تومورهای کارسینوئید نوعی سرطان با رشد آهسته می‌باشند که می‌توانند در نقاط مختلفی از بدن رشد کنند. تومورهای کارسینوئید یکی از زیر مجموعه‌های تورمورهای اندوکرینی می‌باشند. تومورهای کارسینوئید معمولا در دستگاه گوارشی (معده، آپاندیس، روده‌ی کوچک، کولون و رکتوم (راست روده) ) و یا در ریه شروع می‌شوند.
تومورهای کارسینوئید اغلب تا اواخر بیماری علایمی ندارند. این تومورها می‌توانند هورمون ساخته و به درون خون ترشح بکنند و باعث علایمی مثل اسهال و یا گرگرفتگی پوست شوند. درمان این تومورها معمولا به صورت جراحی بوده و ممکن است شامل دارو هم بشود.
علایم و نشانه‌ها
در برخی موارد تومورهای کارسینوئید هیچ علایم و نشانه‌ی بالینی ندارند و در مواقع بروز علایم، مبهم بوده و به محل تومور بستگی دارد.
تومورهای کارسینوئید ریه
علایم و نشانه‌های تومورهای کارسینوئید ریه شامل موارد زیر است:
- درد قفسه سینه
- خس‌خس سینه
- تنگی نفس
- اسهال
- سرخی و یا احساس گرما در صورت و گردن (گرگرفتگی پوست)
- افزایش وزن به ویژه اطراف ناحیه‌ی میانی و فوقانی پشت
- نقاط صورتی و بنفش در پوست که شبیه علایم کشش باشند.
تومورهای کارسینوئید در دستگاه گوارشی
علایم و نشانه‌های تومور کارسینوئید در دستگاه گوارش شامل موارد زیر است:
- درد شکمی
- اسهال
- تهوع، استفراغ و ناتوانی در دفع مدفوع
- خون‌ریزی رکتال (راست روده)
- درد رکتال
- سرخی و یا احساس گرما در صورت و گردن (گرگرفتگی پوستی)
زمان مراجعه به پزشک
اگر علایم و نشانه‌های آزاردهنده و مداومی داشتید به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
هنوز مشخص نیست که چه عاملی منجر به تومورهای کارسینوئید می‌شود. در حالت کلی، سرطان‌ها وقتی به وجود می‌آیند که جهشی در DNA به وجود آمده باشد. این جهش‌ها به سلول‌ها این امکان را می‌دهند که به رشد و تقسیم خود، در شرایطی که سلول‌های سالم می‌میرند، ادامه بدهند. تجمع سلول‌ها موجب تشکیل تومور می‌شود. سلول‌های سرطانی می‌توانند بافت‌های نزدیک را درگیر کرده و به بخش‌های دیگر بدن هم انتشار یابند. پزشکان جهش‌هایی را که منجر به ایجاد تومورهای کارسینوئید می‌شوند نمی‌شناسند؛ اما می‌دانند که تومورهای کارسینوئید در سلول‌های نورواندوکرینی ایجاد می‌شود.
این سلول‌ها برخی از عملکردهای سلول‌های عصبی و برخی از عملکردهای هورمون‌سازی سلول‌های اندوکرینی را انجام می‌دهند. از هورمون‌هایی که توسط سلول‌های نورواندوکرینی تولید می‌شوند می‌توان هیستامین، انسولین، کورتیزول و سروتونین را نام برد.
ریسک فاکتورها
عواملی که ریسک ابتلا به سرطان کارسینوئید را افزایش می‌دهد:
- سن بالا: افراد سالخورده بیشتر از افراد جوان و کودکان با سرطان کارسینوئید تشخیص داده می‌شوند.
- جنسیت: زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به سرطان کارسینوئید هستند.
- سابقه‌ی خانوادگی: سابقه‌ی خانوادگی نئوپلازی متعدد غدد درون‌ریز نوع یک (MEN I) ریسک سرطان کارسینوئید را افزایش می‌دهد. در اشخاص با MEN I تومورهای متعددی در غدد سیستم اندوکرین ایجاد می‌شود.
عوارض
سلول‌های تومور کارسینوئید با توانایی ترشح هورمون و دیگر مواد شیمیایی باعث بروز طیفی از علایم و نشانه‌ها می‌شود:
- سندرم کارسینوئید: سندرم کارسینوئید باعث سرخی و یا احساس گرما در چهره و گردن (گرگرفتگی پوست)، اسهال مزمن، اشکال در تنفس در میان سایر علائم و نشانه‌ها می‌شود.
- بیماری‌های قلبی کارسینوئید: تومورهای کارسینوئید ممکن است هورمون‌هایی ترشح بکنند که باعث ضخیم شدن دیواره‌های حفره‌های قلب، دریچه‌های قلبی و عروق خونی شود. این ممکن است به دریچه‌ی سوراخ‌دار قلبی و نارسایی قلبی منجر شود که در این صورت بیمار نیازمند جراحی دریچه جایگزین می‌شود. بیماری‌های قلبی کارسینوئید معمولا می‌تواند توسط دارو کنترل شود.
- سندرم کوشینگ: تومور کارسینوئید ریه می‌تواند مقدار اضافی از یک هورمون را بسازد که باعث می‌شود بدن شما هورمون کورتیزول بیشتری تولید کند.
