با وجود تلاش‌های فراوان و درخور تحسینی که تا کنون انجام شده است، انرژی هم‌جوشی هسته‌ای هم‌چنان خارج از دسترسی بود. اخیراً دانشمندان توانسته‌اند تکنیکی جدید طراحی کنند که از واکنش هیدروژن-بور برای دست‌یابی به این انرژی استفاده می‌کند و در تئوری، پسماندی رادیواکتیو ندارد.
برای دهه‌های متمادی، انرژی حاصل از هم‌جوشی راه‌حلی ایده‌آل اما ناممکن برای حل مشکل انرژی بوده است. اما تولید این انرژی بدون استفاده از المان‌های سوخت رادیواکتیو تا پیش از امروز، همانند یک رویا به نظر می‌آمد!
نویسنده‌ی ارشد، هنریش هورا۱، پروفسور سابق فیزیک تئوریکال در دانشگاه New South Wales و تیمی بین‌المللی از محققان تکنیکی جدید و مبتنی بر لیزر طراحی کرده‌اند که قادر است هم‌جوشی را بدون پسماند رادیواکتیو محقق کند. نتایج پژوهش‌های آنان که در ژورنال علمی Laser and Particle Beams منتشر شده است، نشان می‌دهد که تولید انرژی هم‌جوشی از واکنش‌های هیدروژن-بور با استفاده از دو لیزر قدرتمند در انفجارهای سریع امکان‌پذیر است.
این انفجارهای لیزری نیروهای غیر خطی که هسته اتم را فشرده می‌کند، فراهم می‌کنند.
این تکنیک از تلاش‌هایی که سابقاً با استفاده از آهن‌رباهای قدرتمند در اتاقک‌های توروید برای گرم کردن سوخت‌های رادیواکتیو و فراهم کردن دمای خورشید انجام شده است، کاملاً متفاوت است.
بنابر اظهارات هورا، که در دهه‌ی ۷۰ میلادی پیش‌بینی کرده بود، دست‌یابی به انرژی هم‌جوشی با استفاده از هیدروژن و بور، و بدون نیاز به فراهم کردن تعادل دمایی روزی ممکن خواهد بود. او می‌گوید:
من تصور می‌کنم که نتایج ما سبب می‌شوند از تمامی تکنولوژی‌های استفاده از انرژی هم‌جوشی پیشی بگیریم.
لازم به ذکر است که هرچند با استفاده از این تکنیک هنوز انرژی هم‌جوشی حاصل نشده است، محققانی از سراسر دنیا این نتایج را ارزیابی کرده و عقیده دارند این انرژی اکنون کاملاً قابل دست‌یابی است.
استفاده از لیزرها
یکی از جنبه‌های مثبت ایجاد کردن واکنش‌های هیدروژن-بور، صرف نظر از این که در تئوری کاملاً امکان‌پذیر است، این است که نوترونی در واکنش اصلی تولید نمی‌شود؛ بدین معنا که رادیواکتیویته‌ای وجود ندارد.
انرژی فیوژن معمولاً مورد انتقادهایی واقع می‌شود، نه تنها به عنوان داشتن پتانسیل تولید انرژی، بلکه به علت داشتن پتانسیل تولیدکردن مقادیر بالای پسماندهای رادیواکتیو. حتی در حالتی که همه‌چیز طبق برنامه پیش می‌رفت، در روش‌های قبل پسماندهای رادیواکتیو فراوان و خطرناکی تولید می‌شد که این تکنیک‌ها را به روش‌های غیرایده‌آل تبدیل می‌کرد.
در این تکنیک، این مشکل حل شده است و علاوه بر آن، به علت مواد اولیه که استفاده شده‌اند، عملی کردن آن بسیار ساده‌تر نیز می‌باشد؛ از دیدگاه مهندسی، رآکتور استفاده شده به مبادله‌گر دمایی و ژنراتور توربین بخاری نیاز ندارد، لیزر‌هایی نیز که به کار می‌روند به سادگی قابل تهیه‌اند.
به نظر می‌رسد تکنیک ذکرشده می‌تواند انرژی بیش‌تری نیز نسبت به روش‌های قبل تولید کند.
هورا و سایر محققان هنوز مسیری طولانی، از انتشار این نتایج تا تولید انرژی هم‌جوشی، در پیش دارند. باید در نظر داشت نخستین و دشوارترین قدم به سوی شیوه‌های جدید تولید انرژی در آینده برداشته‌اند. حال تصور آینده‌ای که در آن سوخت‌های هسته‌ای نخستین منبع انرژی نیستند، چندان دشوار نیست.
پی‌نوشت
۱. Heinrich Hora
