دانشمندان نشان دادهاند که تغییرات در شبکیهی چشم میتواند بیماری پارکینسون را بسیار قبلتر از آن که به وسیلهی لرزش ماهیچهها معلوم شود، پیشبینی کند. با دکتر مجازی همراه باشید.
اگر تکنیک مذکور در انسان هم کارایی داشته باشد، راهی ارزان و غیرتهاجمی برای تشخیص بیماریها پیدا شده که میتواند به درمانهای سریع و مؤثرتر بیانجامد. نکتهی قابل ذکر هم این است که تجهیزات مورد نیاز هماکنون پیش هر بیناییسنجی (اُپتومتریست) پیدا میشود و این موضوع از سادگیِ کار خبر میدهد. سرپرست این تحقیق از دانشگاه کالج لندن، تکنیک مذکور را انقلابی در زمینهی تشخیص بیماریهای تضعیفکننده بیان میکند.
پارکینسون عارضهی عصبی رو به پیشرفتی است که از بین هر ۵۰۰ نفر یک فرد را درگیر میکند و هماکنون فقط یک متخصص نورولوژیست میتواند آن را تشخیص دهد و علاوه بر آن، تست و یا اسکن واحدی برای این کار هم وجود ندارد. پزشکان از ترکیب روشهای مختلفی استفاده میکنند.
دلیل سختی تشخیص این بیماری هم به کم بودن نشانهها برمیگردد که به راحتی میتوان از آنها چشم پوشید؛ علائمی مثل لرزش یا از دست دادن کنترل ماهیچهای. به همین دلیل تا پیشرفت کامل بیماری، بسیاری از آنها تشخیص داده نمیشود، زمانی که بیش از ۷۰% سلولهای تولیدکنندهی دوپامین از بین رفته است.
بنابراین اگر فقط یک تست ساده را بتوان جایگزین راههای پیچیده کرد تغییرات زیادی در خطرات این بیماری رقم میخورد.
تکنیک جدید با درخشش نور در پشت چشم کار میکند. برای انجام آن باید تعداد نوعی سلول را در شبکیه اندازهگیری کرد؛ این سلولها با نام “سلولهای عقدهای شبکیه” شناخته میشوند و به عنوانی نشانهای برای این بیماری، با ایجاد تورم موضعی در طی آن میمیرند.
برای درک مکانیسم، محققان موشهایی را که با شیوهی مهندسی ژنتیک بیماری پارکینسون به آنها القا شده بود مورد بررسی قرار دادند و افزایش آپوپتوز (مرگ برنامهریزی شدهی سلولی) چند روز قبل از ظهور سایر علائم در سلولهای مذکور مشاهده گشت. محققان اعلام کردند که ۲۰ روز طول کشید تا بیماری خودش را از طریق چشم نشان دهد. این درحالیست که سایر علائم پس از گذشت ۶۰ روز پدیدار شدند.
به منظور برداشتن گامهای بعدی، دانشمندان روشهای درمانی را طی این مدت به کار بردند تا کارایی آنها، اکنون که پروسهی تشخیص کوتاهتر شده، معلوم شود. آنها به موشها نوعی داروی ضددیابتی جدیدی به نام “rosiglitazone” دادند و با این کار کاهش قابل توجهی در میزان آسیبهای عصبی مشاهده شد.
همانطور که قبلاً هم اشاره شد این روش باید در انسانها نیز آزمایش شود ولی به نظر میرسد اعتمادبهنفسِ محققان در این زمینه بالاست! این تحقیق در نشریهی Acta Neuropathologica Communications به چاپ رسیده است.