مطالعه نشان می‌دهد که مراقبت های معمول دهانی باعث تغییر باکتری های احشایی و کاهش التهاب و مشکلات شناختی بیماران مبتلا به سیروز کبدی می‌شود.
سیروز، که یک اپیدمی رو به رشد در ایالات متحده است، به معنی وجود بافت اسکار در کبد است. وقتی شدید باشد، می‌تواند منجر به نارسایی کبدی شود. عوارض سیروز ممکن است شامل عفونت در سراسر بدن و انسفالوپاتی کبدی، یعنی ایجاد سموم در مغز ناشی از بیماری پیشرفته کبدی باشد. علائم آنسفالوپاتی کبدی شامل سردرگمی، تغییرات خلقی و اختلال عملکرد شناختی است.
حتماً بخوانید: خطر انتقال ویروس‌ها در مطب دندانپزشکی
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که افراد مبتلا به سیروز دارای تغییراتی در میکروبیوتاسیون احشایی و بزاق هستند – باکتری هایی که در دستگاه گوارش و دهان قرار دارند و می‌توانند منجر به بیماری لثه و خطر بیشتر عوارض ناشی از سیروز شوند.
علاوه بر این، مطالعات نشان داده است افرادی که سیروز دارند سطح التهاب در سراسر بدنشان افزایش می‌یابد که با آنسفالوپاتی کبدی همراه است.
تحقیقات عملی درباره رابطه سیروز و سلامت دهان
محققان دو گروه از داوطلبان را که سيروز و پریودنتيت خفيف تا متوسط داشتند مورد مطالعه قرار دادند. یک گروه ازداوطلبان، مراقبت‌های پریودنتال، از جمله تمیز کردن دندان ها و حذف سم باکتری از دندان‌ها و لثه‌ها دریافت کرد.
برای گروه دیگر بیماری لثه درمان نمی‌شود. تیم تحقیقاتی نمونه خون، بزاق و مدفوع قبل و ۳۰ روز پس از درمان را جمع‌آوری کرد. هر داوطلب آزمونه‌ای استاندارد برای اندازه گیری عملکرد شناختی قبل و بعد از درمان انجام داد.
گروه درمان شده، به ویژه افرادی که مبتلا به آنسفالوپاتیک کبدی بودند، باکتری‌های مفید احشایی را افزایش دادند که می‌توانند التهاب را کاهش دهند و همچنین سطوح پایینتر باکتری‌های تولیدکننده اندوتوکسین در بزاق در مقایسه با گروه درمان نشده را نشان دادند.
از سوی دیگر، گروه درمان نشده افزایش سطح اندوتوکسین در خون را در یک دوره زمانی مشابه نشان داد. تیم تحقیقاتی نوشت: بهبود حاصل‌شده در گروه درمان شده “می تواند مربوط به کاهش التهاب دهان باشد که منجر به التهاب سیستمیک پایینتر می‌شود یا به علت کاهش تعداد باکتری‌های مضری باشد که بلعیده شده و بر احشا تاثیر می‌گذارند.
عملکرد شناختی نیز در گروه درمان بهبود یافته‌است، که نشان می‌دهد که میزان التهاب کاهش یافته در بدن ممکن است برخی از علائم انسفالوپاتی کبدی را در افرادی که درمان‌های استاندارد مراقبتی دهانی را دریافت می کنند، به حداقل برساند.
در نهایت محققان نتییجه گرفتند:
حفره دهان می‌تواند هدف درمان برای کاهش التهاب و اندوتوکسمی در بیماران مبتلا به سیروز به منظور بهبود نتایج بالینی باشد.
