مادران نوجوان در معرض خطر بیماری قلبی-عروقی هستند

مقاله جدیدی که اخیرا در ژورنال انجمن قلب آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد که ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی-عروقی برای زنانی که در دوران نوجوانی برای اولین بار مادر می‌شوند نسبت به مادرانی که در سنین بالاتر صاحب فرزند می‌شوند، بیشتر باشد.

این مطالعه‌ی جدید توسط دکتر Catherine Pirkle، استادیار مطالعات بهداشت عمومی دانشگاه Hawaii در Manoa رهبری شد. اولین نویسنده‌ی این مقاله Nicole Rosendaal است.

پروفسور Pirkle و تیم او اطلاعات موجود از ۱۰۴۷ زن در (International Mobility in Aging Study (IMIAS را در سال ۲۰۱۲ مورد بررسی قرار دادند. این زنان بین ۶۵ تا ۷۴ ساله بودند و در آلبانی، برزیل، کانادا و کلمبیا زندگی می‌کردند.

با دريافت اطلاعات در مورد سن حاملگی اول زنان، محققان از نمره‌ی ريسک (Framingham (FRS برای بررسی ارتباط با خطر بيماری قلبی‌عروقی استفاده کردند.

بیماری قلبی‌عروقی – با عنوان بیماری قلبی شناخته شده و مشکلات مربوط به رگ‌های خونی به تشدید آن می‌انجامد – عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است.

مادران نوجوان در معرض خطر بیماری قلبی-عروقی درازمدت هستند

این مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد در زنانی که اولین بارداری خود را قبل از ۲۰ سالگی داشته‌اند خطر ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی در دراز مدت بسیار بیشتر از زنانی است که بعد از آن سن مادر شده‌اند.

علاوه بر این، زنانی که هیچ‌گاه بارداری نداشته‌اند، کمترین خطر ابتلا به بیماری قلبی-عروقی بر اساس FRS را دارند.

پروفسور Pirkle در مصاحبه‌ی خود با MNT درباره‌ی نقاط قوت مطالعه، یافته‌ها را “قوی” خواند و گفت:

زناني كه در مطالعه‌ی ما شرکت كردند از پنج ناحيه‌ی مطالعاتی بسيار متفاوت بودند. ما یک رابطه‌ی نسبتا پایدار مشاهده کردیم که در آن زایمان زودتر با خطر بیشتر بیماری قلبی-عروقی در سراسر نواحی مطالعاتی همراه بود، که اعتبار نتایج ما را پشتیبانی می کند.

مقاله مرتبط: چرا مادران مسن بیشتر با عوارض حاملگی روبه‌رو می‌شوند؟

نقاط قوت و محدودیت‌های مطالعه

پروفسور Pirkle علاوه بر این، با MNT درباره‌ی دیگر نقاط قوت مطالعه صحبت کرد: مانند همکاری با محققانی که از نسخه‌ی آزمایشی FRS برای اندازه گیری خطر ابتلا به بیماری قلبی استفاده کردند.

از آن‌جا که این نسخه از FRS عمدتاً از اندازه‌گیری‌های بیومارکر (مثلا نتایج حاصل از آزمایش خون) و اقدامات بالینی (مانند فشار خون) استفاده می‌کند، کم‌تر در معرض جهت گیری‌هایی است که اغلب در مطالعات اپیدمیولوژیک – که بیشتر بر توضیحات خود فرد تکیه دارند – مشاهده می‌شود. ما بررسی‌های خود را با office-based FRS نیز تکرار کردیم که شامل اقداماتی بود که ممکن است پزشکان در ارزیابی‌های بالینی انجام دهند. با این حال نتایج بسیار مشابهی مشاهده کردیم.

نویسندگان این مطالعه اعتراف می‌کنند که این مطالعه محدودیت‌هایی دارد. برای نمونه، تحقیق از داده‌هایی استفاده می‌کرد که توسط شرکت کنندگان مطالعه، که سالمند بودند، گزارش داده شده بود.

با توجه به وجود احتمال از دست دادن حافظه در افراد مسن این امر ممکن است موجب انحراف نتایج تحقیق شده باشد.

پروفسور Pirkle درباره‌ی محدودیت دیگری که با سن شرکت کنندگان در ارتباط است نیز صحبت کرد:

از آنجا که IMIAS شامل نواحی مطالعاتی با وضعیت درآمدی متوسط است – به خصوص در مورد برزیل و کلمبیا که در زمان جوانی این شرکت کنندگان آمار مرگ و میر بالایی داشتند – ممکن است ما شرکت کنندگان را فقط از میان بازماندگان انتخاب کرده باشیم.

وی افزود:

ممکن است زنانی که بیشترین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را داشته‌اند، قبل از این که ما بتوانیم آن را مورد مطالعه قرار دهیم، جان خود را از دست داده اند. این به معنای منحرف شدن نتایج مطالعه است.

توضیحات احتمالی برای نتایج:

اگر چه این یک مطالعه‌ی مشاهداتی بود که نمی‌توانست علت را توضیح دهد، پروفسور Pirkle دو توضیح بالقوه برای ارتباط قوی میان مادران نوجوان و بیماری‌های قلبی به اشتراک گذاشت.

این مکانیسم ها متقابلاً منحصر به فرد نیستند. اولین مکانیسم مربوط به پیامدهای حاملگی و زایمان نوجوانان است. نوجوانانی که در سنین کم صاحب فرزند می‌شوند، ممکن است فرصت‌های کمتری برای به پایان رساندن مدرسه و کسب درآمد کافی در طول زندگی داشته باشند.

به نوبه‌ی خود، آن‌ها می‌توانند استرس‌های ناخوشایند بیشتری را تجربه کنند و با رفتارهای پرخطر مانند سیگار کشیدن، که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش می‌دهند، درگیر شوند.

مقاله مرتبط: حاملگی‌های پوچ؛ علت چیست؟

بر اساس مکانیسم دوم ممکن است این حاملگی و زایمان در طول یک دوره‌ی رشد حیاتی مانند نوجوانی، در مقایسه با بزرگسالی، به طور دائمی مسیرهای فیزیولوژیکی را تغییر دهد به طوری که ممکن است در طول زمان به ضربان قلب آسیب برساند.

شواهدی وجود دارد که از این مکانیسم حمایت می‌کند، اما بهترین حدس نویسنده این است که پیامدهای اجتماعی و رفتاری فرزندآوری نوجوانان بسیار قدرتمندتر است.

پروفسور Pirkle نتایج را به مطالعات دیگر ارتباط می‌دهد که نشان می‌دهند مردانی که در دوران نوجوانی پدر می‌شوند نیز در مقایسه با پدران مسن‌تر دارای سلامتی ضعیفی هستند و با بسیاری از عواقب منفی که مادران جوان تجربه می‌کنند نیز روبه‌رو می‌شوند.