در فیزیک، نظریه‌پردازان در توصیف این که کدام ذرات کوانتوم باید و شاید وجود داشته باشند، استادند. اکنون، فیزیک‌دان‌ها در ایالات متحده و فنلاند همکاری خود را آغاز کرده‌اند تا به یک شبه-ذره به نام اسکایرمیون (skyrmion) جان ببخشند. این ذره برای اولین بار توسط فیزیک و ریاضی‌دان بریتانیایی، تونی اسکایرم، به عنوان مدلی از پروتون‌ها و نوترون‌های واقعی ارائه شد.
اسکایرمیون یک ذره‌ی بنیادی نیست که مثل یک کوارک یا موآن به سرتان بخورد. به جای آن، یک برآشفتگی موضعی در فضاست که در میدانی از اسپین‌ها ایجاد می‌شود. نتیجه نوعی گره خود-تقویت‌شونده است؛ کمی شبیه یک نوار موبیوس۱ که به جز با نیروی شدید نمی‌توان آن را پاره کرد.
با کنترل دقیق سیم‌پیچ‌های الکترومغناطیسی اطراف یک حفره‌ی شیشه‌ای از خلأ که با ابرمایع روبیدیوم پر شده، محققان برای اولین بار اسکایرمیون‌های سه‌بعدی ساختند. تصاویر پر از سایه‌ی قطره‌ای از ۲۰۰ هزار اتم بسیار سرد روبیدیوم را به نمایش می‌گذارد که کمی (۱۰ میلیاردم یک درجه) بالای صفر مطلق هستند.
بیشتر از این؟ این اتم‌ها مشخصات دقیق اسپین را که اسکایرم پیش‌بینی کرده بود، آشکار کرده است: یک حلقه از میدان مغناطیسی. این اکتشاف جدید که در Science Advances گزارش شده، می‌تواند دیدگاهی نیز به توپ رعد و برق داشته باشد.
توپ رعد و برق یا صاعقه‌ی توپی (ball lighting)، یک پدیده‌ی نادر و پر بحث و جدال الکتریکی است، که فرض می‌شود توپ‌هایی از الکتریسیته را به اندازه‌ی چند متر ایجاد می‌کند. این توپ‌ها می‌توانند روی مثلاً دیوارها ایستاده و به طور ناگهانی مثل دینامت بترکند. یکی از نظریات این گونه توضیح می‌دهد که صاعقه توپی، مثل اسکایرمیون‌ها، شاید با میدان‌های گرهی الکترومغناطیسی کنار هم نگه داشته شده باشند. این میدان‌ها به طور شگفت‌آوری پایدار هستند.
به خدا اگه خودت هم فهمیده باشی چه گفتی یا حداقل چی نوشتی!!!؟ وقتی یک چیزی رو نمیدونیم خیلی بهتره که اصلا ننویسیم تا اینکه با نوشتن چند تا جمله پراکنده نامفهوم ذهن خواننده رو مغشوش و وقتش رو تلف کنیم!