نوروفیبروما نوعی تومور عصبی بوده که با ایجاد عقده‌های نرم در زیر یا روی پوست همراه است. نوروفیبروما می‌تواند بر روی اعصاب بزرگ یا کوچک در هر بخشی از بدن ایجاد شود. این نوع شایعِ تومورهای خوش‌خیم عصبی، معمولاً در قسمت مرکزی اعصاب ایجاد شده و گاهی تحت عنوان نوروفیبرومای شبکه‌ای، بر روی دسته‌های متعدد عصبی دیده می‌شود. اغلب بدون علامت یا با علائم خفیف بوده و در صورت تحت فشار قرار دادن اعصاب و رشد در میان آن‌ها، بیمار ممکن است بی‌حسی یا درد در ناحیه‌ی درگیر را تجربه کند. نوروفیبروما معمولاً غیرسرطانی و خوش‌خیم و به‌ندرت، سرطانی و بدخیم می‌باشد.
تشخیص
بروز نوروفیبروما می‌تواند بدون علت شناخته‌شده بوده یا در افراد مبتلا به بیماری ژنتیکی نوروفیبروماتوز نوع یک دیده شود. این تومورها اغلب بین سنین بیست تا چهل سال ایجاد می‌شوند. پزشک براساس معاینه‌ی فیزیکی، پرسش در ارتباط با سابقه‌ی پزشکی بیمار یا براساس نتایج حاصل از تست‌های تصویربرداری نظیر CT اسکن یا اسکن MRI، این عارضه را تشخیص می‌دهد. این تست‌های تصویربرداری می‌توانند به تعیین موقعیت تومور، یافتن تومورهای بسیار کوچک و شناسایی بافت‌های درگیر یا نزدیک تومور، کمک کنند. پزشک ممکن است انجام اسکن PET را نیز برای اطمینان از خوش‌خیم بودن تومور توصیه کند. همچنین جهت تأیید تشخیص قبل از انجام جراحی، احتمالاً توسط رادیولوژیست از تومور بیمار بیوپسی (نمونه‌برداری) صورت می‌گیرد.
درمان
معمولاً برای تومورهای منفرد زیرجلدی با اندازه‌ی کم‌تر از یک اینچ (حدود دو سانتی‌متر)، درمان نیاز نیست. درمان نوروفیبروما اغلب شامل پایش پزشکی بیمار یا جراحی می‌باشد:
- پایش پزشکی بیمار: در ارتباط با تومورهایی که برداشت آن‌ها دشوار بوده یا کوچک و بی‌خطر می‌باشند، پزشک تنها تحت نظر گرفتن تومور را توصیه می‌کند. این پایش شامل انجام چِک‌آپ‌ها و تصویربرداری‌های منظم برای اطمینان از عدم رشد تومور است.
- جراحی برای برداشت تومور: با برداشت کامل یا بخشی از نوروفیبروما که بافت‌های مجاور را تحت فشار قرار داده و به اندام‌ها آسیب می‌زند، علائم عارضه را می‌توان تا حدی برطرف کرد. نوع جراحی به موقعیت و اندازه‌ی تومور و همچنین تعداد اعصاب درگیر بستگی دارد. هدف جراحی برداشت تومور تا حداکثر میزان ممکن بدون ایجاد آسیب عصبی است. پس از جراحی، توان‌بخشی فیزیکی احتمالاً برای بیمار موردنیاز است. فیزیوتراپ‌ها و کاردرمانگرها می‌توانند تمرین‌های ورزشی مناسبی را در این ارتباط برای حفظ فعالیت عضلات و مفاصل، پیش‌گیری از سفتی عضلانی و کمک به بازیابی روحیه و عملکرد فیزیکی بیمار، پیشنهاد کنند.
- آزمایش‌های بالینی: بیماران مبتلا به این عارضه، بهترین گزینه برای انجام آزمایش‌های بالینی تحقیقاتی می‌باشند.
خوب بود