خواب ۴-۵ ساعته ترامپ در شب، می‌تواند یک دلیل علمی داشته باشد

خواب ۴-۵ ساعته ترامپ در شب، می‌تواند یک دلیل علمی داشته باشد. شاید او یک کم خواب است.
طبق معاینات سالانه پزشکی، روز سه‌شنبه، پزشک رئیس جمهور دونالد ترامپ اعلام کرد؛ او تنها چهار یا پنج ساعت در شب می‌خوابد.
دکتر رانی جکسون( Ronny Jackson) گفت:

من فکر می‌کنم ترامپ هم از آن دسته افراد است که خواب زیادی ندارند.

این موضوعی‌است که خود او نیز در کمپین تریلر به آن اشاره کرد و گفت:

من آدم خوش خوابی نیستم و‌ تنها سه یا چهار ساعت می‌خوابم.

ترامپ تنها کسی نیست که کمتر از حد معمول می‌خوابد، مدیران شرکت‌هایی مثل Indra Nooyi و یا رئیس جمهور اسبق، باراک اوباما به ندرت از خواب کامل شب بهره می‌برند.
برای بسیاری از ما کم‌خوابی شب می‌تواند پیامدهای تند و زننده‌ای مثل: سردرد و یا درد شکم داشته باشد. اما تعدادی هم می‌توانند با تنها چهار تا شش ساعت بستن چشم‌هایشان، خواب کوتاه داشته باشند.

کم‌خواب‌ها که ژورنال Wall Street یکبار آن‌ها را “نخبگان بی‌خوابی” نامید، به جای میانگین هفت الی هشت ساعت خواب شبانه، به میزان کمتری نیاز دارند. دانشمندان تصور می‌کنند که این افراد تنها یک درصد جمعیت را شکل می‌دهند.

معلوم نیست که دونالد ترامپ هم از این جمعیت به شمار بیاید یا خیر! برخی ویژگی‌‌های افراد این جمعیت عبارتند از:

– آن‌ها نسبت به باقی مردم، تمایل بیشتری به خوش بینی و شادمانی دارند.
– تمایل زیادی به سحرخیزی حتی در روزهای تعطیل دارند.
– احتمالا یکی از اعضای خانواده‌شان هم کم‌خواب است. با اینکه کم‌خوابی ژنتیکی است، اما ویژگی‌های مشترک آن‌ها اغلب در خانواده دیده می‌شود.
– آن‌ها تمایل دارند از نظر جسمی فعال باشند.
– اگر بیشتر از ساعات مورد نیازشان بخوابند، احساس سستی می‌کنند.
– می‌گویند تمایلی به کافئین ندارند و برای انرژی داشتن نیازی به آن ندارند.

این رفتار خواب فعلا یک مطالعه جدید است، بنابراین کم‌خوابی و ژنتیک آن بسیار ناشناخته است.
داشتن برخی از این صفات لزومی بر کم‌خپاب بودن شما و یا برعکس آن ندارد.

کلینیک خواب کوتاه

حتی اگر این پدیده اثرات منفی ظاهری نداشته باشد، کم‌خوابی یک اختلال است.
اگرچه بسیاری از مردم معتقدند چهار ساعت خواب برایشان کافی است، اما احتمالا اکثر آن‌ها واقعا کم‌خواب نیستند و فقط ساعات زیادی خود را از خواب محروم می‌کنند.
Ying-Hui Fu زیست شناس و پرفسور ژنتیک انسانی از دانشگاه کالیفtرنیای سان فرانسیسکو، در سال ۱۹۹۶، زمانیکه یک خانم به آزمایشگاه او مراجعه کرد و خواست تا تخقیق کنند که چرا تمام خانواده‌اش صبح زود از خواب بیدار می‌شوند، این مطالعه را آغاز کرد.
Fu ویژگی‌های اعضای این خانوده و دیگر افرادی که به آزمایشگاه او مراجعه می‌کردند را بررسی کرد. و متوجه شد همه در سه دسته قرار می‌گیرند: سحرخیزها، جغدهای شب و افرادی مابین این دو گروه.
و‌مهم‌تر از همه او متوجه شد، هرکدام از این سه دسته صفات خاصی دارند.

این کار مطالعه رفتارهای خواب، برای فراگرفتن نحوه استراحت افراد و نقش ژنتیک در آن، حدود بیست سال به طول انجامید.
Fu در سال ۲۰۱۵ در مصاحبه با Bussiness Insider گفت:

ما تقریبا هیچ چیز در رابطه با نحوه تنظیم خواب نمی‌دانیم.

در حال حاضر، بیشتر بودجه تحقیق این مطلب مختص درمان اختلالات خواب، در بیمارانی که محروم از خوابند است. که مسلما به این افراد کمک می‌کنند بیشتر بخوابند.
اما Fu معتقد است، تحقیقات درباره کم‌خوابی اهمیت ویژه‌ای دارد، چون بعد از آب و‌هوا، چیزی مهم‌‌تر از خواب نیست.

Abby Ross : یک مادر، دکتر روانشناس، دونده ماراتن و یک سحرخیز

وقتی او به آزمایشگاه Fu مراجعه کرد، متوجه شد که از معدود افراد کم خواب است.
Ross هیچ‌وقت احساس نیاز به خواب کامل شب نکرده بود، و سال‌هاست نمی‌داند که چرا صبح‌ها حتی با چهار ساعت خواب نیز سرحال بیدار می‌شود.
پس تصمیم گرفت علت آن را بفهمد، برای اینکار نمونه خون داد و به سوالات روانشناسان و پزشکان از سراسر دنیا پاسخ داد.
‏ Ross موافقت کرده که هرگونه اطلاعاتی که محققان درباره ژن‌هایش به دست آوردند در اختیار او قرار نگیرد و هنوز هم نمی‌داند کم‌خوابی‌اش ژنتیکی است یا خیر.
طبق منطق آزمایشگاهی، آنطور که برای Ross توضیح دادند این بود که؛ اگر فردی نشانه‌های کم‌خوابی را داشته باشد اما ژن‌هایی که برای آن تعریف شده‌اند نداشته باشد، پس می‌تواند ژن دیگری که با این پدیده مرتبط است داشته باشد، که هنوز آزمایشگاه Fu موفق به شناسایی آن نشده است.
اما به نظر Ross اطلاعاتی که از خودش به دست آورده برایش کافی است. او در مصاحبه با Business Insider گفت:

من یادگرفتم، آنچه که دارم یک هدیه است.

او‌ گفت از زمانی که به یاد دارد کم خواب بوده است، در جوانی نیز، خیلی زود بیدار می‌شد تا با والدینش قهوه و شیرینی بخورد.
عادت سریع به کم خوابی از از ویژگی‌های تمام کم‌خواب‌هاست که معمولا عادتی را در کودکی یا جوانی ایجاد کرده‌اند.
Ross مدرک کارشناسی خود را در طی سه سال، با گذارن کلاس‌های بیشتر از حد معمول گرفت، که برای او‌ کار عجیبی نبود.
به علاوه اینکه او‌ می‌گوید؛ خیلی سریع به خواب می‌رود، مثلا اگر نیاز به یک یا دو‌ساعت خواب داشته باشد، چرت می‌زند و‌ دقیقا در زمان معین بیدار می‌شود.

Ross بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه، شروع به تحصیل روانشناسی کرد و تشکیل خانواده داد.
او‌ گفت:

زمانی که برای شیر دادن به کودک‌ بیدار می‌شوم، می‌توانم بیدار بمانم و روانشناسی مطالعه کنم.

در شکل واقعی زندگی یک کم‌خواب، Ross زندگی فوق‌العادت فعالی دارد. ده سال قبل، او در مدت زمانی کوتاه، ۳۷ ماراتن انجام داد. در یکی از آن ماه‌ها او‌ سه ماراتن انجام داده بود.
از همان زمان، او اغلب پیاده روی‌های پنج مایلی در زندگی روزانه خود داشت.
او از ساعت‌های اضافی خود به خوبی برای کاتالوگ عکس‌های خانوادگی یا گذران وقت با عزیزانش استفاده می‌کند. پدر ۹۲ ساله او نیز یک کم‌خواب است. سال‌ها آن دو ساعت پنج صبح روز خود را با ایمیل زدن به یکدیگر شروع می‌کردند.
او می‌گوید کلمه کم‌خواب واقعا عجیب است و دوست دارد او را بیدار، بنامند.

 پیشرفت‌های اخیر

کم‌خواب بودن، به طور عمده ژنتیکی است. تاکنون Fu، چندین ژن مربوط به این اختلال را شناسایی کرده استیکی از این ژن‌ها DEC2 است که با تاثیر بر ریتم شبانه روزی ما شناخته می‌شود. روند بیولوژیکی ریتم شبانه روزی، با تاثیر نور و حرارت است که کمک می‌کند ساعت خ‌اب و بیداری را تنظیم کنیم. ژن‌های دیگر هنوز منتشر نشده است.
یکی از دلایل اصلی که آزمایشگاه Fu زمان زیادی (ده سال) برای انتشار اطلاعات کم‌خوابی صرف کرد این بود که انتشار مقالات مرتبط با نوع خواب که او برنامه ریزی کرده بود، مدت زیادی به طول انجامید.
برای این مطالعات، محققان باید کم‌خواب‌ها را پیدا می‌کردند و به عنوان نیروی جدید به کار می‌گرفتند که این افراد تنها یک درصد را تشکیل می‌دهند و یافتن آن‌ها کار آسانی نیست.

پول زیادی صرف مطالعه این موضوع نمی‌شود، که Fu آن را رویکرد اشتباهی می‌داند، زیرا شناختن عادات خواب می‌تواند به مردم کمک کند از بیماری‌هایی که محرومیت از خواب را تشدید می‌کند، جلوگیری کنند.
به جای تلاش برای خاموش کردن آتش، سعی کنیم از برخورد با آن اجتناب کنیم.

تاکنون تاثیر قطعی کم‌خوابی بر سلامتی دیده نشده، گرچه این موضوعی است که آزمایشگاه Fu مطالعه می‌کند. در بیشتر موارد، افرادی که به آزمایشکاه او مراجعه می‌کنند، عموما بین ۴۰تا ۷۰ سال سن داشته و سلامتی کامل دارند.
اکثر آن‌ها در سال‌های بعدی فعال هستند، حتی یک داوطلب ۹۰ساله هم به آزمایشگاه مراجعه کرده بود. بنابراین فرض می‌شود طول عمر نیز با کم‌خوابی مرتبط است.

در حالت ایده‌آل، Fu امیدوار است تا روزی کد کم‌خوابی را بشکند تا افراد بتوانند آن را داشته باشند بدون اینکه با آن متولد شوند. پس شاید تمرکز بیشتری برای تحقیق در زمینه ژن درمانی وجود داشته باشد تا به افراد کمک کند بتوانند کم بخوابند.

من احساس می‌کنم روزی در آینده دور، همه ما می‌توانیم مفید بخوابیم و در عین حال سالم و هوشمند باشیم، این موضوع برای من بیار جذاب است.