فسیل‌های کوچکی که از اوایل دوران کره‌کاتوس به جا مانده رنگ اصلی دایناسورها را آشکار کرده است. دایناسور ۱۲۰ میلیون ساله‌ی Psittacosarurus، رنگی تیره در پشت و رنگی روشن در زیر شکم داشته و دارای خال‌ها و نوارهایی بر روی بدن، از جمله پشت پاها بوده است.
این رنگ بدن در جانوران امروزی نیز رایج است. این جانوران با این ترکیب رنگ می‌توانند در محیط‌های سایه‌دار، مانند جنگل‌ها به استار بپردازند.
دایناسور عجیب
Psittacosarurus هیولایی بدشکل بود: این جانور شاخدار ظاهری بین جوجه‌تیغی و مارمولک داشت، با منقاری طوطی‌مانند و تیغه‌هایی که از دمش بیرون زده‌بودند. شاخ هایی که از گونه و چنگک‌هایی تیز که از هر چهار اندام حرکتی بیرون زده‌اند هر کدام با خال‌ها و نوارها تزیین شده‌اند.
بقایای این موجود ۱.۵ متری در اواخر دهه ۹۰ در لیائونینگ چین کشف شده است اما در سال ۲۰۰۹ بود که باستان‌شناس مولکولی، جیکوب وینتر به این فسیل‌ها در موزه سکنبرگ در آلمان برخورد.
وینتر متوجه شد که الگوی رنگی بسیار واضح است و تصمیم گرفت که آن را بررسی کند، چرا که شاسایی الگوی استتار میوانست اطلاعات بیشری در مورد محیط زندگی دایناسورها به ارمغان بیاورد.
گذشته رنگین
وینتر و همکارانش به دنبال سرنخ در پیگمان‌هایی در اسکلت دایناسور که در پوست کنار استخوان‌ها به خوبی حفظ شده بود گشتند. آن‌ها ملانوزوم- ساختمان‌های سلولی کوچکی که پیگمان‌های ملانینی را ذخیره میکند -پیدا کردند.
دانشمندان همچنین از عکاسی با نور پلاریزه استفاده کردند تا طرح رنگی باقی‌مانده بر روی اسکلت را کشف کنند. همچنین از تکنیکی به نام لیزر انگیخته‌شده با فلوئورسانس کمک گرفتند که تواست به تشخیص پوست و استخوان از هم کمک کند.
به عنوان مثال آن‌ها فهمیدند که صورت و مخرج این جانور بسیار پیگمانته است.
پسیتاکوساروس پیگمانته
بعد از بررسی ملانوزوم‌های پسیتاکوساروس، محققان توانستند یک مدل رنگی ۳ بعدی از این دایناسور بسازند.
تیم تحقیقاتی با کمک این مدل نه تنها توانستند طرح رنگی این جانور را پیدا کنند، بلکه توانستند تشخیص دهند که این نوع استتار مخصوص محیط‌های جنگلی بوده است.
