از دست دادن موها یک عارضهی شایع درمان سرطان است. و برای بسیاری از بیماران، تبدیل به یک نگرانی جدی شده است. داروهای مصرفی در شیمی درمانی سلول های درحال رشد سریع را نشانه گذاری کرده و میکشند. همانند سلولهای سرطانی. اما فولیکولهای موها همانند سلول های سرطانی بسیار فعالند و مکان سلولهایی هستند که مداوم تقسیم شده تا باعث رشد مو شوند.
بعضی افراد آنقدر از این موضوع نگرانند که حتی به خاطر آن شیمی درمانی را رد میکنند. اما اکثر افراد پس از این دوره رشد موهایشان به طور مداوم از نو ادامه مییابد.
درجهی از دست دادن مو به نوع سرطان ، دارو ، و دوز و روش درمان بستگی دارد. بسیاری از بیماران موج اول ریزش مو را یک تا دو هفته بعد از شروع درمان میبینند. مکانهایی که بیشترین اصطکاک را هنگام خواب دارند مثل پشت و بالای مو، اطراف سر و بالای گوشها بیشتر مشخص میشوند. موهایی که رشد سریع تری دارند بیشتر میریزند ولی پیش بینی دقیق نحوهی ریزش مو در همه افراد ممکن نیست. بعد از حدود سه ماه تقریبا پروسهی ریزش مو کامل میشود و تمام موها میریزند.
تاثیرات ریزش مو
مو نقش موثری در فرهنگها و ارتباطات ما دارد. بنابراین ریزش مو بزرگترین مسئلهی افرادی است که میخواهند شیمی درمانی را آغاز کنند. برخی از بیماران حتی به خاطر این مسئله از این درمان خودداری میکنند. برای حل این مسئله ابتدا در دههی ۱۹۷۰ استفاده از سرما پیشنهاد شد ، اینگونه که با استفاده است کیسههای یخ مو و فولیکولهای آن را سرد نگه میداشتند و عقیده داشتند با این کار باعث باریک شدن رگ ها و کاهش جریان خون به ناحیه میشود. درصد موفقیت آن هم ۵۰ درصد بود. اما کاملا مشخص است که باید راههای دیگری را امتحان کرد.
دربارهِ علت ریزش موها اطلاعات کمی وجود دارد و اکثر اطلاعات از موشهای آزمایشگاهی بدست میآید.
یک تحقیق نشان داد که سلول های فولیکول مو به علت آپوپتوز (از بین بردن خود) میمیرند. آنها ژنهایی را کشف کردند که احتمال میدهند ممکن است روی آپوپتوز تاثیر داشته باشند و به دنبال بازدارندههایی میگردند تا جلوی فعالیتشان را بگیرند. و این عارضهی جانبی داروهای سرطانی یعنی ریزش موها را بگیرند.