آیا احساس می‌کنید مغزتان با بالا رفتن سنتان کندتر عمل می‌کند؟ پروتئینی در خون بند ناف پیدا شده است که ممکن است بتواند توان و نیروی جوانی را به مغز بازگرداند.
محققان اخیرا دریافته بودند خونی که از کودکان گرفته می شود احتمالا بخاطر فاکتورهایی که در پلاسما (بخش مایع خون) وجود دارد، می‌تواند حافظه و قدرت تشخیص را در موشهای پیر بهبود ببخشد. حال کشف شده است خون گرفته شده از بند ناف نوزادان اثر ضدپیری بسیار قوی‌تری دارد !
ژوزف کستلانو (Joseph Castellano) از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا و همکارانش، این موضوع را با خون‌گیری از انسان‌ها در سه دوره ی سنی- نوزادان، جوانان حدودا ۲۲ ساله و افراد مسن حدودا ۶۶ ساله- و تزریق محتوای پلاسمای این خون‌ها به موشهایی که معادل انسان ۵۰ ساله بودند، کشف کردند.
بیشترین و تاثیرگذارترین نتایج زمانی ظاهر شدند که موش‌ها خون بند ناف نوزادان را دریافت کردند.
این موش‌ها، پس از دریافت خون، سریع‌تر یاد می‌گرفتند و بهتر می‌توانستند مسیرشان را در داخل یک ماز (maze) بخاطر بسپارند. این تغییرات بدنبال بهبود عملکرد هیپوکامپ – بخشی از مغز که مسئول یادگیری و حافظه است – رخ می‌داد.
موشهایی که خون انسان‌های جوان (حدودا ۲۲ ساله) را دریافت کردند، بهبود کمی در عملکرد هیپوکامپ خود داشتند ولی در موشهایی که خون افراد مسن را دریافت کرده بودند بهبودی در عملکرد هیپوکامپ مغز مشاهده نشد. این، یعنی خون انسان به تدریج و با افزایش سن، پتانسیل جوانسازی اش را از دست می‌دهد.
محتویات جادویی
گروه کستلانو دریافتند پلاسمای خون بند ناف انسان میزان بیشتری از پروتئینی به نام TIMP2 را دارد که غلظتش در خون، با افزایش سن کاهش می‌یابد – عاملی که نشان می‌دهد این پروتئین می‌تواند مسئول توانایی جوانسازی خون انسان باشد.
همانطور که انتظار می‌رفت، تزریق TIMP2 خالص به موش‌ها با افزایش چشمگیری در فعالیت هیپوکامپ و توانایی مسیریابیشان در ماز همراه بود. علاوه براین موشهای پیر توانایی لانه سازی را نیز دوباره بدست آورده بودند – توانایی که موشهای پیر آن‌را از دست می‌دهند. در موشهایی هم که خونِ بند نافِ فاقد TIMP2را دریافت کردند تغییری در توانایی مسیریابی دیده نشد. این نتایج ثابت می‌کردند که TIMP2 مسئول توانایی خون در جوانسازی است.
مکانیسمی که پروتئین TIMP2 با استفاده از آن توانایی تشخیص مغز را بهبود می‌بخشد هنوز نامشخص است اما مشخص شده است که این پروتئین می‌تواند گروهی از آنزیم‌ها به نام “ماتریکس متالو پروتئیناز” را مهار کند -آنزیم‌هایی که در پیشرفت بیماری آلزایمر دخیلند.
این پروتئین ممکن است بتواند برای درمان بیماری‌های کاهشِ قدرتِ تشخیصِ مرتبط با افزایش سن و آلزایمر مورد استفاده قرار گیرد. کستلانو میگوید:
“استفاده از TIMP2 خالص برای درمان، بهتر از استفاده از پلاسمای بند ناف است چون هم می‌تواند در آزمایشگاه ساخته شود و هم اینکه دیگر نیازی به اهدا کننده نخواهد داشت.”
پلاسما در کلینیک
کالین مسترز (Colin Masters) از دانشگاه ملبورن استرالیا میگوید:
“قبل از استفاده از TIMP2 به عنوان دارو، باید به مکانیسم عملکرد آن پی ببریم.”
وی می‌افزاید:
“هنوز تا معرفی این پروتئین بعنوان یک درمان، مسیری طولانی در پیش داریم.”
در حال حاضر چندین تیم، آزمایشاتشان را بر روی پلاسمای خون آغاز کرده‌اند.
هم اکنون آزمایشی در بیمارستانی در کره‌ی‌جنوبی در حال انجام است که می‌خواهد به این پرسش پاسخ دهد که آیا تزریق پلاسمای بند ناف به افراد سالمِ بالای ۵۵ سال اثرات ضدپیری بر روی آن‌ها دارد یا خیر. نتایج این آزمایش در ماه آگوست جمع آوری خواهد شد.
همچنین همکار آقای کستلانو در نگارش این تحقیق، آقای تونی ویسکورِی (Tony WyssCoray)، به تازگی آزمایشی را درباره‌ی اثرات بهبودی پلاسمای جوانان بر بیمارانِ مسنِ دارای آلزایمر به پایان رسانده است. نتایج این آزمایش هنوز منتشر نشده است.
به گفته ی آقای کستلانو، شاید تزریق پلاسمای خون‌های بند نافی اهدا شده به بیماران، آن داروی موثر و معجزه‌گری که به نظر می‌آید نباشد. این خطر وجود دارد که فاکتور‌‌های رشد موجود در پلاسمای خون بند ناف، سرطان را در افراد مسن القا کنند.
ژوزف کستلانو، اکنون در حال برنامه‌ریزی برای تحقیق درباره ی اثرات کاهش TIMP2 بر توانایی تشخیص و بیماری آلزایمر است. وی میگوید:
“زمانی که TIMP2 بعنوان یک داروی قطعی برای درمان معرفی شود، من تصور می‌کنم توجه زیادی را به خود جلب خواهد کرد.”
با توجه به اینکه جمعیت سالخورده هر ساله زیاد‌تر می شود، من فکر می‌کنم ما بطور افزاینده ای نیاز به یافتن راه‌هایی داریم که بتوانند اثرات ناشی از افزایش سن را کاهش دهند.”
