قطع CFC مضر که سابقاً عامل اصلی نازک شدن لایه‌ی اوزون بوده است، اثرات مثبتی بر جای گذاشته است. محققان دریافته‌اند میزان نازک لایه‌ی اوزون در قطب جنوب، نسبت به سال‌های اخیر ۲۰ درصد کاهش یافته است. بنا بر مرکز GSFC، دانشمندان برای نخستین بار شواهدی عینی از ریکاوری شدن لایه‌ی اوزون بنا بر فعالیت‌های انسانی به دست آورده‌اند.
هر ماه سپتامبر، سوراخ لایه‌ی اوزون در جو قطب جنوب، پس از آن که اشعه‌ی خورشید چرخه‌ی انهدام آن را کاتالیز می‌کند، شکل می‌گیرد.
این چرخه شامل کلرین و برومین می‌شود که عمدتاً از فعالیت‌های انسانی و از مواد صنعتی با عنوان کلروفلوروکربن‌ها حاصل می‌شوند. استفاده از این مواد در سال ۱۹۹۶ ممنوع اعلام شد.
پژوهش‌های سابق بر اندازه‌ی سوراخ موجود در این لایه متمرکز بودند، اما در این پژوهش جدید، تیم GSFC تصمیم گرفتند که ترکیب مواد شیمیایی موجود در لایه‌ی اوزون را بسنجند.
با استفاده از ابزاری با نام MLS که در ماهواره‌ی Aura قرار دارد، محققان امکان اندازه‌گیری هیدروکلریک اسید را که توسط کلرین به وجود می‌آید و پس از مصرف اوزون، وارد واکنش با متان می‌شود یافتند.
آنان نتیجه گرفتند که میزان کلرین نزدیک به ۰.۸ سالانه کاهش پیدا کرده و از سال ۲۰۰۵ تا کنون، به میزان چشمگیر ۲۰ درصد رسیده است.
نتایج این پژوهش در Geophysical Research Letters منتشر شده‌اند.
انهدام CSF
دو سال پس از کشف سوراخ لایه‌ی اوزون در سال ۱۹۸۵، تعهدنامه‌هایی توسط چند کشور مختلف برای ممنوعیت مصرف ترکیبات خطرناک برای اوزون امضا شد.
پس از آن، دانشمندان کاهش این میزان را تحت نظر گرفتند. این کاهش ۲۰ درصدی بسیار شبیه مدل ایده‌آلی است که آنان در نظر داشتند. در صورت پیش رفتن این روند، تا سال ۲۰۶۰-۲۰۸۰ به نظر می‌رسد که لایه‌ی اوزون کاملاً می‌‌تواند ترمیم شود و یا به اندازه‌ی بسیار کوچکی برسد.
با این حال، این نتایج اخیر نشان می‌دهند که فعالیت‌های انسانی می‌توانند گام مثبتی در این راستا بردارند. از مشکلات دیگری که باید با آنان دست‌وپنجه نرم کنیم، گرمای کره‌ی زمین است اما در صورتی که توانسته باشیم لایه‌ی اوزون را نجات دهیم، بايد به نجات كره زمين از گرما نيز اميدوار بود!
