گال

نگاه کلی

گال بیماری خارش‌آور پوستی می‌باشد که توسط مایت‌ کوچکی به نام سارکوپس اسکابئی ایجاد می‌شود. حضور مایت منجر به خارش شدید در ناحیه درگیر می‌گردد. تمایل به خراشیدن پوست ممکن است در شب شدید باشد.

گال مسری است و می‌تواند به سرعت از طریق تماس فیزیکی بین اعضای خانواده، مهدکودک‌ها، مدارس، خانه سالمندان و زندان منتقل شود. به خاطر ماهیت مسری این بیماری، پزشکان درمان همگانی اعضای خانواده را پیشنهاد می‌دهند.

علائم

 علائم و نشانه‌های گال عباتنداز:

خارش، اغلب شدید که در شب بدتر می‌شود

شیارهای باریک و غیرمعمول که از برآمدگی‌های کوچک روی پوست تشکیل شده است. این شیارها اغلب در چین‌های پوستی ظاهر می‌شوند. گرچه هر نقطه‌ای از بدن می‌تواند درگیر باشد، اما بیشتر در نقاط زیر ایجاد می‌شود:

• ما بین انگشتان
• زیر بغل
• اطراف کمر
• سمت داخل آرنج
• اطراف پستان
• اطراف ناحیه شرمگاهی مردان
• نشیمنگاه
• زانو
• شانه

در نوزادن و کودکان، محل‌های شایع آلودیگی عبارتنداز:

• پوست سر
• صورت
• گردن
• کف دست
• کف پا

اگر فرد قبلاً مبتلابه گال بوده باشد، علائم و نشانه‌ها ممکن است چندین روز پس از مواجهه ظاهر شوند. اگر فرد هیچ‌گاه به این بیماری مبتلا نشده باشد، ظهور علائم و نشانه‌ها می‌تواند تا ۶ هفته به طول انجامد. فرد باید به یاد داشته باشد که حتی اگر علائم ظهور نکرده باشند، همچنان می‌تواند گال را منتقل کند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

اگر فرد دچار علائم گال شود باید به پزشک مراجعه کند

بسیاری از بیماری‌های پوستی مانند درماتیت و اگزما علائم خارش و برآمدگی‌های پوستی را دارند. پزشک می‌تواند این بیماری‌ها از هم افتراق دهد. حمام کردن و داروهای بدون نسخه گال را از بین نمی‌برند.

دلایل

مایت هشت‌پایی که سبب گال در انسان می‌گردد، میکروسکوپی می‌باشد. مایت ماده زیر پوست حرکت کرده و با ایجاد تونل تخم گذاری می‌کند. با شکستن تخم‌ها، لارو مایت به روی پوست می‌آید. در روی پوست تبدیل به مایت بالغ شده و می‌تواند از طریق تماس به دیگران منتقل شود. خارش گال ناشی از واکنش آلرژیک بدن به مایت، تخم و ضایعات می‌باشد.

 تماس فیزیکی نزدیک و در موارد کمتر شایع، استفاده از لباس یا تختخواب مشترک فرد آلوده می‌تواند گال را منتقل کند.

سگ‌ها، گربه‌ها و انسان‌ها توسط مایت گونه‌ی خود آلوده می‌شوند و مایت یک گونه نمی‌تواند گونه‌های دیگر را درگیر کند.

عوارض

خارش شدید می‌تواند پوست را خراش داده و سبب عفونت‌های باکتریایی ثانویه مانند زردزخم شود.

فرم شدیدتر گال، گال کبره‌ای نام دارد که گروه‌های با خطر بالا را درگیر کند:

• افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن تضعیف کننده‌ی سیستم ایمنی مانند ایدز یا لوسمی مزمن
• افراد بستری شده در بیمارستان‌
• سالمندانی که در خانه سالمندان نگه‌داری می‌شوند

گال کبره‌ای که نام دیگر آن گال نروژی است تمایل به پوسته پوسته شدن دارد و نواحی بزرگی از بدن را درگیر می‌کند. این نوع از گال بسیار مسری بوده و درمان آن سخت می‌باشد.

تشخیص

برای تشخیص گال، پزشک پوست را معاینه کرده و به دنبال علائم گال از جمله تونل‌های مایت خواهد بود. پس از شناسایی تونل، پزشک نمونه‌ای از تونل برداشته و آن را زیر میکروسکوپ بررسی خواهد کرد. آزمایش میکروسکوپیک می‌تواند حضور مایت و تخم‌هایش را تشخیص دهد.

درمان

درمان گال شامل از بین بردن آلودگی از طریق دارو درمانی است. کرم‌ها و لوسیون‌های مختلی برای این کار وجود دارند. فرد باید لوسیون را به کل بدن خود یعنی از گردن به پایین مالیده و حداقل ۸ ساعت منتظر بماند. در صورت ظهور دوباره تونل و راش باید درمان ثانویه انجام گیرد.

به دلیل انتشار آسان گال، پزشک دارو را برای تمام افرادی که با فرد آلوده تماس نزدیک دارند، تجویز خواهد کرد. حتی اگر هیچ علامتی از گال نداشته باشند.

داروهای شایع گال عباتنداز:

• پرمترین ۵ درصد: پرمترین یک داروی موضعی می‌باشد که مایت و تخم‌های ان را از بین می‌برد. این دارو برای بزرگسالان، زنان حامله و کودکان زیر ۲ سال بی‌خطر است.
• لوسیون لیندان
• کروتامیتون
• آیورمکتین

گرچه این داروها مایت را فوراً از بین می‌برند، اما خارش‌ها ممکن است تا چندین هفته متوقف نشوند.