سلول‌های سرطانی هنگام جهش DNA ایجاد می‌شوند. این سلول‌ها باید توسط سیستم ایمنی به عنوان “عامل خارجی” شناخته شوند. با این حال، سلول‌های سرطانی راهی برای فرار از شناسایی توسط سیستم ایمنی پیدا کرده اند.
داروهای جدید با نام مهارگرهای بازرسی کننده‌ی ایمنی، می‌توانند قدرت سیستم ایمنی را در شناسایی سلول‌های سرطانی به حالت اول برگردانند و منجر به پاسخ‌های شدید در تعدادی از سرطان‌ها شده اند.
اما همه‌ی بیماران به این درمان پاسخ نمی‌دهند. محققان Herbert Irving Comprehensive Cancer Center و Memorial Sloan Kettering Cancer Center از دانشگاه کلمبیا به رهبری Naiyer Rizvi و Timothy Chan در تلاش بودند که دلیلی بیابند و اخیرا متوجه شدند که ژن‌های افراد ممکن است در پاسخ به داروهای ایمونوتراپی نقش داشته باشند. شرح کامل یافته‌ها هفتم دسامبر در Science منتشر شد.
ژن‌های شرکت‌کننده، مربوط به سیستم آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) هستند. یک مجموعه ژن که پروتئین‌هایی را رمزگردانی می‌کنند که سیستم ایمنی برای شناسایی سلول‌های خودی از بیگانه از آن‌ها استفاده می‌کند.
ژن‌های HLA انواع احتمالی زیادی دارند؛ که به سیستم ایمنی هر فرد اجازه می‌دهند به طیف وسیعی از مهاجمان خارجی واکنش نشان دهد. سیستم HLA قطعاتی از ویروس یا تومور را به سطح سلول منتقل می‌کند تا سیستم ایمنی بتواند آن را شناسایی و نابود کند.
مقاله مرتبط: ایمونوتراپی سرطان چیست؟
روند تحقیقات:
دکتر Rizvi، مدیر انکولوژی قفسه سینه و ایمونوتراپی در بیمارستان NewYork-Presbyterian می‌گوید:
برخی از ژن‌های HLA صدها نسخه‌ی مختلف دارند. با این حال قبلا درک کمی از ارتباط بین ترکیب HLA و پاسخ به مهارگرهای بازرسی کننده‌ی ایمنی وجود داشت.
در مطالعه‌ی جدید، ۱۵۳۵ بیمار مبتلا به سرطان و تحت درمان با مهارگرهای بازرسی کننده‌ی ایمنی مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص شد که بیماران دارای نسخه‌های بیشتر (تنوع بیشتر) از ژن‌های HLA بهتر به درمان پاسخ می‌دهند .
این مطالعه همچنین نشان داد که بیمارانی با ترکیب کم‌تنوع HLA و جهش‌های کمتر در تومور، به مهارگرهای بازرسی کننده‌ی ایمنی پاسخ مناسب نمی‌دهند.
مقاله مرتبط: ژن‌های دخیل در ایمونوتراپی سرطان شناسایی شدند
دکتر Rizvi و دکتر Chan قبلا با یکدیگرهمکاری کرده بودند تا نشان دهند که نوع و میزان آسیب به سلول‌ها با پاسخ به این داروها مرتبط است. مطالعه‌ی جدید، ژن‌های HLA و کد ژنتیکی تومور را کنار هم قرار می‌دهد.
در نهایت، محققان نشان دادن که الگوهای خاصی از HLA شانس زنده ماندن را تحت تاثیر قرار می‌دهند. الگوهایی که در افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی نیز مشاهده شده اند.
دکتر Rizvi می‌گوید:
ارتباط بین HLA و نتایج درمان با مهارگرهای بازرسی کننده‌ی ایمنی به دلایل زیادی اهمیت دارد. این یک قطعه‌ی دیگر از پازل ایمونوتراپی است – چه کسی به درمان پاسخ می‌دهد و چرا. یافته‌ها ممکن است برای کمک به درک عوارض جانبی مشاهده شده بعد از ایمونوتراپی نیز مناسب باشد. این چیزی است که در حال حاضر در حال بررسی دقیق آن هستیم.
