انسان‌ها شاید ۱۵,۰۰۰ سال پیش‌تر از چیزی که فکر می‌کردیم به استرالیا رسیده باشند. مصنوعاتی که در شمال این کشور پیدا شده پیشنهاد می‌کنند که این منطقه ۶۵,۰۰۰ سال پیش اشغال شده است. این یافته‌ها سؤالاتی را درباره‌ی برخورد اولین ساکنان قاره و حیات وحش آن و چیزی که از آن‌ها بدست آمده به وجود می‌آورد.
تا همین اخیر، قدیمی‌ترین شواهد از اشغال استرالیا توسط انسان‌ها به ۵۰,۰۰۰ سال پیش برمی‌گشت که مربوط به مصنوعات پیدا شده در پناهگاه صخره‌ای شمال این قاره بود.
اکنون کریس کلارکسون (Chris Clarkson) در دانشگاه کوئینزلند و همکارانش مصنوعاتی یافته‌اند که قدمت آن‌ها به ۶۵,۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. این مصنوعات در پارک ملی Kakadu در شمال این کشور یافت شده‌اند و شامل بقایای شومینه، تبر سنگی، ابزار سنگ‌زنی، مواد گیاهی و گل اخری (نوعی رنگدانه‌ی قرمز در صخره‌های باستانی شمال استرالیا) است. محققان قدمت این مصنوعات را با عمرسنجی زغال چوب و دانه‌های کوارتز در همان لایه‌ی ته‌نشین‌شده سنجیده و نتایج تحقیقات خود را در Nature منتشر کردند.
تابه‌حال چیزی به این قدمت در استرالیا پیدا نشده بود. ما می‌دانیم که افراد مهاجر به استرالیا بسیار متحرک بودند که از آفریقا به آسیا و استرالیا آمده‌اند. بنابراین اگر ۶۵,۰۰۰ سال پیش به شمال استرالیا رسیده باشند، چرا باید تا قبل از رفتن به جاهای بقیه‌ی قاره ۱۵,۰۰۰ سال صبر می‌کردند؟
علاوه بر این سؤال، باید پرسید که اصلاً این انسان‌ها از کجا به استرالیا آمده‌اند؟ آسان‌ترین مسیر منتهی به استرالیا از طریق زنجیره‌‌جزایری است که مستقیماً به شما این قاره ختم می‌شوند اما شواهد کمی از حضور انسان‌های خردمند (Homo sapiens) در این جزایر، بسیار قبل‌تر از ۴۴,۰۰۰ سال پیش وجود دارد.
این پازل تازه در حال تکمیل است؛ برای مثال، شواهدی وجود دارند مبنی بر این که هوموساپین‌ها به جزایر شمالی‌تر جنوب شرق آسیا رسیده‌اند؛ (Luzon در فیلیپین) حدود ۶۷,۰۰۰ سال پیش. سطح آب‌های آزاد در آن زمان اساساً پائین‌تر از امروز بود و این موضوع حرکت بین آسیا، استرالیا و جزایر بین آن‌ها را آسان‌تر می‌کرد. با این حال انسان‌های آن زمان برای رسیدن به استرالیا حداقل باید ۸۰ کیلومتر در عرض دریا پیش می‌رفتند. دلیل آشکاری مثل تغییر اقلیم هم برای توجیه این حرکت سریع وجود ندارد.
تاریخ ورود انسان‌ها به استرالیا همچنین با از بین رفتن جانوران بزرگ‌چثه گره خورده است. موجوداتی شامل ورژن‌های عظیمی از پرندگان،اکیدنه‌ها و وومبت‌ها و شیرهای ساکن درخت حدود ۴۵,۰۰۰ پیش در این قاره رو به اضمحلال رفتند. با این حال نمی‌توان صرفاً بخاطر همزیستی ۲۰,۰۰۰ ساله، تقصیر انقراض آن‌ها را بر گردن انسان‌ها انداخت. شاید انسان‌ها از طریق آتش و شکار تأثیر قابل توجهی در این زمینه داشته باشند ولی شواهد متقنی وجود ندارد.
