ما بصورت نرمال، ۷ ساعت خواب شبانه داریم اما در مقایسه با اجداد خود که حدود ۱۲ از شبانه روز را در خواب می‌گذراندند، واقعا چیزی نیست.چارلز نان، از دانشگاه دوک در کارولینا شمالی می گوید:
بنظر می رسد ما محدودیت خواب خویش را در طی تکامل شکسته‌ایم و کمتر خوابیدیم تا زمان بیشتری برای انجام امور متفاوت داشته باشیم و همچنین با شکستن محدودیت زمان خواب، احتمال بروز اختلال آلزایمر را نیز افزایش دادیم.
چارلز نان و همکارش دیوید سامسون، داده‌هایی از ۲۹ خانواده متعلق به انسان‌های اولیه جمع‌آوری کردند تا مدت زمانی را که این افراد در خواب REM و NREM می گذرانده‌اند را بررسی کنند و همچنین عواملی همچون تغذیه و اندازه سر آنها را نیز لحاظ کردند. آنها می‌خواهند در نتیجه به یک مدل‌سازی از میزان خواب انسان‌های اولیه با جزئیات کافی برسند.
مقاله‌ی مرتبط: خواب کوتاه حتی بدون اینکه شما بدانید اتفاق می‌افتد
طبق مدل آنها، انسان‌های اولیه حدودا ۹.۵ ساعت خواب شبانه داشته‌اند که حدودا ۸.۴ ساعت را در خواب NREM و ۱.۳ ساعت را در خواب REM می گذراندند، ولی در حال حاضر ما حدود ۷ ساعت خواب شبانه داریم که ۵.۴ ساعت را در خواب NREM و ۱.۶ ساعت را در خواب REM می گذرانیم و با توجه به مدل ارائه شده، میزان خواب NREM ما کاهش یافته است. نون می‌گوید:
یافته ها بدان معنا نیست که ما باید ۹.۵ ساعت از شبانه روز را بخوابیم، بلکه بنظر می‌رسد میزان خواب ما در طول تکامل، بهینه‌سازی شده است تا ما زمان بیشتری برای انجام امور متفاوت داشته باشد.
نون ادعا می کند که کاهش مدت زمان خواب لازم بوده است تا در طول تاریخ انسان ها بتوانند به چیز های مهمی دست یابند، ازجمله فراگیری مهارت های گوناگون، ساخت ابزار آلات و تربیت و آموزش کودکان و …. . اما تمام دانشمندان با این موضوع موافق نیستند. سیمون دورانت از دانشگاه لینکلن انگلستان می گوید:
شامپانزه ها هم غذا های متفاوتی تهیه می کنند، ابزار آلات می سازند و زندگی اجتماعی پیچیده ای دارند اما در عین حال، از ما بیشتر می خوابند.
دورانت همچنین بدین نکته اشاره می کند که این مطالعه بر روی شامپانزه هایی صورت گرفته بود که در آزمایشگاه بوده اند و اصولا نسبت به هم نوعان خود در طبیعت وحشی، کار خاصی برای انجام ندارند و به نوعی در اسارت هستند، پس احتمالا نسبت به آنها بیشتر می خوابند.
مقاله‌ی مرتبط: از بی‌خوابی خسته شده‌اید؟ این بار سعی کنید بیدار بمانید!
نان و سامسون دقیقا نمی دانند که چرا خواب NREM ما نسبت به اجداد ما، کمتر شده است اما خواب REM تقریبا همان قدر باقی مانده است. خواب NREM برای ذخیره خاطرات طولانی مدت نقشی اساسی دارد.
بنظر می رسد ارتباطی میان میزان خواب NREM با اختلال آلزایمر وجود دارد. برخی معتقدند پلاک های آمیلوئیدی که در صورت تجمع در مغز، باعث بروز اختلال آلزایمر می شوند، در طول خواب NREM از مغز پاکسازی می شوند. حال بدلیل کاهش مدت زمان خواب NREM، بروز اختلال آلزایمر نیز افزایش یافته است.
دیو هولتزمن از دانشگاه واشنگتون در سنت لوئیس نیز موافق این موضوع بود و گفت: ” چنین تغییراتی در الگوی خواب ما، باعث کاهش خواب NREM و افزایش سطح پلاک های آمیلوئیدی در مغز شده است.”
به گفته این پژوهش، خواب بیش از حد در زمان حال، شما را از ابتلا به اختلال آلزایمر محافظت نمی کند بلکه سلامتی شما را امکان دارد به خطر بیاندازد زیرا که این کاهش مدت زمان در طول تکامل و سالیان طولانی اتفاق افتاده است. در حال حاضر اکثر مردم حتی به مدت ۷ ساعت خواب شبانه را نیز ندارند و الگو های خوابشان مختل می باشد. هولتزمن توصیه می کند که برای داشتن خوابی کافی و با کیفیت، به اندازه ورزش کنید و زمانی که در تخت خواب خود هستید، کار دیگری انجام ندهید و چراغ ها را خاموش نگه دارید.
