حالت ویژه‌ای که در آن دیواره‌های رحم به یکدیگر می‌چسبند و معمولاً به دنبال التهاب رحم دیده می‌شود.
در بیشتر موارد، سندرم آشرمن در نتیجۀ کورتاژ (Dilation and Curettage /D&C) اتفاق می‌افتد؛ عملی که پس از سقط، تولد، یا برای ارزیابی رحم صورت میگیرد.
سندرم این آشرمن می‌تواند در نتیجۀ جراحی داخل‌رحمی (که برای برداشتن فیبروئیدهای رحمی یا رفع نقص‌های ساختاری رحم صورت میگیرد) و سزارین مرتبط با مرگ داخل‌رحمی جنین نیز اتفاق بیفتد. در موار نادر، ورود عفونت یا رادیم به‌کاررفته در درمان سرطان به داخبل رخم نیز می‌تواند منجر به ابتلا به سندرم آشرمن شود.
علائم
- توقف (Amenorrhea) یا کاهش جریان عادت ماهانه
- ناباروری
- سقط مکرر
اگر این علائم به طور ناگهانی پس از کورتاژ یا جراحی رحمی رخ دهند، می‌توانند نشانۀ سندرم آشرمن باشند.
تست و تشخیص
هیستروسالپنگوگرافی (Hysterosalpingogram) و هیستروسکوپی (Hysteroscopy) رو های عمدۀ به کار رفاه در تشخیص این بیماری هستند. طبیعتاً اگر علت بیماری ناباروری باشد، تست‌های دیگری نیز برای تشحیص لازم هستند.
درمان
در صورتی که این بیماری منجر به ناباروری یا توقف و اختلال در عادت ماهانه شود، درمان آن ضروری است. جراحی آن، شامل بریدن و برداشتن قسمت‌های جسبندۀ داخل حفرۀ رخمی است و معمولاً با کمک هیستروسکوپی صورت میگیرد. استفاده از بالون برای باز نگه داشتن رحم و ممانعت از به هم جسبیدن مجدد دیواره‌ها پس از جراحی متداول است. استفاده از آنتی‌بیوتیک، درصورتی که عفونت سل یا شیستوزومیازیس تشخیص داده شوند، ضروری است.
پیش‌بینی بیماری
سندرم آشرمن در بیشتر موارد با جراحی قبل درمان است،هرچند که گاهاً بیش از یک اقدام نیز ممکن است لازم باشد. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد ناباروری، بارداری موفقی را پس از درمان خواهند داشت.
عوارض جراحی
عوارض جراحی هیستروسکوپیک شامل خونریزی، سوراخ شدن رحم و عفونت لگنی است؛ گرچه این عوارض بسیار نادرند.
