بررسی بقایای چندین هزارساله حاکی از وجود یک پایداری نسبی در جمعیت شکارچی آسیای شرقی میباشد.
در نقطهای دورافتاده از شرق روسیه، که دمای هوا – به لطف زمستانهای سخت و طولانی – معمولاً رنگ بالاتر از صفر درجه (سلسیوس) به خود نمیبیند؛ میراث ژنتیکی شکارچیان باستان خفته است!
نمونههای DNA به دست آمده از بقایای ۷۷۰۰ سالۀ دو زن، به شکل کاملاً شگفتانگیزی با DNA ساکنین فعلی این منطقه مشابه میباشد. این یافته نشان میدهد که حداقل تعدادی از جمعیتهای آسیای شرقی طی ۸ هزار سال گذشته، تغییر چندانی نکردهاند؛ در حالی که طی این بازۀ زمانی، سایر بخشهای دنیا حجم عطیمی از مهاجرتهای بین جمعیتی را به خود دیده است. نتایج این مطالعه، یکم فوریه در ژورنال Science Advances منتشر شده است.
به عقیدۀ محققان “این یکپارچگی خارقالعاده بوده و با آن چه که در اورپا مشاهده شده است در تضاد میباشد“. برای مثال بررسیهای صورت گرفته روی نمونههای DNA باستانی در اروپای غربی؛ وجود شارش ژن (مهاجرت) در جمعیتهای این ناحیه را اثبات کرده است؛ چنانکه طبق گفته محققان “هر چند هزار سال، یک بار تغییرات عمدهای در جمعیتها صورت میگیرد“. در حدود ۸ هزار سال پیش در این ناحیه، جمعیت کشاورز [به تدریج] جایگزین جمعیت شکارچی-گردآورنده (Hunter-Gatherer) شد. و چند هزار سال پس از این ماجرا، مهاجران “عصر برنز” (Bronze Age) از آسیای مرکزی، وارد این منطقه شدند.
محققان با بررسی نمونههای DNA به دست آمده از بقایای این جمعیتهای باستانی (عمدتاً دندان و استخوان)؛ نوعی نشانگرهای ژنتیکی (Genetic Signatures، تفاوتهای بارز ژنتیکی) را در میان مادۀ ژنتیک جمعیتهای مختلف مشاهده نمودند. برای مثال هنگام غلبۀ جمعیت کشاورز، نشانگرهای ژنتیکی جمعیت شکارچی-گردآورنده تقریبا از جمعیت حذف میشود. با این حال مشخص نیست که آیا این مطلب برای سایر بخشهای دنیا نیز صادق باشد.