمی‌بینیم.
در ادامه به بررسی بیشتر این عارضه و تفاوت‌های آن با بیماری سندرم نفریتیک می‌پردازیم.
