مطالعه انجام شده توسط CAMH که در آن بیش از ۱۰۰۰ اسکن مغزی بررسی شده است، پس از به کار بردن رویه‌ی شخصی سازی شده نقشه برداری مغز، دید تازه‌ای به شبکه‌های مغزی افراد مبتلا به اوتیسم فراهم می‌آورد.
مقاله مرتبط: تشخیص زودهنگام اوتیسم با ۵ علامت
اوتیسم یک اختلال پیچیده در تکامل عصبی است که در طول عمر فرد باقی می‌ماند و بیش از یک در هر ۱۰۰ نفر را درگیر می‌کند. بهمین دلیل، فهم این شبکه‌های مغزی قابلیت آن را دارد تا نحوه پیشرفت اوتیسم در طول زمان را نشان داده و رویکردهای جدیدی را در درمان (این بیماری) شناسایی کند.
دکتر ارین دیکی، دانشمند CAMH در the Kimel Family Imaging-Genetics Translational Laboratory و مولف ارشد این مطالعه می‌گوید: “ما می‌دانیم که اوتیسم در میان کودکان به شیوه‌های متفاوتی بروز پیدا می‌کند و نقایص مشابهی را نشان نمی‌دهند. یک توجیه برای این مورد این است که هر کودک ممکن است علیرغم تشخیص مشترک، تفاوتهای اندکی در عملکرد شبکه‌های مغزی داشته باشد”.
دکتر استفانی آمیس، دانشمند بالینی و متخصص اوتیسم کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در the Campbell Family Mental Health Research Institute of CAMH اذعان دارد بر اساس تفاوتهای زیستی مغز، این آگاهی در میان محققان، متخصصین بالینی و خانواده‌ها که ممکن است زیرشاخه‌های متفاوتی از اوتیسم وجود داشته باشد، در حال افزایش است.
رویکرد جدیدی که توسط CAMH ابداع و در نشریه‌ی Biological Psychiatry منتشر شده، راهی برای بررسی دقیق‌تر موقعیت شبکه‌های مغزی منفرد فراهم کرده است. یک شبکه مغزی، نقاط متفاوت مغز را به هم متصل می‌کند و سیگنالهایی را بمنظور عملکردهای بخصوصی مانند بینایی یا توجه از طریق مسیرهایی ارسال می‌کند. هر شبکه تقریبا در مغز همه افراد در ناحیه مشابهی قرار گرفته است.
مطالعه، تفاوتهای موجود در طرح بندی فضایی شبکه‌های مغزی که در افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر برجسته بودند، تایید کرد؛ به بیان دیگر، مغزهای دو فرد مبتلا به اوتیسم با یکدیگر متفاوت است، و این تفاوت در مقایسه با تفاوت مغزهای دو فرد غیر مبتلا به اوتیسم، بیشتر است. بعلاوه، بیشترین تفاوت در محل شبکه‌ها، در شبکه‌های مغزی توجه یافت شده‌است.
مقاله‌ی مرتبط: آیا ماری جوانا می‌تواند اوتیسم را درمان کند؟
دکتر دیکی می‌گوید: “ما روش جدیدی بمنظور بررسی اینکه مغز چگونه سازمان بندی شده‌است، ایجاد کرده‌ایم”. بمنظور کسب اطمینان از دقت بیشتر در نشان دادن محل این شبکه‌ها در عوض اتکا به نمونه‌های محل تقریبی، با استفاده از رویکردی تجت عنوان نقشه برداری شبکه داخلی شخصی سازی شده (PINT)، تیم محل ۶ شبکه مغزی را بطور یک به یک مشخص کرد. PINT در تصویر برداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) افراد “در حال استراحت” که هیچ فعالیتی در داخل اسکنر نداشتند، اعمال شد.
دانشمندان از پیش گمان می‌بردند که “عدم اتصال” یا ارتباط‌های دور برد ضعیف بین نقاط مغزی افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد. پس از اینکه نقشه برداری شخصی سازی شده مغز اعمال شد، این مطالعه نشان داد که شواهد عدم اتصال، کاهش یافت. دکتر دیکی می‌گوید شبکه‌های مغزی مرتبط با توجه در اوتیسم ممکن است نه تنها اتصالشان قطع نشده، بلکه جابجا شده است.
این رویکرد جدید که برای عموم در دسترس است، اکنون می‌تواند در مطالعات عملکرد مغز در اوتیسم برای بررسی جابجایی شبکه (مغزی) اعمال شود.
دکتر آمیس می‌گوید: “اخیرا آزمایشات بالینی پیشرفته‌ای برای افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شده‌است، ولی این روشهای جدید هیچ تاثیر درمانی بروز نداده‌اند. تنوع اوتیسم ممکن است قسمتی از مشکل باشد. این مطالعه، اهمیت توجه به تفاوتهای فردی در ایجاد رویکردهای درمانی خلاقانه و شخصی سازی شده را متذکر می‌شود”.
اسکن‌های مغزی از شبکه ABIDE یا (مرکز) تبادل داده تصویر برداری مغزی اوتیسم تهیه شده‌بود. این اسکن‌ها، نمونه وسیع ۳۹۳ بیمار مبتلا به اوتیسم و ۴۹۶ نفر بعنوان گروه شاهد را در بازه سنی ۸ تا ۵۵ سال بهمراه امکان بررسی میزان اعتبار رویکرد PINT، فراهم کردند.
