نتایج پژوهشی نشان می‌دهند که حیات از ارگانیسم‌های بسیار کوچکی نشأت می‌گیرد که به وسیله‌ی جریان‌های غباری، میلیون‌ها سال پیش روی زمین منتقل شده‌اند. به نظر می‌رسد که برخی از این غبار که از تاریک‌ترین نقاط کهکشان به زمین منتقل شده‌اند، به روشنی در مطالعات جدید می‌درخشند.
حیات روی کره‌ی زمین می‌تواند از ذرات بیولوژیکی ریزی که به وسیله‌ی جریان‌های فضایی به زمین آورده شده است، آغاز شده باشد. یافته‌های جدید نشان می‌دهند که جریان‌های غبار بین‌سیاره‌ای که به شکل ممتد زمین را تحت اصابت قرار داده‌اند، ارگانیسم‌های ریزی را همراه خود منتقل کرده باشند که منشأ پیدایش حیات بوده است. دانشمندان پیشنهاد می‌دهند که این جریان‌ها، با ذرات بیولوژیک اتمسفر زمین ادغام شده‌اند و انرژی حاصل از این برخورد، حیات را بناگذاری کرده است. این رخداد می‌تواند موجب شود باکتری‌ها و سایر اشکال حیات راه خود را به آفرینش پیدا کرده و از سیاره‌ای به سیاره‌ای دیگر، و حتی از منظومه‌ای به منظومه‌ی دیگر منتقل شده باشند. به‌علاوه، برخلاف آن‌چه سابقاً تصور می‌شد، اثرات سیارک‌ها ممکن است تنها مکانیسمی که سبب انتقال حیات بین سیاره‌ها می‌شود، نباشد.
مقاله‌ی مرتبط: حیات چگونه در زمین آغاز گشت؟
محققان دانشگاه ادینبرگ۱ اندازه‌گیری کرده‌اند که جریان‌های غبار فضایی، که می‌توانند تا سرعت ۷۰ کیلومتر در ثانیه نیز حرکت کنند، تا چه اندازه ممکن است برای ادغام با ذرات اتمسفری قدرتمند باشد. نتایج نشان می‌داد که این ذرات کوچک که تا فاصله‌ی ۱۵۰ کیلومتری یا بالاتر از سطح زمین وجود دارند می‌توانند از محدوده‌ی جاذبه‌ی کره‌ی زمین خارج شده و در نهایت به سایر سیارات رسیده باشند.
مکانیسمی مشابه می‌تواند تبادل بین ذرات اتمسفری بین سیارات دوردست را نیز فراهم کند. برخی باکتری‌ها، گیاهان و حیوانات کوچک که tardigrade نامیده می‌شوند، در فضا می‌توانند زنده بمانند، بنابراین ممکن است که این ارگانیسم‌ها، در صورتی که در اتمسفر بالایی کره‌ی زمین موجود باشند، با ذرات سریع‌الحرکت غبارهای فضایی ادغام شده و از این طریق به سیارات دیگر منتقل شوند.
این یافته‌ها در Astrobiology منتشر شده‌اند.
مقاله‌ی مرتبط: عقیده‌ی داروین درباره‌ی موجودات فضایی چیست؟
پروفسور آرجون برِرا۲ از دانشگاه فیزیک و اخترشناسیِ ادینبرگ که سرپرستیِ پژوهش را بر عهده داشه است می‌گوید:
این قضیه که ادغام غبار فضایی می‌تواند ارگانیسم‌ها را در فواصل کهکشانی بین سیارات منتقل کند، جنبه‌های هیجان‌انگیزی از چگونگی حیات و اتمسفر سایر سیاره‌ها را آشکار می‌کند. این جریان‌های سریع بین سیستم‌های سیاره‌ای دیده می‌شوند و می‌توانند فاکتوری بالقوه برای ایجاد حیات باشند.
پینوشت
۱. Edinburgh
۲. Arjun Berera
