نشانههای زودهنگام اوتیسم که نادیده گرفته میشوند؛ چگونه اوتیسم را پیشاز ۱۸ ماهگی تشخیص دهیم؟
اختلال اوتیسم عموماً تا پیش از دو سالگی تشخیص داده نمیشود. با اینحال، نشانههای خفیفی وجود دارند که معمولاً به راحتی نادیده گرفته میشوند. باید توجه داشت که هر چقدر تشخیص این بیماری زودتر انجام شود، پروسهی درمانی نیز زودتر آغاز شده و این عامل، احتمال درمان موفقیتآمیز را افزایش میدهد.
مقالهی مرتبط: اوتیسم
نشانههای پنجگانهای که در ادامه ذکر خواهند شد، به تشخیص زودهنگام اوتیسم کمک میکنند:
- بازیهای تکرارشونده و محدود
- پاسخهای کمتر با شنیدن نام خود
- استفادهی کمتر از پاسخ لبخند در روابط اجتماعی
- کمحرف بودن نسبت به سایر همسن و سالان
- استفادهی محدود از زبان بدنی
پیشاز یکسالگی، تشخیص هر نشانهای از این بیماری، دشوار خواهد بود؛ از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی، به شکل واضحتری بروز پیدا خواهند کرد.
دستهی دوم نشانهها که در ادامه معرفی میشوند، به عنوان پرچم قرمز در نظر داشتهباشید؛ هر یک از آنان میتوانند به معنای نیاز کودک به ویزیت پزشک باشند.
- بروز ندادن احساس خوشحالی یا صمیمیت در صورت
- بروز ندادن هیچگونه رویکرد اجتماعی تا سن ۱۲ ماهگی
- عدم تلاش برای صحبت کردن تا سن ۱۲ ماهگی
- عدم بروز دادن لبخند یا صداهایی ناشی از رضایت
- عدم بیان هیچ کلمهای تا سن ۱۶ ماهگی
- عدم بیان هیچ عبارت دوکلمهای تا سن ۲۴ ماهگی
- برقراری ضعیف ارتباط چشمی
- عدم پاسخدادن در هنگام صدازدن نام آنها بین ۶ ماهگی و ۱۲ ماهگی
- بیعلاقگی به جلب توجه والدین
- تکانندادن سر و دستها به نشانهی سلام و خداحافظی
- حرکات غیرمعمول اندامها؛ نظیر سفت شدن ناگهانی پاها، بازوها و دستان
بروز مشکلاتی در مهارتهای اجتماعی و زبانی، هستهی اصلی علائم اختلال اوتیسم هستند. بنابراین، با مشاهدهی هریک از آنان، باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.
دربارهی اوتیسم
نزدیک به ۷۰میلیون نفر از جمعیت جهان به اوتیسم مبتلا میباشند و شیوع آن در ایالت متحدهی آمریکا، ۱ نفر از ۱۰۰ کودک یا بیشتر است.
مقالهی مرتبط: رابطه والدین و کودکان اوتیسمی
این بیماری در بین جنس مذکر شایعتر است و گسترهی وسیعی از نشانهها و شدتها را در بر میگیرد؛ به همین علت با نام اختلال طیف اوتیسم (ASD) شناخته میشود. طیف اوتیسم شامل سندروم آسپرژر، اختلالات مخرب در زمان کودکی و فراهمکردن بستری برای بیماریهای دیگر میباشد.