در نگاه اول، پوستِ زیر بازوی انسان ممکن است بیمو به نظر برسد، اما بررسیهای دقیقتر نشان میدهد که موهایی نازک و بیرنگ مانند کرکهای موجود بر روی پوست هلو سطح پوست را میپوشانند.
کامبرو (Kamberov) استادیار ژنتیک در دانشگاه پنیسیلوانیا میگوید انسان مدرن (Homo sapiens) با مو پوشیده شده است اما برخی از آنها قابل مشاهده نیستند. ما در حقیقت به شدت مودار هستیم، برای مثال پیشانی و گوش با موهای بسیار کوچکی به نام vellus پوشیده شده است. کف پا، لبها، کف دستها و نوک سینهها تنها بخشهایی از بدن انسان هستند که بدون مو میباشند.
با اندازهگیری میزان تراکم موی بدن انسان و شامپانزه توسط کامبرو، وی چنین نتیجهگیری کرده است که انسانها به اندازه شامپانزهها مو دارند. در حالیکه بدن شامپانزهها موهایی ژولیده و سیاه دارند که به آسانی قابل مشاهدهاند، بیشتر موهای بدن انسان کوچک و بیرنگ است. وی ادامه میدهد:
حدود ۲ میلیون سال قبل یک نوع سازگاری، منجر به کوچک شدن موهای بدن انسان (Homo) گشت. همچنین سازگاری دیگری باعث افزایش تعداد غدد عرق اکرین (Eccrine) شد. این غدد غالباً در کف دست و پای پستانداران قرار دارد.
تراکم این نوع غدد طی سازگاری در انسانها نسبت به شامپانزهها به شدت افزایش یافته است به طوری که این سازگاری به انسان کمک میکند تا به دوندهای قدرتمند تبدیل شود. بیشتر حیوانات بعد از دویدن مسافت طولانی نیاز به توقف و استراحت دارند، در حالی که انسان با عمل تعریق میتواند مسافتهای طولانی را بدون استراحت طی کند. افزایش غدد عرق اکراین باعث افزایش مقدار عرق بدن انسان میشود.
اگر بدن انسان همانند شامپانزه پوشیده از موهای تیره و ژولیده بود، عرق مترشحه موها را میپوشاند. این در حالیست که نازک شدن موها در انسان باعث شده تا عرق سطح پوست را پوشانده و آن را خنک نگه دارد تا انسان بتواند بدون افزایش شدید دمای بدن فعالیت کند.
ولی سؤالی که پیش میآید این است که “چرا همهی موهای بدن ما نازک و کرکمانند نشدند؟” جواب این سوال را باید در تحولات دوران بلوغ جستجو کرد؛ هنگامی که انسان وارد مرحله بلوغ میشود، دستهای از هورمونها به نام آندروژن ترشح میشوند که باعث میشود برخی از موهای نازک به موهای ترمینال (Terminal) که دارای چرخۀ رشد بلندتر هستند، تبدیل شوند.
با اینحال، علت این که چرا فقط برخی از این مو های نازک به هورمون ها پاسخ میدهند، نامشخص است.