شیوه‌ی دویدن ما، از بالا تنه‌مان محافظت می‌کند اما به ساق پاهایمان آسیب می‌رساند.
دویدن را دوست دارید ولی از درد ساق پا رنج می‌برید؟ احتمالا به این دلیل است که شیوه‌ی دویدن ما، فشار حاصل از ضربات ناشی از دویدن را به اندام تحتانی تحمیل می‌کند.
یک دونده‌ی تفریحی سطح معمولی به طور متوسط در یک دقیقه ۱۵۰ تا ۱۷۰ گام برمی‌دارد. این بدین معنی است که در یک دوی سبک نیم ساعته، پای شما حدود ۵۰۰۰ بار به زمین برخورد می‌کند. جان مِرسِر (John Mercer) از دانشگاه نوادا در لاس وگاس می‌گوید:
هر بار که پا به زمین برخورد می‌کند، بدن ضربه‌ی ناشی از این برخورد را جذب می‌کند.
برای مطالعه‌ی اثرات ناشی از این لرزش و برخورد‌ها، دِلفین کِِیدفاکس (Delphine chadefaux) از دانشگاه Aix-Marseille در فرانسه و همکارانش از دوربین‌هایی با سرعت بسیار بالا، سنسور‌های ساق پا و صفحات حساس به نیرو استفاده کردند تا حرکات، شتاب، انقباض ماهیچه‌ای و نیروی حاصل از برخورد پا به زمین را در ۱۰ دونده‌ی تفریحی اندازه بگیرند. هر یک از شرکت‌کننده‌ها، هم با پای برهنه و هم با کفش در دو سرعت متفاوت دویدند.
این تکنیک‌ها در کنار هم به محققان این امکان را دادند تا محل دقیقی را که ضربه در اندام تحتانی جذب می‌شود، شناسایی کنند. آن‌ها فهمیدند کف پا به طرز تعجب‌آوری بیشترین حجم ضربه را جذب می‌کند، سپس نیروی جذب‌شده در قسمت‌های بالایی شامل زانو و استخوان تیبیا کاهش می‌یابد. این نتایج در دویدن با پای برهنه به دست آمدند که نسبت به دویدن با کفش مناسب، چهار برابر شوک و ضربه‌ی بیشتری ایجاد می‌کند.
پیشگیری از مصدومیت
اما در هر دو حالت دویدن با پای برهنه و دویدن با کفش، گروه فهمیدند که تقریباً تمام ضربه تا رسیدن به استخوان هیپ (لگن) پراکنده می‌شود.
دکتر کِیدفاکس که نتایج تحقیقاتش را در کنفرانسِ Acoustical Society آمریکا در بوستون ماساچوست منتشر کرد، معتقد است که طبق این شیوه‌ی پخش ضربه در پا، نحوه‌ی استفاده‌ی ما از عضلاتمان هنگام دویدن بر پایه‌ی حفاظت از بالاتنه در برابر اثرات ناشی از برخورد طراحی شده است.
کیدفاکس و گروهش معتقدند درک مکانیسمی که بدن با آن نیرو را پخش یا جذب می‌کند، می‌توان به کشف راه‌هایی منتهی شود که ضربه‌ی وارد شده به بخش پایینی پا و ساق را کاهش می‌دهند و از ایجاد مصدومیت‌های معمول مانند شکستگی ناشی از ضربه و مشکلات مفصلی جلوگیری می‌کنند.
دوندگان به این دلیل مصدوم می‌شوند که ضربات ثابت و مداوم به استخوان‌ها و مفاصلشان وارد می‌شود. مِرسِر می‌گوید:
اگر ضربات زیادی به استخوان برخورد کند و استخوان زمانی برای بهبودی و ریکاوری نداشته باشد، این می‌تواند به شکستگی یا آسیب‌های دیگر منتهی شود.
مرسر می‌افزاید متدهای استفاده شده در تیم تحقیقاتی، از تلاش‌ها و آزمایشات قبلی که برای درک اثرات ناشی از دویدن به بدن انجام شده‌اند، تخصص‌یافته‌‌تر و متمرکزتر هستند و می‌توانند اطلاعات ما درباره‌ی ضربات لرزشی القاشده طی دویدن، افزایش دهند.
دکتر کیدفاکس اکنون به دنبال این است که بفهمد فعالیت عضلانی چگونه می‌تواند اثرات ناشی از ضربه‌ی وارده را کنترل کند. وی می‌گوید پوشیدن کفش‌های متفاوت یا عوض کردن شیوه‌ی دویدن می‌تواند از بوجود آمدن مصدومیت جلوگیری کند.
