واکسیناسیون یکی از دست‌یافت‌های بزرگ پزشکی امروز می‌باشد. در این زمینه اطلاع‌رسانی نادرست، شایعه و تاکتیک‌های سیاسی ترساننده‌ی زیادی به‌وجود آمده است.
واقعیات واکسیناسیون
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها پیشنهاد می‌کند قبل از دو سالگی پانزده واکسن زده شود:
- هپاتیت ب
- هموفیلوس آنفولانزای نوع ب
- آنفولانزا (IIV)
- رتروویروس
- کونژوگه‌ی پنوموکوکال (PCV13)
- سرخک، اوریون، سرخجه (MMR)
- دیفتری، کزاز و سیاه‌سرفه
- پولیوویروس غیرفعال (IPV)؛ در ایران نوع خوراکی (OPV) استفاده می‌شود.
- واریسلا، آبله‌مرغان
- هپاتیت آ
هر کدام از این واکسن‌ها قبل از استفاده‌ی عمومی به طور بسیار موشکافانه‌ای بررسی شده‌اند و پس از آن هم پایش خواهند شد تا هر گونه خطر احتمالی شناسایی شود.
واکسن چیست؟
واکسن‌ها ترکیب‌های ویژه‌ای از عوامل بیماری‌زا هستند که با عواملی همراه می‌شوند تا بیماری‌زایی را از آن‌ها بگیرد. واکسن به بدن اجازه می‌دهد تا آنتی‌ژن‌های بیماری را بشناسد و بلافاصله پس از ورود بیماری به بدن، دفاع سیستم ایمنی مقابل آن آغاز شود. معمولاً این پاسخ ایمنی پس از واکسیناسیون چند ساعت طول می‌کشد.
ایمنی ناشی از جمعیت
زمانی که تعداد افراد کافی از یک جمعیت واکسینه شوند، تقریباً همه ایمن می‌گردند؛ چون شانس این که فردی آلوده در تماس با افراد سالم قرار گیرد عملاً صفر می‌شود. اما زمانی که نرخ واکسیناسیون پائین‌تر از این آستانه باشد، همه در خطر اند. اگر ایمنی جمعیتی شکست بخورد، امکان برگشت بیماری‌ها وجود دارد.
سرخک
هیچ واکسنی تابحال مثل واکسن ام‌ام‌آر (سرخک، اوریون، سرخجه) مورد هجمه واقع نشده است. از زمانی که پزشک بریتانیایی، اندرو ویکفیلد، در سال ۱۹۹۸ مطالعه‌ای را در The Lancet چاپ کرد مبنی بر این که این واکسن بیماری اوتیسم را تحریک می‌کند.
ارتباط بین اوتیسم و واکسن
در سال ۲۰۰۴، ادعای دکتر ویکفیلد شروع به آشکار شدن کرد ولی معلوم شد که ریچارد بار به نویسندگان این مطالعه پول پیشنهاد کرده است. از ۱۲ کودکی که در مطالعه بودند، حتی یک مورد هم درست گزارش نشده بود! ریچارد بار در دادگاه علیه سازندگان واکسن ام‌ام‌آر طرح دعوی کرد. بسیاری از کودکان مطالعه‌ی ویکفیلد بخشی از بازی حقوقی آقای بار بودند!
ژورنال لَنست در سال ۲۰۱۰ مقاله‌ی مذکور را باطل اعلام کرد. مدت کوتاهی پس از آن، شورای پزشکی عمومی بریتانیا نیز، موقتاَ مدرک پزشکی دکتر ویکفیلد را تعلیق کرد ولی “دکتر” ویکفیلد همین جا متوقف نشد!
او در سال ۲۰۱۶ فیلمی را با عنوان “Vaxxed” کارگردانی کرد و ادعا نمود که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها شواهدی را که ارتباط بین واکسن ام‌ام‌آر و اوتیسم را نشان می‌دهند مخفی کرده است. مطالعه‌ی سال ۲۰۰۴ این مرکز ارتباطی بسیار ضعیف را در پسران آفریقایی-آمریکایی نشان داده بود. “با احتمالی بسیار زیاد نیاز به واکسیناسیون در برنامه‌ی پیش‌دبستانی ارتباطی با اوتیسم دارد.” این اطلاعات به صورتی گسترده تکرار شده‌اند.
Vaccine در سال ۲۰۱۴ متاآنالیزی با ۱.۳ میلیون فرد انجام داد که ارتباطی کلی بین اوتیسم و واکسن سرخک را نشان نمی‌داد. ژورنال انجمن پزشکی آمریکا نیز اعلام کرد که تفاوتی بین کودکان واکسینه‌شده و واکسینه‌نشده از لحاظ ابتلا به اوتیسم وجود ندارد.
مقاله‌ی مرتبط: مطالعات هیچ ارتباطی بین واکسیناسیون و اوتیسم نشان نمی‌دهد
مبارزه با جیوه در واکسن‌ها
در دهه‌ی اول قرن بیست‌ویکم، مارک و دیوید گریر، پدر و پسری بدون هیچ‌گونه مجوز پزشکی کلینیک‌هایی راه انداختند برای درمان “آلودگی با فلزات” در کودکان اوتیسمی بر اثر تیمروسالی که در واکسن‌ها وجود دارد! در سال ۲۰۰۱ تیمروسال از بسیاری از واکسن‌ها حذف شد تا از انتشار جیوه در محیط جلوگیری شود.
گسترش واکسن‌ها
شایعه‌ی دیگری که هیچ شواهدی پشت آن نبود ادعا می‌کرد تزریق واکسن‌های زیاد به طور همزمان سیستم ایمنی کودک را خسته می‌کند. برنامه‌ی واکسیناسیون مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، ۱۰ واکسن را پیشنهاد می‌کند تا در سن ۲ سالگی نسبت به ۱۴ بیماری ایمنی‌سازی انجام شده باشد. واکسیناسیون در طی ۴ ویزیت پزشک در دو سال اول و ۵ ویزیت تا شش سالگی کامل می‌گردد. برنامه‌های پیشنهادی ۱۲ ویزیت پزشک را در دو سال اول و ۱۹ ویزیت را تا شش سالگی توصیه می‌کنند.
اگر همه‌ی ده واکسن پیشنهادی را در یک زمان دریافت کنیم، فقط کمتر از ۰.۰۱% سیستم ایمنی‌مان درگیر می‌شود؛ این در حالی است که سیستم ایمنی کودک روزانه با هزاران آنتی‌ژن سروکار دارد.
با این وجود، ۱% پزشکان قبول کرده‌اند که واکسن‌ها باید گسترش یابند، تقریباً در گذشته همه‌ی آن‌ها در برابر فشار به والدین جهت واکسیناسیون کودکان تسلیم شده‌اند. با این حال، فشار اجتماعی از مسیر اطلاعات نادرست و صرف یک کارآزمایی و مدرک پزشکی باطل‌شده نباید این عامل را از لیست مراقبت‌های اجتماعی ما حذف کند.
شایعات درباره‌ی خطر واکسن‌ها باید وجود داشته باشد، همه‌ی ما در خطر بیماری‌های قابل‌پیشگیری هستیم که برای جوامع واقعاً هولناک اند.
