مطالعه جدیدی دریافته است در افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و داروهای ضد دیابت نیز مصرف می‌کنند، مارکرهای مولکولی آلزایمر کمتر مشهود است. این نتایج می‌تواند برای ابداع درمانهای آلزایمر در آینده یاری رسان باشد.
مطالعه‌ای بر روی افراد مبتلا به آلزایمر و دیابت به بررسی مسیرهای مولکولی بافت مغز و سلولهایی که سطح درونی عروق خونی را مفروش می‌کنند، پرداخته است.
در این مطالعه که توسط دکتر Vahram Haroutunian، استاد روان پزشکی و علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی Icahn در Mount Sinai نیویورک انجام شد، بافت مغزی افرادی که به هر دو بیماری دیابت و آلزایمر مبتلا بودند، مورد بررسی قرار گرفت.
این نتایج نشان می‌دهد داروهای ضد دیابت ممکن است از مغز در برابر بیماری آلزایمر، محافظت کند.
طبق ادعای دکتر Haroutunian و همکارانش، مجموعه‌ای از شواهد به ارتباط میان خطر اختلال شناختی خفیف (MCI) یا دمانس و دیابت نوع دو اشاره دارند.
مطالعات بیشتر، ارتباطی میان مسیر گیرنده انسولین در مغز و تجمع پاتولوژی‌های مختص آلزایمر را آشکار ساخته‌اند.
مقاله مرتبط: مسیرهای نابودی بافت مغز در بیماری آلزایمر شناسایی شدند
دکتر Haroutunian در مطالعات پیشین خود نشان داده بود مغز افراد مبتلا به آلزایمر که تحت درمان دیابت (مانند انسولین یا داروهای ضد دیابت) قرار دارند، پاتولوژی مغزی کمتر دارد.
بهمین ترتیب در مطالعه جدید، محققان قصد درک این مورد که چه اتفاقی در سطح مولکولی رخ می‌دهد و شناسایی مسیرهای مولکولی دخیل در ارتباط میان دیابت و آلزایمر را داشتند.
به طور اختصاصی‌تر، محققان مسیرهای مولکولی بافت مغز و سلولهای اندوتلیالی که سطح درونی عروق مغزی را مفروش می‌کنند را بررسی کردند.
این نتایج در نشریه PLOS One منتشر شده‌است.
محققان تکنیکی طراحی کردند که به آنها اجازه می‌داد مویرگهای بافت مغزی ۳۴ فرد مبتلا به آلزایمر و دیابت نوع ۲ که تحت درمان هر دو بیماری قرار داشتند را ایزوله کنند.
دانشمندان این نمونه‌ها را با بافت مغزی ۳۰ فرد مبتلا به آلزایمر که مبتلا به دیابت نبودند، مقایسه کردند. در کنار این دو گروه، بافت مغزی ۱۹ نفر نیز بعنوان گروه کنترل که به هیچ یک از این دو بیماری مبتلا نبودند، بررسی شد.
سپس آنها بافت مغزی و عروق خونی را بصورت جداگانه مورد آنالیز قرار دادند؛ بطوریکه هم تغییرات مولکولی مرتبط با آلزایمر در سلولهای مویرگهای مغزی و هم سیگنالینگ انسولین را بررسی کردند.
این بررسی نشان داد سطح حدود نیمی از مارکرها در گروهی که به هر دو بیماری مبتلا بودند، پایین‌تر بود.
همچنین اکثر تغییرات مارکرهای RNA مولکولی که در بیماری آلزایمر مشاهده می‌شود (از جمله اختلالات بیان ژن)، در بیماران آلزایمری که داروهای ضد دیابت دریافت می‌کردند، یافت نشد.
دکتر Haroutunian می‌گوید: “نتایج این مطالعه با اهمیت هستند زیرا دید تازه‌ای به درمان بیماری آلزایمر فراهم می‌کنند. اکثر درمانهای جدید آلزایمر، پلاکهای آمیلوئید را مورد هدف قرار داده و در درمان کارآمد این بیماری، موفق نبوده‌اند. داروهای دیابت مانند متفورمین و انسولین، FDA approved هستند و بصورت ایمن برای میلیونها نفر تجویز می‌شوند و بنظر می‌رسند دارای اثرات سودمند بر روی افراد مبتلا به آلزایمر باشند.”
وی می‌افزاید: “این نتایج، فرصتها را برای هدایت مطالعات بالینی بر روی افرادی که داروهای مشابه یا داروهایی که اثرات مشابهی بر مسیرهای بیولوژیکی مغز و انواع مختلف سلولی دارند، مصرف می‌کنند، فراهم می‌آورد.”
