بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرفته سیستم عصبی است که بر جنبش تاثیر می گذارد. علائم شروع به تدریج می کنند، گاهی اوقات با یک لرزش ناگهانی قابل توجه تنها با یک دست شروع می شوند. لرزهای رایج هستند، اما اختلال معمولا سبب سفتی یا کاهش حرکت می شود.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، صورت شما ممکن است کمی یا بدون بیان داشته باشد. بازوهای شما ممکن است هنگام راه رفتن شما نوسان نکنند. سخنرانی شما ممکن است نرم و ضعیف باشد. علائم بیماری پارکینسون در طول زمان بهبود می یابد.
گرچه بیماری پارکینسون نمی تواند درمان شود، داروها ممکن است علائم شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.گاهی اوقات پزشک شما ممکن است عمل جراحی را تنظیم کند تا برخی از مناطق مغز شما را تنظیم کرده و علائم شما را بهبود بخشد.
علائم پارکینسون
علائم و نشانه های بیماری پارکینسون می تواند برای همه متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف و بی توجه باشد. نشانه ها اغلب در یک طرف بدن شما شروع می شوند و معمولا در آن سمت بدتر می شوند حتی پس از اینکه علائم هر دو طرف را تحت تاثیر قرار داد.
علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است عبارتند از:
- لرزش: لرزش یا تکان دادن معمولا در اندام، اغلب دست یا انگشتانتان، شروع می شود. شما ممکن است انگشت شست و انگشت خود را به عقب و جلو، به عنوان یک لرزش قرص نورد شناخته شده است. دست شما ممکن است هنگامی که در استراحت است لرزاند.
- جنبش آهسته (برادیکینزی): با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را تسریع کند، وظایف ساده و دشوار را انجام دهد.گام های شما ممکن است هنگام راه رفتن کوتاهتر شوند. ممکن است از صندلی بیرون بیایید. شما می توانید پای خود را به عنوان سعی کنید به راه رفتن.
- عضلات سفت:سفتی عضله ممکن است در هر بخش از بدن رخ دهد. عضلات سفت می توانند دردناک باشند و دامنه حرکت شما را محدود کنند.
- اختلال در وضعیت و تعادل: وضعیت شما ممکن است دچار استئوپید شود و یا ممکن است مشکلات ناشی از بیماری پارکینسون را داشته باشد.
- از دست دادن حرکات اتوماتیک: شما ممکن است کاهش توانایی حرکت حرکات ناخودآگاه، از جمله چشمک زدن، لبخند زدن و یا نوسان دست خود را در هنگام راه رفتن.
- تغییرات گفتاری: شما ممکن است قبل از صحبت کردن به آرامی، به سرعت صحبت کنید و یا دریغ نکنید.سخنرانی شما ممکن است بیشتر از یک حالت انحصاری باشد، نه با عبارات معمول.
- نوشتن تغییرات: ممکن است نوشتن سخت باشد و نوشتن شما ممکن است کوچک باشد.
علل بیماری
در بیماری پارکینسون، برخی سلول های عصبی (نورون ها) در مغز به تدریج از بین می روند یا می میرند. بسیاری از این علائم ناشی از از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمی در مغز شما به نام دوپامین ایجاد می کند.هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث ایجاد فعالیت غیر طبیعی مغز می شود که منجر به علائم بیماری پارکینسون می شود.
علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی از جمله:
- ژنهای شما: محققان جهش های ژنتیکی خاصی را کشف کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود. اما این موارد غیر معمول است، مگر در موارد نادر با بسیاری از اعضای خانواده تحت تاثیر بیماری پارکینسون.
با این حال، برخی از تغییرات ژنی به نظر می رسد خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما با خطر نسبتا کوچک بیماری پارکینسون برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی.
- محرک محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم خاصی یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما خطر نسبتا کوچک است.
محققان همچنین خاطر نشان کردند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اتفاق می افتد، هر چند مشخص نیست که چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات عبارتند از:
- حضور بدن Lewy: کلونهای خاصی از مواد مغذی در مغز، نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. اینها بدنهای Lewy نامیده می شوند و محققان معتقدند که این بدنهای Lewy دارای علت مهمی برای علت بیماری پارکینسون هستند. آلفا سینوئولین در بدن Lewi یافت می شود:
دانشمندان بر این باورند که اگرچه بسیاری از مواد موجود در بدن بدن Lewy، پروتئین طبیعی و گسترده ای به نام آلفا سینوکلین (a-synuclein) شناخته می شود. این در تمام بدنهای Lewy در یک شکل شبیه شده است که سلول ها نمی توانند شکسته شوند. این در حال حاضر یک محور مهم در میان محققان بیماری پارکینسون است.
عوامل خطر
عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:
- سن: بزرگسالان جوان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند.معمولا در زندگی میانه یا دیر شروع می شود و خطر با سن افزایش می یابد. مردم معمولا بیماری را در حدود سن ۶۰ سالگی یا بیشتر ایجاد می کنند.
- وراثت: داشتن یک فرد نزدیک با بیماری پارکینسون، شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطرات شما هنوز هم کوچک هستند، مگر اینکه در خانواده تان خانواده های زیادی با بیماری پارکینسون داشته باشید.
- ارتباط جنسی: مردان مبتلا به بیماری پارکینسون بیشتر از زنان هستند.
- قرار گرفتن در معرض سموم: در معرض قرار گرفتن در معرض علف کش ها و آفت کش ها ممکن است خطر بیماری پارکینسون را کمی افزایش دهد.
عوارض جانبی
بیماری پارکینسون اغلب همراه با این مشکلات اضافی است که ممکن است قابل درمان باشد:
- مشکلات فکر کردن: شما ممکن است مشکلات شناختی (دمانس) و مشکلات تفکر را تجربه کنید. این ها معمولا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهد. چنین مشکلات شناختی به داروها پاسخ نمی دهد.
- افسردگی و تغییرات عاطفی: ممکن است افسردگی را تجربه کنید، گاهی اوقات در مراحل اولیه.دریافت درمان برای افسردگی می تواند به راحتی با سایر چالش های بیماری پارکینسون مواجه شود.
شما همچنین ممکن است تغییرات احساسی دیگر مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است داروهایی برای درمان این علائم به شما بدهند.
- مشکلات بلع: با پیشرفت بیماری شما ممکن است دچار مشکلاتی در بلع شود. بزاق ممکن است در دهان شما به دلیل کم شدن بلع انسداد شود، که منجر به خستگی می شود.
- مشکلات جویدن و خوردن: بیماری پارکینسون در مرحلۀ بعدی بر ماهیچه های دهان شما تأثیر می گذارد و باعث سختی جویدن می شود. این می تواند منجر به خفگی و کمبود تغذیه شود.
- مشکلات خواب و اختلالات خواب: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن از خواب اغلب در طول شب، بیدار شدن از خواب یا خوابیدن در طول روز.
افراد ممکن است دچار اختلال رفتار خوابیدن سریع چشم نیز باشند که شامل اجرای رویاهای شما می شود. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.
- مشکلات مثانه:بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه، از جمله عدم توانایی کنترل ادرار و یا مشکل ادرار شود.
- یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، یبوست را ایجاد می کنند، عمدتا به علت دستگاه گوارش کمتری دارند.
شما همچنین ممکن است تجربه کنید:
- فشار خون تغییر می کند: شما ممکن است به علت کاهش ناگهانی فشار خون (هیپوتانسیون ارتواسپتیک) ممکن است احساس سرگیجه یا سرگیجه داشته باشید.
- اختلال بویایی: شما ممکن است مشکلی با بوی شما داشته باشید. شما ممکن است دچار مشکل شناخت بوی های خاص یا تفاوت بین بوی ها شوید.
- خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون انرژی و خستگی را تجربه می کنند، به خصوص بعدا در روز. علت همیشه شناخته شده نیست
- درد: برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون درد را در مناطق خاص بدن و یا در سراسر بدنشان تجربه می کنند.
- اختلال عملکرد جنسی: برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کاهش میل میل یا عملکرد جنسی را نشان می دهند.
پیشگیری از پارکینسون
از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است، راه های اثبات شده برای جلوگیری از این بیماری نیز یک رمز و راز باقی مانده است.
برخی تحقیقات نشان داده اند که تمرین هوازی منظم می تواند خطر بیماری پارکینسون را کاهش دهد.
برخی تحقیقات دیگر نشان داده است افرادی که کافئین مصرف می کنند – که در قهوه، چای و کولا یافت می شود – بیماری پارکینسون کمتر از کسانی است که آن را نوشیدن نمی کنند. با این حال، هنوز معلوم نیست که آیا کافئین در مقابل پارکینسون محافظت می کند یا به روش دیگری مرتبط است. در حال حاضر شواهد کافی برای پیشنهاد نوشیدن نوشابه های کافئین برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد. چای سبز همچنین به کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است.
