علی اصغر خدادوست یک جراح چشم ایرانی بودند. تخصص اصلی ایشان در زمینه پیوند قرنیه بودند، تا جایی که به افتخار ایشان یکی از یافته‌های کلینیکال، به نام روش “خط رد پیوند خدادوست” نامگذاری شد. شهرت ایشان به دلیل مطالعات زیاد در زمینه بیماری‌های قرنیه و پیوند آن بوده است.
در سال ۱۹۵۹، او به همراه تنی چند از دانشجویان دیگر با یک گرانت دولتی به ایالات متحده فرستاده شد تا تحصیلات پزشکی خود را ادامه دهد. چهار سال بعد، بیست و هشتم ژوئن ۱۹۶۳، اولین رزیدنت خارجی چشم‌پزشکی در مؤسسه‌ی چشم معتبر ویلمر دانشگاه جانز هاپکینز شد. پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۶۴، او یک سال ابتدا به عنوان مدرس مشغول به کار و سال ۱۹۶۵ استادیار افتالمولوژی شد.
خدادوست در سال ۱۹۶۸ به ایران برگشت. برای ۱۲ سال، از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۰، پروفسور خدادوست نصف هر سال را به تحقق در مؤسسه ویلمر مشغول بود. علاوه بر این، او برای تدریس در سطح بین‌المللی به کشورهایی نظیر پرو، اکوادور، چین، ایتالیا، ترکیه، سوریه و عمان دعوت می‌شد.
پروفسور خدادوست در سال ۱۹۸۰ به آمریکا مهارجرت کرد و کارش را به عنوان استاد افتالمولوژی در مؤسسه‌ی ویلمر ادامه داد. دو سال بعد، مدیر افتالمولوژی در دانشگاه سِسیل شد.
با وجود مهاجرت، دکتر خدادوست هیچ فرصتی را برای بازگشت به ایران از دست نداد. حداقل دو بار در سال، برای بهبود کوریکولوم‌های تحصیلی و درمان به ایران برمی‌گشت.
خدادوست را در جهان به عنوان یک پزشک سطح اول و یک محقق برجسته در چشم‌پزشکی مدرن می‌شناسند. شهرت جهانی او به مطالعات فشرده‌اش روی بیماری‌های قرنیه و بیولوژی پیوند برمی‌گردد. در نتیجه‌ی شهرت به حق او، برخی از افتالمولوژیست‌های معروف آمریکایی او را به عنوان بهترین جراح پیوند قرنیه‌ی دنیا می‌شناسند. به خاطر دستاوردهای بی‌نظیر او در این زمینه، یک یافته‌ی بالینی به افتخار او نامگذاری شده است: “خدادوست”؛ علامت واکنش مزمن پیوند فوکال
تسلیت به همه ایرانیان ?