محققان برای اولین بار نقش ژن‌ها و میکروبیوم دهانی را در فساد دندان بررسی کردند. آن‌ها پی‌بردند که وضعیت دندان‌ها به رژیم غذایی و عادات مربوط به بهداشت دهان بستگی دارد. Karen Nelson، رئیس موسسه‌ی Craig Venter، می‌گوید:
محدود کردن مصرف شکر و ایجاد اسید در دهان، زمانی بخشی از اصول جامعه‌ی دندانپزشکی بوده است. این مطالعه انواعی از گونه‌های باکتریایی را که می توانند از طریق محیط ایجاد شده و درفساد دندان نقش داشته باشند، بررسی می‌کند.
مقاله‌ی مرتبط: عادات آسیب‌رسان به دندان‌ها
از اوایل قرن ۲۰، دندان‌پزشکان و متخصصان دیگر پی‌برده‌اند: باکتری استرپتوکوکوس موجود در دهان در فساد دندان نقش دارد. با ایجاد امکانات مطالعه‌ی میکروبیوم، محققان به اطلاعات دقیق‌تری دست یافتند.
مقاله‌ی مرتبط: ارتباط نوع باکتری‌های موجود در دهان با خطر ابتلا به سرطان
نقش وراثت و محیط در فساد دندان
برای جدا کردن نقش وراثت از نقش محیط، Nelson و تیمش از یک روش متداول استفاده کردند: دوقلوهای همسان و ناهمسان. آن‌ها میکروبیوم دهانی ۴۸۵ دوقلو را مشخص کردند. سن دوقلوها بین ۵ تا ۱۱ سال بود. ۲۸۰ دوقلوی ناهمسان و ۲۰۵ دوقلوی همسان -و یک سه قلو- در مطالعه شرکت کرده و با استفاده از سواب (swab) دهان از آن‌ها نمونه‌گیری شد. Nelson می‌گوید:
ما تلاش کردیم بیشتر روی کودکان تمرکز کنیم؛ چون میکروبیوم دهان به‌سرعت با افزایش سن تغییر کرده و کودکان دوقلو معمولاً در محیط مشترکی زندگی می‌کنند. این به ما اجازه می‌داد اثر محیط مشترک یا متفاوت را کنترل کنیم.
بر اساس نتایج، میکروبیوم دهانی دوقلوهای همسان نسبت به دوقلوهای ناهمسان، شباهت بیش‌تری به هم داشت. این نشان می‌دهد که ژنتیک در نوع باکتری‌هایی که می‌توانند در دهان وجود داشته باشند، نقش دارد. به هر حال گونه‌های دارای ارتباط بیشتر با وراثت، در فساد دندان دخالت نداشتند. علاوه بر این، آن‌ها پی بردند که فراوانی زنجیره‌ی باکتری‌های مرتبط با وراثت، با افزایش سن کاهش یافته و فراوانی باکتری‌های مرتبط با محیط، افزایش می یابد.
علاوه بر این، ارتباطی قطعی بین مصرف شکر و وجود گونه‌هایی خاص از باکتری در دهان وجود دارد. در دوقلوهایی که در مواد غذایی و نوشیدنی آن‌ها قند بیش‌تری وجود داشت، فراوانی باکتری‌هایی که ارتباط کمی به فساد دندان دارند، کمتر و در مقابل فروانی باکتری‌هایی که ارتباط بیش‌تری به فساد دارند، بیشتر بود.
