اجداد این قورباغه‌ی چشم قرمز درختی (Agalychnis callidryas) شاید گسترش وسیع خود را مدیون انقراض دایناسورها باشند. در آغاز واقعه‌ی مذکور، تقریباً چیزی در حدود ۶۶ میلیون سال پیش که با پایان دوران کرتاسه و شروع پالئوژن همراه است، گونه‌های قورباغه تنوع زیادی را تجربه کردند. برای درک بهتر تکامل قورباغه‌ها، دانشمندان شجره‌نامه‌ی زندگی جدیدی (phylogenetic tree: دیاگرامی منشعب از روابط تکاملی) ساخته‌اند که از اطلاعات صدها ژنوم قورباغه در آن استفاده شده است. از این طریق آن‌ها نرخ و الگوی ایجاد تنوع در گونه‌ها را بررسی و کشف کردند که بیشتر گروه‌های مدرن قورباغه‌ها برخلاف چیزی که قبلاً تصور می‌شد، در دوران مزوزوئیک منشأ نگرفته‌اند. به جای آن، ۸۸% قورباغه‌هایی که امروز روی زمین هستند، شامل همه‌ی قورباغه‌های درختی، دور و بر واقعه‌ی انقراضی کرتاسه-پالئوژن از سه دودمان اصلی منشأ گرفته‌اند. این اکتشاف به صورت آنلاین دیروز در Proceedings of the National Academy of Sciences گزارش شد.
مانند بسیاری از گونه‌ها که پس از دایناسورها نشو و نما پیدا کردند، این قورباغه‌ها هم شاید از جای خالی آن‌ها بهترین استفاده را کرده و کنام‌های خالی را پر کرده باشند. همه‌ی قورباغه‌های درختی به طور ویژه‌ای شاید از کاهش توده‌ی گیاهی و بازگشت متعاقب آن‌ها در این مدت بهره‌مند شده باشند.
