چشم آنچنان هم نسبت به سیستم ایمنی ایمن نیست!

جهت پیوند عضو، بیمار به داروهای سرکوب کننده‌ی ایمنی نیاز دارد اما در پیوندهای مربوط به چشم به طور معمول اینگونه نیست. همانند برخی از اعضای بدن، برخی قسمت‌های چشم مانند عدسی، با رگ‌های انتقال دهنده‌ی سلول‌های ایمنی مستقیما ارتباط ندارند. پیشتر فرض می‌شد سلول‌های ایمنی به این نواحی دسترسی ندارند. اما مطالعه‌ی جدید این فرضیه را رد می‌کند، مطالعه‌ای که به ترمیم زخم در چشم و تغییر میزان بینایی در بیماری‌هایی مانند آب مروارید، دلالت دارد.

مقاله مرتبط: کاتاراکت یا آب مروارید (بخش اول)

دکتر Sue Menko و همکارانش درحال بررسی موشی بودند که برای توقف ساخت یک پروتئین کلیدی رشد به نام «N-cadherin»،حین شکل‌گیری عدسی، مهندسی شده بود. آن‎ها نه تنها نشان دادند که N-cadherin برای تشکیل ساختار کامل عدسی لازم است بلکه مشاهده کردند عدسی‌های ناقصی که فاقد N-cadherin بودند، سلول‌های ایمنی را به سمت خود جذب کرده و تلاش به ترمیم آسیب می‌کنند.

سلول‌های ایمنی (قرمز) که به عدسی حمله کرده و به سلول‌های ایجادکننده‎‌ی زخم تبدیل می‌شوند (سبز).

به نظر می‌رسد سلول‌های ایمنی از طریق شبکه‌ای از لیگامان‌های آویزان‌‌ کننده که عدسی را به ماهیچه‌های اطراف (اجسام مژگانی) وصل می‌کنند، وارد عدسی می‌شوند. اجسام مژگانی غنی از رگ‌های خونی هستند که سلول‌های ایمنی را حمل می‌کنند. عملکرد اصلی اجسام مژگانی تنظیم اندازه‌ی عدسی و انجام عمل تطابق است.

طبق گفته‌ی دکتر Menko، آگاهی از اینکه عدسی به حفاظت سیستم ایمنی و حتی فعالیت بیش از حد آن (بیماری‌های خود ایمنی) دسترسی دارد زاویه دید ما را نسبت به اختلالات متعدد بینایی تغییر می‌دهد. سیستم ایمنی نقش بسیار مهمی در بسیاری از حالات بیماری دارد. زمان آن فرا رسیده است که نقش آن در فیبروزی شدن بافت عدسی در شکل‌گیری آب مروارید و دیگر بیماری‌ها را جدی بگیریم.

نتایج این مطالعه در Scientific Reports منتشر شده است.