به گزارش گاردین، سالانه صدوپنجاههزار نفر در نتیجۀ عدم دریافت کمکهای اولیۀ مناسب جان خود را از دست میدهند. از طرفی، با استناد به دادههای جمعیت هلال احمر ایران، شاخص آمادگی در برابر حوادث (HDPI) خانوادههای ایرانی چیزی در حدود ۹.۳ از ۱۰۰نمرۀ کامل است؛ یعنی کمتر از ده درصد، و بیشک در این میان، مهمترین نقش را عدم آگاهی کامل نسبت به کمکهای اولیه ایفا میکند.
در این راستا و بهمنظور ارتقای سطح دانش عمومی، تیم دکتر مجازی تصمیم به ارائهی اطلاعاتی کاربردی در زمینۀ کمکهای اولیه و در جهت سهولت مواجهه با شرایط اورژانسی دارد. ویژهنامۀ “کمکهای اولیه” را در دکتر مجازی دنبال کنید.
شکستگی استخوان از متداولترین شرایط اورژانسی نیازمند اقدام پزشکی است. در صورتی که شکستگی ناشی از یک تروما یا آسیبدیدگی بزرگ باشد، تماس با مرکز اورژانس ضروری میباشد. تماس با مرکز اورژانس در موارد زیر نیز ضروری است:
- فرد هوشیاری کافی ندارد، حرکت نمیکند یا نفس نمیکشد. (در زمان توقف ضربان قلب یا روند تنفسی مجروح، باید سریعاً نسبت به پیادهسازی مراحل احیای قلبی-ریوی (CPR) اقدام کرد)
- مجروح خونریزی شدید دارد.
- حتی فشار ملایم و یا تکان خوردن موجب درد میشود.
- اندام یا مفصل دچار تغییر ظاهر واضح (دِفرم) شده است.
- استخوانِ شکسته، پوست را سوراخ کردهاست.
- نقاط انتهایی دست یا پای جراحتیافته، مانند پنجۀ پا یا انگشتان دست، بیحس یا کبود شدهاند.
- شکستهشدن استخوان در گردن، سر یا پُشت محتمل است.
شخص آسیبدیده را به هیچ وجه حرکت ندهید، مگر در شرایطی که جابهجا کردن مجروح برای جلوگیری از آسیب بیشتر ضروری باشد. تا هنگام رسیدن کمک پزشکی، اقدامات زیر را انجام دهید:
- قطع هرگونه خونریزی: با یک باند استریل یا یک تکه لباس تمیز محل زخم را فشار دهید.
- ثابت کردن محل آسیبدیدگی: ار تلاش در حهت جا انداختن یا فشار دادن استخوان بیرون زده، خودداری کنید. اگر آموزشهای لازم برای آتلبندی محل آسیب را گذراندهاید و نیروی کمک متخصص هنوز در دسترس نیست، نسبت به بستن بالا و پائین محل آسیب اقدام کنید. این کار به تسکین درد مجروح کمک میکند.
- استفاده از بستههای سرمازا و بستههای یخ برای کاهش تورم و تسکین درد: یخ را در تماس مستقیم با پوست قرار ندهید و از یخ، به شکل پیچیدهشده در داخل حوله، لباس یا موارد مشابه استفاده کنید.
- درمان شوک: اگر شخص آسیبدیده غش کرده یا نفسنفس میزند، بهآرامی و به شکلی او را بخوابانید که سر، اندکی پائینتر از تنه و در صورت امکان، پاها بالاتر قرار گیرند.