دسته‌ای از مولکول‌های کوچک از جنس RNA رشد سلول‌هایی را که موجب به وجود آمدن جفت خواهند شد تحت تأثیر قرار می‌دهند. جفت اندامی است که اکسیژن و سایر مواد مورد نیاز جنین را از مادر به او می‌رساند. این مولکول‌ها می‌توانند در به وجود آمدن عوارض جدی حاملگی نقش داشته باشند.
تحقیق مورد نظر پیشنهاد می‌کند microRNA-515-5p روزی باید یکی از موارد آزمایش خونی باشد که برای تشخیص مشکلات حاملگی استفاده می‌شود؛ حتی می‌توان از این مولکول‌ها استفاده‌های درمانی به عمل آورد.
مولکول مذکور تنها یکی از اعضای خانواده‌ی بزرگ مخصوص به خود است و تنها در پریمات‌ها وجود دارد. ژن این مولکول روی کروموزوم ۱۹ قرار داشته و ابتداءً در بافت جفت بیان می‌شود.
در طول سه ماهه‌ی سوم بارداری بیماری پره‌اکلامپسی (Preeclampsia) می‌تواند به صورت ناگهانی شکل گرفته به طور بالقوه هر جایی از بدن را با نشانه‌هایی همچون فشار خون بالا، وجود پروتئین در ادرار و حتی تشنج تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری یکی از مواردی است که می‌تواند موجب تولدهای پیش از موعد و عارضه‌های مادرزادی و دوران نوزادی شود. مؤسسه‌ی ملی سلامت ایالات متحده آمار ابتلا به این بیماری را در سراسر جهان در ۵-۱۰ درصد زنان باردار تخمین می‌زند که البته این آمار در خود آمریکا تقریباً نصف است. سازمان بهداشت جهانی نیز بر این نکته تأکید دارد که ۴۰-۶۰ درصد مرگ‌های مادرزادی در کشورهای در حال توسعه به علت وجود این عارضه رخ می‌دهند.
به صورتی ابتدائی در یک حاملگی موفق سلول‌های تروفوبلاست جفت وارد دیواره‌ی رحم مادر شده و با گشاد کردن عروق خونی مبادله‌ی اکسیژن و مواد غذایی را بین مادر و جنین تسهیل می‌کنند. همزمان با شروع توزیع خون جفت، این بافت با ارسال سیگنال‌های شیمیایی توسط هورمون‌ها و دیگر مواد به دوام حاملگی کمک کرده و از رشد جنین حمایت می‌کند.
بیماری پره‌اکلامپسی رشد نامناسب جفت را در پی دارد. اساساً جفت به صورتی کامل در رحم قرار نگرفته و انتقال مواد مختلف به جنین با مشکل مواجه می‌شود ولی این همه‌ی اثر آن نیست؛ جفتی که با این بیماری سازش پیدا کرده به نظر می‌رسد مولکول‌های غیرعادیی بسازد که فشار خون بالا و آسیب‌های کلیوی را در بر داشته باشند.
نقش RNAها
مولکول‌های کوچک RNAای وجود دارند که از تولید پروتئین‌ها با هدف قرار دادن RNAهای پیام‌رسان مربوطه‌ی آن‌ها که برای ساخت هر پروتئینی در سلول ضروری هستند، ممانعت به عمل می‌آورند. MicroRNAها یا مستقیماً RNAهای پیام‌رسان را تخریب می‌کنند و یا از ترجمه‌ی آن‌ها به پروتئین‌ها جلوگیری می‌نمایند.
در تحقیق پیش رو پژوهشگران از سلول‌های جفت کشت‌شده‌ای استفاده کردند که مرحله‌ی تمایز تروفوبلاست‌ها را تقلید می‌کردند. در طول این کار سلول‌ها به یکدیگر اتصال پیدا کرده و شروع به تولید سطوح بالایی از هورمون‌هایی مثل استروژن و پروژسترون نمودند. پس از تمایز با کاهش میزان miRNA-515-5p در بافت، افزایش معناداری در میزان سه نوع RNA و پروتئین مرتبط با آن‌ها مشاهده شد. این پروتئین‌ها برای رشد جفت، هر سه باید در بدن مادر افزایش پیدا کنند.
به نظر می‌رسد این مولکول در سلول‌های تمایزنیافته نقشی مهاری دارد تا از ساخت پروتئین‌هایی خاص در این سلول‌ها، تا رسیدن موعد مقرر از بارداری جلوگیری نماید. اما هنوز سؤالات زیادی باقیست؛ مثل این مورد که چه چیزی باعث می‌شود در بیماری نامبرده میزان این مولکول افزایش یابد؟
