ارتباط داروهای ضدالتهاب و ضداسترس با بازگشت سرطان

داروهای ضد التهاب و ضد‌استرس که قبل از اعمال جراحی مصرف می‌شوند، ممکن است بازگشت متاستاتیک را کاهش دهند.

محققان می‌گویند که پاسخ استرس التهابی بدن، یک عامل فعال متاستاز سرطان است.

مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که یک رژیم دارویی مخصوص که قبل و بعد از عمل جراحی تجویز می‌شود، به طور کارآمدی خطر بازگشت سرطان پس از جراحی را کاهش می‌دهد.

بسیاری از مرگ‌های مربوط به سرطان، نتیجه‌ی بازگشت متاستاتیک بعد از جراحی هستند. در متاستاز، سلول‌های تومورهای اولیه به دیگر قسمت‌های بدن مهاجرت می‌کنند و جایی‌که آن‌ها اغلب اوقات، به توده‌های رشدیافته غیرقابل‌جراحی و نهایتا مهلک تکثیر می‌شوند.

مطالعۀ جدید دانشگاه تل‌آویو نشان می‌دهد رژیم دارویی مخصوصی که قبل و بعد از عمل جراحی تجویز می‌شود، بطور قابل ملاحظه‌ای خطر بازگشت سرطان پس از جراحی را کاهش می‌دهد. این داروها، ترکیبی از یک بتابلاکر (که استرس و فشار بالای خون را تسکین می‌بخشد) و یک داروی ضدالتهاب هستند که ممکن است باعث بهبود میزان بقای بیماران در یک دوره طولانی مدت شوند. درمان مطرح‌شده، ایمن و کم هزینه (دو داروی مطرح‌شده، قیمتی مشابه آسپرین دارند) است و بطور آسان و بدون عوارض جانبی برای بیماران تجویز می‌شود.

این مطالعه به سرپرستی پروفسور شامگار بن الیاهو، استاد TAU’s School of Psychological Sciences انجام شده است. همچنین نتایج آن در ژورنال Clinical Cancer Research منتشر شد.

انحراف از روال متعارف پزشکی (مربوط به معالجه سرطان)

پروفسور بن الیاهو اذعان داشت:

ما رویه‌ای غیرمتعارف اتخاذ کردیم، رویه‌ای که فارغ از اصول دارویی فعلی است و از مداخله در طول دوره زمانی کوتاهی که  یک جراحی سرطان را دربرمی‌گیرد،خودداری می‌کند ( هیچ‌گونه شیمی درمانی، رادیودرمانی و ایمونوتراپی برای حداقل ۳ هفته قبل و بعد از عمل جراحی صورت نمی‌گیرد). حتی در روال جاری پزشکی، ما با درجاتی از ناباوری و اختلاف‌ نظر مواجه شدیم. ولی پس از انجام آزمایش‌های بسیاری در مدل‌های حیوانی سرطان و مرور ادبیات پزشکی، دوباره به این نتیجه‌گیری استوار دست‌یافتیم که این دوره، مهمترین دوره در جلوگیری از بازگشت سرطان است.

برای این مطالعه، ۳۸ بیمار مبتلا به سرطان سینه در مراکز درمانی شبا، کاپلان و رابین، درمان دارویی متشکل از درالین (جهت کاهش فشار خون و اضطراب استفاده می‌شود) و اتوپان (برای کاهش التهاب استفاده می‌شود)، پنج روز قبل از عمل جراحی آن‌ها، روز جراحی و پنج روز پس از جراحی‌شان تجویز شد. نمونه های خون و بافت تومور، بااستفاده از پروفایلینگ بیان ژن کل ژنوم  (Whole Genome Gene Expression Profiling) برای شناسایی تمام RNAهای بیان شده در سلول‌های بدخیم و لکوسیت‌ها، مورد آنالیز قرار گرفتند.

پروفسور بن الیاهو افزود:

ما دریافتیم که داروها در کاهش میزان مارکرهای زیستی فرآیندهای متاستاتیک، بسیار کارآمد بودند. برای مثال، دریافتیم که درمان توسط داروهای مذکور، روند EMT (فرآیندی که سلول‌های تومور، تومور اولیه را ترک کرده و وارد عضو دیگری می‌شوند) را معکوس می‌کند. این روند، یک گام مهم و اساسی در روند متاستاتیک است. ما همچنین شاخص‌های مرتبط با سیستم ایمنی را بررسی کردیم و قادر بودیم توانایی ایمنی را ارتقا بخشیده و التهاب را توسط داروها، کاهش دهیم.

تیم تحقیق، مطالعه مشابهی را برروی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام داد و به نتایج مشابهی دست یافتند ولی نتایج آن هنوز منتشر نشده‌اند.

اکنون محققان مشغول یک کارآزمایی بالینی گسترده تر هستند تا اثرات موثر طولانی مدت بالینی این درمان را مشخص سازند.

پروفسور بن الیاهو در آخر افزود:

نتایج مثبت، بایستی این روش درمان را معتبر ساخته و منجر به در دسترس بودن آن برای بیشتر بیماران سرطانی گردند.