کودکان از مشاجره والدینشان نفرت دارند و وقتی ما دعوا می‌کنیم، دنیایشان ترسناک می‌شود. کودکانی که شاهد عصبانیت و دعواهای خشن بین والدینشان هستند، در معرض خطر پرخاشگری و بزهکاری قرار دارند و صد البته اضطراب و افسردگی.
اما همه مشاجرات یکسان نیستند، شاید برخی شکل‌های اختلافات به کودکان کمک کند تا متفکران بهتری باشند.
تحقیقاتی که در مورد مناقشات زناشویی بوده، دو‌نوع مناقشه را مطرح می‌کنند: سازنده و مخرب. مسلما اولی مفید و دومی مضر است. محققان می‌گویند چیزی که اهمیت دارد نحوه مشاجره والدین است نه شدت و میزان دعوا. بچه‌ها باید احساس امنیت کنند (به آن نظریه “امنیت احساسی” گویند)، در حین مشاجره آن‌ها احساس امنیت کمی دارند، که خوب نیست. اما اگر مناقشه، امنیت احساسی آن‌ها را تهدید نکند، می‌تواند برایشان خوب باشد.
Adam Grant, استاد روانشناسی Warton و نویسنده‌ی “چگونه ناسازگارها دنیا را تکان می‌دهند” ، استدلال می‌کند که شکل صحیح مناقشات به کودکان کمک می‌کند به طور مستقل فکر کنند و اجازه خلاقیت پیدا کنند. این موضوع کمک می‌کند تا پیرو تفکر حاکم بر جمع و سکوت در مقابل صدای مخالف نباشند. دیدن مشاجرات سازنده به کودکان کمک می‌کند تا عضلاتی بسازند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تحمل داشته باشند و زمانی که بزرگ شدند دیدگاه‌های مخالف را بدون گارد گرفتن یا سانسور مورد تحسین قرار دهند.
Grant در نیویورک نوشت:
اکثر والدین مشاجرات خود را پنهان می‌کنند. آن‌ها می‌خواهند یک جبهه متحد نشان دهند تا فرزندانشان نگران نشوند. اما زمانی که والدین باهم موافق نیستند، بچه‌ها یاد می‌گیرند به فکر خودشان باشند. آن‌ها متوجه می‌شوند هیچ اختیار انحصاری بر حقیقت ندارند و در برابرت ابهامات متحمل‌تر می‌شوند. به جای انطباق با نظر دیگران، به قضاوت مستقل خود تکیه می‌کنند.
Grant مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ که توسط دانشگاه راچستر و نوتردام صورت گرفته بود و ۲۳۵ خانواده با کودکان ۵تا ۷ ساله‌شان را در سه سال مورد بررسی قرار داده بودند، را منبع قرار داد. از والدین خواسته شد نحوه مناقشاتشان را گزارش دهند( آن‌ها همچنین ویدیوهایی از مشاجرات کشدار والدین تهیه کردند که مباحثاتشان چقدر سازنده یا مخرب است) .کودکانی که والدینشان بحث‌ها و صحبت‌های سازنده داشتند و امنیت احساسی‌شان تامین شده بود، همدلی و نگرانی بیشتری برای دیگران نشان می‌دادند. همچنین این کودکان در رفتارهای اجتماعی رتبه بهتری دارند و دوست دارند در کلاس افرادی صمیمی و مفید باشند.
مقالات مرتبط: خشونت در لندن قرون وسطیٰ؛ شواهدی از گورستان!
آیا میان کیفیت خواب مادران با فرزندانشان ارتباطی وجود دارد؟
طبق این مطالعه؛ برای اولین بار … شواهدی برای تاثیر تعارضات زناشویی سازنده در افزایش جنبه‌های مثبت عملکرد کودکان، به جای کاهش پاسخ‌های منفی و یا خطر مشکلات تعدیل، یافته شد.
واضح است که اگر بخواهیم کودکانی داشته باشیم که صرفا شاد و‌تحت تاثیر نباشند بلکه متفکر و مدنی باشند، باید به آن‌ها یاد دهیم چگونه با دیگران مشاجرات سازنده داشته باشند. به طور معمول صدای عمل بلندتر از حرف است. از سوی دیگر، Grant چهار نکته در مورد چگونگی مدل سازی موثر استدلال ارائه می‌دهد. او می‌گوید، والدین باید:
– مشاجره را به شکل بحث انجام دهند نه اینکه درگیری تلقی شود.
– اگر فکر می‌کنید حق با شماست، ادعا کنید ولی اگر فکر می‌کنید اشتباه می‌کنید، گوش‌دهید.
– دیدگاه افراد دیگر را با احترام تفسیر کنید.
– وقتی با منتقد دیگری موافقید و یا از او چیزی آموختید تصدیق‌اش کنید.
پس از خواندن این توصیه‌ها، احساس اولیه‌ای که مشاجره برای کودکتان موثفید بوده کنار می‌رود. من در عمل به موارد اول و آخر خوب بوده‌ام اما در دو مورد مثوسط تعریف چندانی ندارم.
من به Grant گفتم؛ زمانیکه من و همسرم در مورد یک موضوع بحث می‌کنیم، فرزندانمان اغلب آن را دعوا تلقی می‌کنند. او پیشنهاد داد که از فرزندانمان بپرسیم که مشاجره ما چقدر به نظرشان سالم می‌آید؟ و چیزهایی که آن‌ها دوست دارند شما بگویید، انجام دهید تا احساس نکنند دعوا می‌کنید.
