مطالعه‌ای جدید کشف کرده است که بیمارانی که عمل آن‌ها به کمک یک پمپ قلبی-ریوی صورت می‌گیرد بیشتر از بیمارانی که از این پمپ برای جراحی آن‌ها استفاده نشده است به حیات خود ادامه می‌دهند.
از دهه‌ی ۱۹۹۰ برای عمل های پیوند بای‌پس شریان های کرونری دو روش به طور معمول توسط جراحان قلب انجام می‌شود. بای‌پس شریان کرونر راه‌های جدیدی برای جریان خون به سمت قلب می‌سازد زیرا که شریان های قدیمی با پلاک هایی مسدود شده‌اند. یک تکه از یک رگ خونی از ناحیه‌ی دیگری از بدن (معمولا پا) برداشته می‌شود و برای ایجاد یک راه فرعی (بای‌پس) برای یک رگ مسدود شده که به قلب می‌رود استفاده می‌شود (مطابق با مؤسسه‌ی ملی خون، قلب و ریه‌ی ایالات متحده).
مقاله مرتبط: جراحی بای‌پس کرونری
دو راه برای این جراحی وجود دارد: “با پمپ” که به کمک یک دستگاه قلبی-ریوی انجام می‌گیرد و “بدون پمپ”.
محققین بیان می‌دارند:
این که کدام روش نتیجه‌ی بهتری می‌دهد محل مناقشه و بحث است.
محقق ارشد، دکتر فردریک گروور، پروفسور جراحی قلب در دانشگاه کلرادو بیان کرد:
دستگاه قلبی-ریوی اجازه می‌دهد قلب از کار بیفتد و شما می‌توانید به راحتی و بدون اینکه خونی از قلب عبور کند پیوند‌ها را بدوزید. این کار جراح را قادر می‌سازد تا روی قلبی که کاملا مشخص و بدون حرکت است کار کند.
در جراحی‌هایی که با پمپ انجام می‌شوند جراحان می‌توانند پیوند های بیشتری بزنند. در جراحی بدون پمپ، قلب یک هدف در حین حرکت است و به پمپ خون ادامه می‌دهد.
این گزارش نگاهی به نتایج بیمارانی در پنج سال گذشته انداخته و عمل‌هایی که به کمک پمپ و بدون پمپ از فوریه‌ی ۲۰۰۲ تا ژوئن ۲۰۰۷ انجام گرفته به عنوان یک بخش از آزمایش روی سربازان بازنششسته را نشان می‌دهد.
در این آزمایش، بیش تر از ۲۲۰۰ بیمار از ۱۸ مرکز VA به صورت تصادفی انتخاب شدند تا به یکی از دو روش گفته شده جراحی شوند. این افراد یک سال و یک بار دیگر پنج سال بعد از عمل تحت ارزیابی قرار گرفتند. محققین مخصوصا به دنبال مشکلات شدید قلبی مانند مرگ به هر دلیلی، نیاز به دستورالعمل‌های جدید قلبی و حملات خفیف قلبی بودند.
گروور اظهار داشت:
بعد از یک سال بیمارانی که به روش جراحی بدون پمپ عمل شده بودند نسبت به افرادی که جراحی با پمپ انجام داده بودند یا فوت شدند و یا به روش‌های جدید نیاز پیدا کردند. پژوهشگران کشف کردند که پنج سال پس از جراحی، آمار مرگ در بین افرادی که جراحی به کمک پمپ انجام داده‌اند حدود ۱۲ درصد و گروهی که تحت جراحی بدون پمپ قرار گرفتند اندکی بیشتر از ۱۵ درصد بود.
گروور بیان کرد:
ریسک مرگ در پنج سال پس از جراحی در گروه جراحی شده بدون کمک پمپ ۲۸ درصد بالاتر است.
او همچنین بیان داشت:
افراد جراحی‌شده بدون کمک پمپ مشکلات قلبی-عروقی شدیدی نسبت به افراد جراحی‌شده با پمپ پیدا کردند، ۳۱ درصد در مقابل ۲۷ درصد.
تیم گروور همچنین دیگر پیامد ها بعد از پنج سال مانند مرگ در اثر بیماری قلبی و آمار حملات خفیف قلبی را دنبال می‌کرد.
محققین دریافتند:
آمار این نتایج ثانویه، هر دو گروه را برابر نشان دادند.
گروور بیان کرد:
جراحی بدون پمپ به خوبی جراحی به کمک پمپ نمی رسد.
گروور همچنین گفت:
جراحی بدون پمپ برای بیماران توصیه نمی شود به جز برخی بیماران که مشکلاتی مثل آئورت کلسیفیه شده‌ی شدید دارند. این موضوع را نشان می‌دهد که تعداد زیادی پلاک در این شریان ساخته شده است، و وقتی که از پمپ استفاده شود آئورت بسته می‌شود. بسته شدن می‌تواند موجب جدا شدن پلاک از شریان شده و انسداد قلب و مغز را به دنبال داشته باشد.
از دیگر دلایل استفاده از عمل بدون پمپ، استفاده برای بیمارانی است که از معیوب بودن کبد رنج می‌برند.
این گزارش در ۱۷ آگوست در New England Journal Of Medicine انتشار یافت.
دکتر جوزف سابیک رییس بخش جراحی بیمارستان‌های آموزشی در کلیولند اظهار داشت:
جراحی یک کار تکنیکی است و بسیاری از پیامد‌ها به خوب بودن جراح مخصوصا باتجربه و از نظر تکنیکی توانا بودن او در انجام با این روش بستگی دارد.
سابیک اظهار داشت:
جراحی بدون پمپ از نظر تکنیکی دشوار است و به جراحی باتجربه برای انجام آن نیاز است. اگر بیماران را به درستی انتخاب کنید و جراحی به وسیله ی یک جراح ماهر انجام شود نتیجه می‌تواند خوب باشد.
او همچنین بیان کرد:
بیمارانی که نیاز به پیوند‌های زیادی دارند ممکن است به جراحی با پمپ، بهتر پاسخ دهند زیرا که نمی‌توان عمل را بدون پمپ بهتر انجام داد. برای بیمارانی با سن بالا که ممکن است سکته‌ی مغزی داشته باشند و فقط دو سه پیوند نیاز دارند بهتر است از روش بدون پمپ استفاده کرد. هر دو روش، روش‌های خوبی هستند. مسئله‌ی مهم ماهر بودن جراح شما در هر دو روش است بنابراین آنان برای شما روش مناسب را انتخاب می‌کنند.
