انتشار این مقاله


بررسی پایداری مولکولهای ژنتیکی در مرد یخی ده هزارساله

تا کنون در مومیایی یخی، معروف به مرد یخی یا Ötzi، که در سال ۱۹۹۱ در جنوب تایرول پیدا شد بود، اطلاعات علمی گوناگونی ثابت شده. با استفاده از تکنیک تصویربرداری ما می‌دانیم که در ناحیه کمری دچار فرسودگی شده و همچنین اثر تیری در ناخیه شانه او قابل مشاهده است. بررسی‌های DNA نشان داده […]

تا کنون در مومیایی یخی، معروف به مرد یخی یا Ötzi، که در سال ۱۹۹۱ در جنوب تایرول پیدا شد بود، اطلاعات علمی گوناگونی ثابت شده. با استفاده از تکنیک تصویربرداری ما می‌دانیم که در ناحیه کمری دچار فرسودگی شده و همچنین اثر تیری در ناخیه شانه او قابل مشاهده است. بررسی‌های DNA نشان داده که Ötzi دچار عدم تحمل لاکتوز بوده و چشمان قهوه‌ای و گروه خونی ۰ بوده. هم‌اکنون نیز مطالعه microRNA کامل شده. microRNAها قطعه‌های کوچکی از RNA هستند که نقش مهمی در تنظیم ژن‌ها بازی می‌کنند.

با اینکه این مولکول‌ها در بافت‌ها بسیار پایدارند، اما تا پیش از این تحقیق معلوم نبود که پس از ده هزارسال بتوان این مولکول‌ها را پیدا کرد. محققین علاوه بر بررسی بافت‌های این مومیایی، بافت‌های سربازی که در جنگ جهانی اول کشته شده بود را نیز مورد بررسی قرار دادند. این تحقیقات نشان داد که microRNA حتی پس از گذشت ده هزار سال قابل بررسی است.

دانشمندان نمونه‌هایی از پوست، معده و محتویات آن تهیه کردند. استخراج ماده ژنتیکی از نمونه‌های بافتی مومیایی چالش مهمی بود و نیاز به روش‌های دقیقی داشت. بعضی از مولکول‌های مهم امروزی در بافت‌های باستانی پیدا شد. بعضی از بیومارکرهای مهم امروزی در بافت‌‌های مومیایی پیدا نشد.

این تحقیق نشان داد که microRNAها از آنچه تصور می‌شد پتانسیل بیشتری دارند. هنوز اطلاعات زیادی در مورد چگونگی تاثیر این مولکول‌ها بر ژن‌ها و مسیرهای بیوشیمیایی وجود ندارد. با ادامه این تحقیقات می‌توان به تبدیل microRNAها به درمانی برای بیماری‌ها امیدوار شد.

نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید