قرار گرفتن موش‌های تازه متولدشده در معرض میکروب‌های واژن موش مادر مضطرب ممکن است سبب انتقال استرس به نوزاد تازه متولدشده بشود. این تغییرات به طور عمده در زاده‌های نری که مادرشان در طول دوران بارداری مضطرب بوده است بیشتر دیده می‌شود.
طی این مطالعه به فهم بهتری از شیوه انتقال اختلالات مادری مانند استرس به فرزند دستیابی شد.
میکروب‌های مایع واژینال طی فرآیند زایمان و عبور نوزاد از کانال زایمان در دستگاه گوارش تکثیر شده و ترکیب این میکروب دستگاه گوارش بر تکامل مغز و چگونگی پاسخ شخص به شرایط استرسی در بزرگسالی تاثیر می‌گذارد. در این تحقیق که بر روی موش‌ها انجام شده بود تاثیر میکروب‌های تغییریافته در اثر استرس بر مغز نوزاد پس از تولد مشهود بود اما علت و چگونگی بروز این اتفاق هنوز روشن نیست.
دکتر تریسی بلر و همکارانش میکروب‌های مایع واژینال مادر مضطرب و غیر مضطرب را بلافاصله پس از زایمان به روش سزارین در بدن موش‌های نر متولد شده کشت دادند. دکتر بلر مشاهده کرد که موش‌هایی که هم در معرض میکروب‌های رحم و هم میکروب‌های واژینال قرارگرفته بودند در بزرگسالی از رشد و وزن کمتر و میزان استرس بالاتری برخوردار بودند. محققین دریافتند این تغییرات حتی در موش‌های غیرمضطرب پس از کاشت میکروب‌های مایع واژن در بدنشان اتفاق میفتد. با این وجود میکروب‌های کاشته شده از مادرهای غیرمضطرب در بدن موش‌های نر تاثیرات میکروب‌های رحمی کاهش نداد.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که استرس در دوران بارداری هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم بر موش تازه متولد شده تاثیر می‌گذارد: مستقیم در دوره بارداری و از راه تضعیف سیستم ایمنی جنین و غیر مستقیم از طریق تغییر میکروب‌های واژینال موش مادر. در انسان نیز استرس مادر در دوران حاملگی یک عامل خطرناک برای مشکلات روانی نوزاد محسوب می‌شود اما اینکه آیا این اختلالات از میکروب‌های واژینال نیز تاثیر می‌گیرد یا نه هنوز روشن نشده است.
دکتر بلر گفت:نتایج آزمایشات بسیار جالب بودند وارزش سرمایه‌گذاری برای تحقیقات بیشتر را دارند چه این نتایج در انسان هم باشد و چه نباشد.
دکتر بلر بیشتر بر روی ارتباط بین استرس و اختلالات نورونی مانند اوتیسم و اسکیزوفرنی تمرکز کرده است. طبق مطالعات قبلی وی میکروب‌ها و مشکلات دوران بارداری بیشتر زاده نر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مقاله مرتبط: کودکان مبتلا به اوتیسم، احتمالا جهش‌های DNA را از پدرشان به ارث می‌برند!
همچنین طی مطالعات قبلی دریافته بود که میزان استرس موش پدر نیز بر تکامل مغزی نوزاد نر تاثیرگذار است. در واقع استرس بر تولید و تمایز اسپرم‌های پدری تاثیر گذاشته و این تغییرات ایجاد شده بر تکامل مغزی نوزاد متولدشده اثر می‌گذارد. دکتر بلر همچنین گفته است که استرس مزمن و طولانی مدت موش پدر نیز بر نوزاد متولدشده با کاهش اثر پاسخ هورمونی موش نوزاد به شرایط استرس زا تاثیر می‌گذارد. در واقع این موضوع بیان کننده این است که حتی چالش‌های خفیف ولی طولانی مدت برای موش پدر می‌تواند تاثیرات منفی بزرگی بر نوزاد متولد شده داشته باشد.
