در میان پیشرفت‌های با شتاب هوش مصنوعی، انسان‌ها از تست تورینگ (Turing Test) برای تعیین میزان هوشمندی یک ماشین بهره می‌برند. اگر کامپیوتری بتواند مانند انسان فکر کند بنابراین می‌تواند انسان دیگری را در یک مکالمه‌ی واقعی فریب دهد و خود را به جای یک انسان جا بزند.
اکنون دانشمندان توانسته‌اند موجود زندهای تک سلولی ایجاد کنند که می‌تواند سلول‌های دیگر را متقاعد کند که یک سلول واقعی است.
Sheref S Mansy، از اعضای تیم پژوهشی و عضو دانشگاه Trento در ایتالیا، می‌گوید:
“ما مدت زمان زیادی علاقه‌مند به کشف مرز بین سیستم‌های شیمیایی دنیای زنده و غیر زنده بودیم اما هیچگاه موفق به این امر نشده‌بودیم.”
“تمامی سلول‌ها درگیر نوعی از ارتباط شیمیایی می‌شوند. اگر می‌توانستیم سلولی مصنوعی ایجاد کنیم که سلول‌های طبیعی را فریب دهد و آن‌ها فکر کنند که در حال حرف زدن با سلول طبیعی دیگری هستند، در این صورت می‌توانستیم گام بزرگی رو به جلو در ساختن سیستم‌های شیمیایی مشابه دنیای زنده برداریم.”
تیم تحقیقاتی سلول‌هایی مصنوعی ایجاد کردند که از ساختارهای سلول‌مانند به همراه دستورات DNA ساخته‌شده‌است که می‌تواند برای ساخت RNA مورد استفاده قرار گیرد و پروتئین‌های خاصی را متناسب با محرکی خاص تولید کند – که در این مورد یک مولکول باکتریایی است: اسیل هوموسِرین لاکتون (AHL). برای پشت سر گذاشتن تست، سلول‌های مصنوعی باید بتوانند با سلول‌های زنده ارتباط برقرار کرده پروتئین را تولید کنند.
جهت نمایش دادن ایم مفاهیم، دانشمندان سلول‌های مصنوعی را نزدیک باکتری‌های زنده – E.coli، Vibrio fischeri، Pseudomonas aeruginosa – قرار دادند و آن‌ها شروع به ساختن پروتئین کردند. این امر نشان‌می‌داد سلول‌های مصنوعی به محرک‌های باکتریایی پاسخ داده‌اند. برای تقویت ارتباط بین سلول‌های مصنوعی و باکتری‌ها، پژوهشگران به سلول‌های مصنوعی قابلیت تولید AHL را نیز دادند. به وسیله‌ی این روش اشکال ساده‌ی حیات (مثل باکتری‌ها و جلبک‌ها) در طبیعت با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند
هوش مصنوعی تک‌سلولی
با وجود آن‌که این آزمایش‌ها نشان‌دهنده‌ی توانایی برقراری ارتباط با موجودات زنده توسط سلول‌های مصنوعی هستند، اما پژوهشگران اشاره می‌کنند هنوز راه زیادی را پیش‌رو داریم.
دکتر Mansy می‌گوید:
سلول‌های مصنوعی می‌توانند مولکول‌هایی را که به طور طبیعی توسط باکتری‌ها ترشح شده‌اند حس کنند و در جواب، سیگنال‌هایی شیمیایی را سنتز کرده و آزاد کنند.
با این حال، هم‌اکنون این پاسخ‌ها به وسیله‌ی نوعی “ماشین ترجمه” ساخته و ارسال می‌شوند. هدف نهایی آن است که سلول‌هایی را ایجاد کنیم که بتوانند با استفاده از روش یا سیستم ترجمه‌ای خود به نتایج مشابه دست یابند.
با این وجود باید در نظر داشت که تیم تحقیقاتی موفق شده‌اند سلول‌هایی را به صورت مصنوعی ایجاد کنند که می‌توانند به طور یکپارچه با باکتری‌های طبیعی و زنده ارتباط برقرار کنند. این بدان معناست که در آینده می‌توانیم این سلول‌های مصنوعی را تولید و در جهت مسیر‌های ارتباطی بین موجودات زندهای که به طور طبیعی با هم ارتباطی ندارند، مهندسی کنیم. معکوس کردن این فرآیند به ما اجازه می‌دهد سیگنال‌های ارتباطی بین باکتری‌های بیماری‌زا را مختل کنیم. با توسعه‌ی بیشتر این روش‌ها می‌توانیم در زیست‌لایه‌ها (Biofilms) مداخله کنیم که در ضدعفونی سطوح به ما کمک می‌کند.
