به نظر می‌رسد یکی از هورمون‌های مغزی، آغازگر سازوکار فرآیند چربی‌سوزی در دستگاه گوارش می‌باشد.
اخیرا یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دکتر سوپریا سرینی‌واسان (Supriya Srinivasan) از انستیتو تحقیقاتی اسکریپس (Scripps Research Institue) موفق به شناسایی هورمونی در مغز شده‌اند که احتمالاً در راه‌اندازی فرآیند چربی‌سوزی (Fat Burning) در دستگاه گوارش، نقش پراهمیتی دارد.
مطالعات قبلی توانسته بودند نقش سروتونین (Serotonin) – نوعی انتقال‌دهندۀ عصبی – در کاهش چربی را اثبات نمایند؛ ولی چگونگی آن هم‌چنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. جهت حل این مشکل (و ارائۀ یک توجیه درخور)، دکتر سرینی‌واسان و همکارانش مطالعات خود را بر روی Caenorhabditis elegans – نوعی کرم لوله‌ای (Nematode) – متمرکز نمودند. آن‌ها با حذف تعدادی ژن در این کرم‌ها، تلاش نمودند مسیر ارتباطی بین سروتونین مغز و فرآیند چربی‌سوزی را مختل نمایند. محققان امیدوار بودند با آزمودن یک‌به‌یک ژن‌ها بتوانند ژن مسئول در این فرآیند را – که بدون حضور آن چربی‌سوزی انجام نمی‌شود – شناسایی کنند. ثمرۀ این سلسه مراحل “حذف و تست” شناسایی ژن کدکنندۀ نوعی هورمون نوروپپتیدی بود که FLP-7 خوانده شد.
محققان در ادامه دریافتند که معادل FLP-7 در بدن پستانداران – تحت عنوان تاکی‌کینین (Tachykinin) که مسئول انقباضات ماهیچه‌ای است – بیش از ۸۰ سال قبل کشف شده است! اعتقاد زیست‌شناسان آن زمان بر این بود که “این هورمون مغز را به لولۀ گوارش ارتباط می‌دهد“؛ ولی از نقش [احتمالی] آن در متابولیسم چربی هیچ سخنی به میان آورده نشده بود.
قدم بعدی مطالعه، اطمینان از وجود ارتباط مستقیم بین FLP-7 و سطح سروتونین مغز بود. جهت دست‌یابی به این مهم، FLP-7 با نوعی پروتئین فلوئورسنت قرمزرنگ نشان‌دار شد، تا بتوان آن را به راحتی در بدن شفاف کرم، ردیابی نمود. این آزمایش در نهایت اثبات نمود که “این هورمون در پاسخ به افزایش سطح سروتونین، از نورون‌های مغزی ترشح می‌شود“.
محققان هم‌چنین مسیری برای سازوکار این هورمون تعریف نموده‌اند:
- سرورتونین از نوعی مدار مغزی در پاسخ به نشانه‌های حسی – از قبیل در دسترس بودن غذا – ترشح می‌شود.
- این سیگنال موجب ترشح‌شدن FLP-7 از گروه دیگری از نورون‌های مغزی می‌شود.
- در نهایت FLP-7 با فعال‌سازی نوعی گیرنده در سلول‌های روده، موجب آغاز فرآیند تبدیل چربی به انرژی در این اندام می‌شود.
