طبق یک تحقیق جدید، کودکانی که فکر میکنند اگر سخت تلاش کنند باهوش تر میشوند بیشتر دوست دارند از اشتباهاتشان گزاف گویی کنند تا افرادی که فکر میکنند سطح هوششان راکد و ثابت است.
محققان میگویند این حالت میتواند به این دلیل باشد که کودکان به اصطللاح دارای رشد مغزی، که باور دارند هوش قابل تغییر است، بیشتر از کسانی که تقریبا رشد مغزی نداشته و تغییر سطح هوش را باور نمیکنند، میتوانند روی اشتباهات خود تمرکز کنند.
هانس اسکرودر میگوید: پیامد اصلی در اینجا این است که ما باید به اشتباهات خود توجه کنیم و به جای رد شدن از آنها به عنوان فرصتهایی برای یادگیری استفاده کنیم.
در این تحقیق، پژوهشگران ابتدا با ۱۲۳ کودک (با میانگین سنی ۷) مصاحبه کردند تا مشخص کنند آنها سیستم مغزی قابل رشد یا ثابت دارند.از کودکان سوالاتی از قبیل ” یک کودک را تصور کن که فکر میکند میتواند باهوش و باهوش تر شود…شما چقدر با این کودک موافقید؟”
سپس محققان امواج مغزی کودکان را در حالی که آنها مشغول به انجام کاری بودند بررسی کردند، که این کار شامل فشار دادن spacebar هنگام دیدن عکس بود.
طبق گفته محققان، آنها پاسخ های مغزی را که در کسری از ثانیه در کودکانی که اشتباه میکردند اتفاق می افتاد، بررسی کردند.در حالت کلی، پاسخ مغزی بزرگتر به این معنی است که یک فرد به اشتباه خود بیشتر توجه میکند.
این تحقیق نشان داد کودکان دارای رشد مغزی در مقایسه با کودکانی که سیستم مغزی ثابتی دارند، پاسخهای مغزی بزرگتری بعد از اشتباه کردن دارند.این یعنی کودکان دارای سیستم مغزی قابل رشد بیشتر به اشتباهات خود توجه میکنند.علاوه بر اینها، کودکانی با این نوع سیستم مغزی دقت خود در کار بعد از اشتباه خود بیشتر میکنند، در مقایسه با کودکانی که رشد مغزی ندارند.
طبق این تحقیق کودکانی که سیستم مغزی ثابت دارند نیز میتوانند تمرکز خود را در کار بالا ببرند، اما اگر آنها توجه زیادی به اشباهات خود بکنند.
این یافته ها شاید پیامدهای کاربردی برای والدین و دبیران داشته باشد.
این یک امر طبیعی است که وقتی کودکان اشتباهی میکنند آنها را دلداری دهیم اما بعضی از راه های انجام دادن آن میتواند کودک را از یادگیری از اشتباهات خود منحرف کند.
اسکرودر میگوید: به جای خجالتی و دوری از اشتباهات کودکان، والدین و معلمان میتوانند این نصیحت را بدهند: اشتباه ها اتفاق می افتند، پس به چیزی که اشتباه انجام داده ای توجه کن و آن را کشف کن.
