به گزارش گاردین، سالانه صدوپنجاه‌هزار نفر در نتیجۀ عدم دریافت کمک‌های اولیۀ مناسب جان خود را از دست می‌دهند. از طرفی، با استناد به داده‌های جمعیت هلال احمر ایران، شاخص آمادگی در برابر حوادث (HDPI) خانواده‌های ایرانی چیزی در حدود ۹.۳ از ۱۰۰نمرۀ کامل است؛ یعنی کمتر از ده درصد، و بی‌شک در این میان، مهم‌ترین نقش را عدم آگاهی کامل نسبت به کمک‌های اولیه ایفا می‌کند.
در این راستا و به‌منظور ارتقای سطح دانش عمومی، تیم دکتر مجازی تصمیم به ارائه‌ی اطلاعاتی کاربردی در زمینۀ کمک‌های اولیه و در جهت سهولت مواجهه با شرایط اورژانسی دارد. ویژه‌نامۀ “کمک‌های اولیه” را در دکتر مجازی دنبال کنید.
سکتۀ مغزی نتیجۀ خونریزی داخل مغزی یا مسدود شدن جریان خون عادی مغز است. تنها چند دقیقه پس از قطع تامین مواد غذایی مورد نیاز مغز، مرگ سلول‌های مغزی آغاز می‌گردد؛ پروسه‌ای که می‌تواند تا چند ساعت ادامه پیدا کند.
سکتۀ مغزی مصداق بارز یک مورد اورژانسی است و هرچه کمک پزشکی زودتر برسد، احتمال کاهش آسیب بیشتر خواهد بود و هر لحظه، می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.
موارد زیر – که کلمۀ مخفف FAST را می‌سازند – را در مواجهه با شرایط مشکوک به سکتۀ مغزی به خاطر بسپارید:
- چهره و صورت (Face): آیا هنگام تلاش برای لبخند زدن، صورت به یک طرف می‌افتد ودچار خمیدگی می‌شود؟
- دست‌ها (Arms): هنگام بالا بردن دست‌ها، یکی از آن‌ها پائین‌تر از دیگری قرار می‌گیرد؟
- گفتار (Speech): آیا شخص توانایی تکرار جملات ساده را دارد؟ شخص دارای لکنت یا بیان گُنگ است؟
- زمان (Time): در سکتۀ مغزی هر لحظه می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد. در صورت مشاهدۀ هر یک از علائم فوق، با مرکز فوریت‌های پزشکی اورژانس تماس بگیرید.
از سایر علائم سکتۀ مغزی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ضعف یا بی‌حسی یک سمت بدن، از جمله پاها
- تاریکی، تاری دید یا از دست دادن بینایی، به ویژه در یک چشم
- سردرد شدید – غیرمنتظره و ناگهانی – و فاقد دلیل آشکار
- سرگیجۀ بی‌دلیل، عدم تعادل و غش کردن ناگهانی، مخصوصاً اگر همراه هر یک از علائم دیگر باشد.
مقالۀ مرتبط: از سکتۀ مغزی چه می‌دانید؟
از مهم‌ترین ریسک‌فاکتورهای سکتۀ مغزی می‌توان به فشار خون بالا، سابقۀ سکتۀ مغزی پیشین، سیگار کشیدن، دیابت و بیماری‌های قلبی اشاره کرد. لازم به ذکر است که خطر ابتلا به سکتۀ مغزی با افزایش سن بیشتر می‌شود.
