دمپایی جویده شده، موی روی مبل و واق‌واق‌های توجیه‌ناپذیر شبانه؛ هیچ‌کدام مهم نیست. داشتن یک سگ در خانه، به میزان قابل توجهی خطر سکته‌های قلبی و سایر حملات مرگ‌آور را کاهش می‌دهد.
محققان دانشگاه آپسالا (Uppsala) نشان داده‌اند که نگهداری از سگ، خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی را در افرادی که تنها زندگی می‌کنند، تا ۳۶ درصد کاهش می‌دهد. با این حال، تأثیر حضور سگ‌ها در خانواده‌های پرجمعیت، کم‌تر و چیزی در حدود ۱۵ درصد گزارش شده است.
این نتایج، حاصل مطالعۀ بزرگی است که دو فاکتور “سابقۀ پزشکی و وضعیت سرپرستی از حیوانات خانگی” را در بیش از ۳/۶ میلیون سوئدی بررسی نموده است. شرکت‌کنندگان در این مطالعه بین ۴۰ تا ۸۰ سال سن داشتند و مطالعه به مدت ۱۲ سال پیگیری شده است. تنها ۱۳ درصد از داوطلبین در خانه از سگ نگهداری می‌کردند.
آن‌طور که پژوهشگران اعلام کرده‌اند، بیشترین تأثیر مثبت نگهداری از سگ، شامل حال افرادی می‌شود که تنها زندگی می‌کنند. تأثیر حضور سگ برای خانوارهای تک‌نفره، بسیار قوی‌تر از خانوارهای چندنفر گزارش شده است. بنابراین، در صورتی که شما هم صاحب سگ هستید، می‌توانید خوش‌حال باشید؛ چرا که با این کار، اثرات سوء تنهایی را خنثی می‌کنید.
مقالۀ مرتبط: چرا سگ‌ها دوست‌داشتنی‌اند؟
عوارض تنهایی بر روی سلامت انسان، جدی است. تنهایی می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های مزمن شود. ۱/۱ میلیون بریتانیایی که هم‌اکنون روزهای خود را به تنهایی سپری می‌کنند، با ۵۰ درصد احتمال بیشتر دچار مرگ زودهنگام خواهند شد. این بدین معنی است که تنهایی به اندازۀ دیابت، آسیب‌زا است. با این حال، عده‌ای از افرادی که تنها زندگی می‌کنند، واقعاً تنها نیستند. شمار زیادی از آن‌ها در خانه از سگ نگهداری کرده و به شکلی فراتر از انتظار نیز از مزایای آن بهره‌مند می‌شود.
بررسی‌های دقیق‌تر پژوهشگران نشان داد که احتمال مرگ برای دارندگان سگ (که تنها زندگی می‌کنند)، حدود یک‌سوم همین احتمال برای افرادی است که مطلقاً تنها زندگی می‌کنند. حضور سگ در خانوارهای پرجمعیت‌تر، این احتمال را تا ۱۱ درصد کاهش می‌دهد. نتایج این مطالعه در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.
با این وجود، مطالعۀ فوق قادر به توجیه این تأثیر مطلوب نمی‌باشد. احتمال می‌رود حضور سگ در کنار فرد، موجب کاهش استرس‌های روزمره شده و وی را تشویق می‌نماید که بهتر زندگی کند.
مقالۀ مرتبط: سگ‌ها چه می‌دانند؟
پژوهشگران نژاد سگ‌ها را هم در نتیجۀ مطالعه تأثیر دادند. گزارش شده است که صاحبین سگ‌های شکاری، نظیر: تریر (Terrier) و رتریور (Retriever)، کم‌تر از بقیه دچار حملات قلبی می‌شوند. البته این صرفاً به دلیل نژاد این سگ‌ها نیست. طبیعتاً افرادی که از سگ‌های شکاری نگهداری می‌کنند، فعالیت جسمانی بیشتری دارند؛ چرا که این سگ‌ها جنب‌وجوش زیادی دارند. به نظر می‌رسد که چنین ارتباطی برای سرپرست سگ نیز بسیار مطلوب باشد. بدین مفهوم که هر چقدر سگ فعال‌تر باشد، صاحب خود را نیز وادار می‌کند که از روی صندلی برخواسته و کمی بدود!
ولی بعید است که فعالیت جسمانی، تنها عامل مؤثر بر کاهش سطح بیماری‌های قلبی در دارندگان سگ باشد. فرضیههای دیگری هم مطرح شده است. برای مثال، حضور سگ در محیط خانه تأثیری مستقیم روی میکروب‌های ساکن بر/در بدن انسان دارد که موجب بهبود وضع سلامت می‌شود.
محققان در یک مطالعۀ دیگر، نشان داده بودند که حضور سگ در خانه موجب کاهش ۱۵ درصدی حملات آسم در کودکان می‌شود؛ که از فرضیۀ فوق حمایت می‌کند.
