چگونه میتوانیم بدانیم که آیا صف ایستادن برای گرفتن غذا در رستورانی که تازه در شهر بازشده است ارزشش دارد یا نه؟ برای انجام اینکار مغز ما باید قادر باشد سیگنال بدهد که طعم غذا چقدر خوب است و این احساس را با رستوران مرتبط کند. این کارها توسط تعدادی سلول کوچک در اعماق مغز که دوپامین ترشح میکنند انجام میشود. میزان دوپامین آزاد شده توسط این سلول‌ها بر تصمیمات ما با گفتن اینکه نتيجه‌ای که در آینده خواهد داشت چقدر خوب است تاثیر میگذارد. به عنوان مثال، دوپامین بیشتری هنگام بوییدن کیک در حال پخت، نسبت به بوی پس مانده آن آزاد میشود.
اما آیا انتظار، چگونگی آزاد شدن دوپامین را تغییر میدهد؟
یک مطالعه جدید در Cell Reports که توسط متیو وانات، استادیار زیست شناسی در دانشگاه تگزاس سن آنتیونو (UTSA) گزارش شده است، چگونگی پیامرسانی گذر زمان توسط سلول‌های دوپامینی مغز را روشن می‌سازد.
در مطالعه وانات از روشی به نام ولتمتری برای ضبط کردن میزان دوپامین آزاد شده در جوندگان آموزش دیده با استفاده از شرایط پاولوویان استفاده کردند.
در این کار از دو روش مختلف استفاده میشود که هر دو پاداش انتقال غذا را پیش‌بینی میکنند. یک روش تنها بعد از مدت زمان کوتاهی صبر ارائه شد در حالی که سایر روش ها بعد از انتظار طولانی ارائه شدند.
وانات و همکارانش دریافتند که دوپامین بیشتری در طول انتظار کوتاه مدت آزاد شده است. این نتایج برجسته نشان میدهد زمانی که نورون های دوپامین به نشانه ها پاسخ میدهند هر چه پاسخ سریعتر باشد بهتر است.
سوال بزرگ که ما در حال تمرکز کردن روی آن هستیم سیگنال های مغزمان است که تصمیمات ما را تحت تاثیر خود قرار میدهد.
بسیاری از تصمیمات برپایه مقایسه ارزش ها بین نشانه های مربوط با تفاوت پاداش ها هستند.
شواهد بسیاری وجود دارد که توصیه میکند این سیگنال های دوپامین و نشانه های خارجی ارزش های مفیدی دارند که میتواند تصمیمات ما را برای ظهور در رفتارمان اطلاع رسانی کند ارائه می دهد.
وانات و همکارانش به مطالعه چگونگی آزادشدن دوپامین که دربرگیرنده نشانه هایی که منجر به بروز رفتار میشوند علاقمند هستند. کار آن ها میتواند درک اعتیاد به مواد مخدر را نیز اطلاع دهد. اعتیاد به مواد مخدر میتواند مناطقی از مغز که دوپامین آزاد میکند را تخريب كند.
با فهمیدن چگونگی عملکرد دوپامین در شرایط طبیعی و غیرطبیعی ما میتوانیم به صورت بالقوه تغییرات مهم و راهکارهایی که میتواند سیستم دوپامین را برای جبران عواقب آن رفتارها مورد هدف قرار بدهد شناسایی کنیم.
بسیاری در مورد نقش دوپامین در نتيجه گفته شده است ولی نتيجه و پاداش فقط در زمینه انتخاب اهمیت دارد. چالز وینسون متخصص زیست شناسی میگوید:
تحقیقات دکتر وانات امکان اندازه‌گیری مستقیم دوپامین فعال در مغز طی فرایند انتخاب و چگونگی تصمیم مغز براساس ارزش‌های ما را نشان میدهد.
تحقیقات وانات به ارتباط بین مغز با حافظه استرس و اعتیاد به مواد مخدر و چگونگی تعامل اجزای آن‌ها با یکدیگر متمرکز شده است. او عضو UTSA و استادیار پژوهشکده سازمان تحقیقاتی چند رشته‌ای برای تحقیقات یک پارچه مغز با دانشمندان متعهد به تحصیل بیولوژیکی بر اساس تجربه و رفتار و منشا و درمان بیماری های عصبی انسان است.
وانات یکی از ۴۰ پژوهشگر سلامت مغز در UTSA است؛ گروهی که شامل کارشناسان بیماری نورودژنراتیو، مدارهای مغزی و پیامرسانی الکتریکی آسیب مغز در اثر ضربه، پزشکی احیاکننده، درمان توسط سلول‌های بنیادی، شیمی‌درمانی، التهاب عصبی، روانشناسی و طراحی دارو كه در کنار هم با یکدیگر همکاری میکنند تا پروژه‌هایی در مقیاس بزرگ برای درک پیچیدگی مغز و عواملی که باعث کاهش عملکرد آن می شوند را درک كنند.
