قرار گرفتن در مقابل نور مناسب به اندازه‌ی کافی، یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای بهبود حافظه و یادگیری است. بررسی جدید نشان می‌دهد، ماندن در خانه و نور کم به مدت طولانی، باعث تخریب ساختار و فعالیت مغزی شده و به مراکز مربوط به حافظه آسیب خواهد زد. قرار گرفتن جوندگان در محیطی کم نور به مدت ۴ هفته (مشابه روز‌های ابری و زمستانی منطقه‌ی غرب میانه یا نور داخل خانه)، باعث تخریب ۳۰ درصد از هیپوکامپ -مرکز یادگیری- و ناتوانی در یادگیری مختصات فضایی بوده است(مشابه زمانی که از سینما یا فروشگاه بیرون می‌آیید و نمی‌توانید ماشین‌تان را پیدا کنید). با این حال، زمانی که موش‌های صحرایی، ۴ هفته در برابر محیطی پرنور قرار گرفتند، عملکرد و توانایی ذهنی آنان به طور کامل بهبود یافت. این مطالعه اولین مورد نشان‌دهنده‌ی تغییرات نور محیطی و تأثیر آن بر ساختار و عملکرد مغزی است. محققین دریافتند، در نور کم میزان تولید فاکتورهای مغزی تغذیه‌ای به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. این پروتئین به ارتباطات مناسب بین نورون‌ها کمک می‌کند. در نتیجه‌ی کاهش ارتباطات، یادگیری و حافظه مختل خواهد شد. نور به صورت مستقیم بر هیپوکامپ اثر نمی‌گذارد بلکه از طریق دیگر نواحی مغزی تأثیر خود را آشکار می‌کد. نوعی پپتید به نام اورکسین، مورد بررسی قرار گرفته است. می‌توان به کمک این اطلاعات، مشکلات بینایی را بهبود بخشید. برای افراد با مشکلات بینایی که نورکافی دریافت نمی‌کنند، می‌توان با گذر از چشم و به کمک نور کافی، نورون‌های مربوطه را در مغز افزایش داد. دیگر مزایای این بررسی در سالمندان و مبتلایان به اختلالات روانی است، که این بررسی این توانایی را به ما می‌دهد تا عملکرد آن‌ها را بهبود بخشیده و از پیش‌رفت بیماری جلوگیری کنیم.
این مقاله براساس بیانات پروفسور آنتونیو نونز، جول سولر و لیلی یان تدوین شده است.
مقالات مرتبط:
- این پروتئین، قلب ساخت حافظه است!
- داروی دیابتی که باعث بازگشت حافظه در موش‌های مبتلا به آلزایمر شد!
- نوعی پروتئین مربوط به دیابت با از دست دادن حافظه مرتبط است
