افسردگی یکی از متداول ترین مشکلات سلامت روان محسوب می شود که برای برخی، این شرایط سالها طول می کشد و دانشمندان هم اکنون بر روی تاثیر آن بر مغز تحقیق می کنند تا به این جواب برسند که چه روش های درمانی نوینی برای مقابله با این تغییرات مغزی، می توانند پیدا کنند.طبق داده های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در سرتاسر ایالات متحده آمریکا، ۸/۱ درصد از افراد بالای ۲۰ سال، در هر دوره ۲ هفته ای مبتلا به افسردگی می شوند. برای برخی افراد، افسردگی می تواند بصورت چند هفته ای و چند ماهگی، اتفاق بیافتد که اصطلاحا “اپیزودیک” گفته می شود. با این حال، بعضی مبتلا به افسردگی عمده می شوند که سالها طول می کشد و بر شیوه و کیفیت زندگی افراد تاثیرات شدیدی می گذارد.
محققان مرکز اعتیاد و سلامت روان (CAMH) در انتاریو، می خواهند در مورد افرادی که سالها اختلال افسردگی اساسی داشته اند، تحقیق کنند که چه تاثیراتی بر مغز آنها ایجاد می شود. دکتر جف میر از CAMH، مطالعه ای را با توجه به این موضوع انجام داده است. وی و همکارانش از مغز افرادی که ۱۰ سال یا بیشتر دچار افسردگی اساسی بوده اند و گروهی که به افسردگی اساسی مبتلا نبوده اند، اسکن مغزی گرفتند.
یافته‌ها که در The Lancet Psychiatry منتشر شده نشان می دهند که متخصصان ممکنست رویکرد درمانی خویش نسبت به افسردگی اساسی و طولانی مدت را تغییر دهند.
دکتر میر و همکارانش با نمونه ۸۰ نفر در سنین ۱۸ تا ۷۵ سال کار کردند. از این تعداد، ۲۵ نفر افسردگی عمده بیش از ۱۰ سال و ۲۵ نفر افسردگی عمده کمتر از ۱۰ سال داشته اند و در نهایت، ۳۰ نفر که افسردگی عمده نداشته اند و گروه گواه محسوب می شدند. دکتر میر و همکارانش با توجه به مطالعه ای در سال ۲۰۱۵، متوجه شدند که مغز افراد در طول دوره های افسردگی عمده و طولانی مدت، دچار التهاب می شود.
بر اساس این دستاوردها، وی در مطالعه ای جدید می خواست ببیند که آیا التهاب مغزی در طول زمان، در افرادی که افسردگی اساسی دارند، آیا بدتر می شود یا خیر؟
دانشمندان با استفاده از یک نوع تکنیک تصویر برداری مغزی بنام توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، شدت التهاب مغزی در افراد را اسکن کردند. این امر آنها را قادر به نظارت بر فعالیت میکروگلیا ها در مغز کرد. می دانیم که میکروگلیاها نقشی پر رنگ در پاسخ به التهاب در سیستم عصبی مرکزی دارند.
میکروگلیای فعال می تواند پروتئین (Translocator (TSPO تولید کند که نقشی اساسی در التهاب دارد. از طریق اسکن (PET)، دکتر میر و همکارانش متوجه شدند که غلظت (TSPO) در مغز افرادی که بیش از یک دهه با افسردگی عمده زندگی کرده بودند، ۲۹-۳۰ درصد بالاتر بود.
(TSPO) بعنوان نشانگر التهابی در سه ناحیه مغز، بطور خاص دیده می شود که عبارتند از: قشر پرفرونتال، قشر سینگولیت قدامی و اینسولا. افزایش غلظت (TSPO) در مغز افرادی که بیش از یک دهه افسردگی عمده داشته اند با یافته های قبلی نیز مطابقت دارد.
بر طبق مطالعات قبلی، نتایج نشان می دهند که افسردگی عمده و طولانی مدت باید به عنوان یک وضعیت روانی دیگر در نظر گرفته شود و درمانی متفاوت با درمان افسردگی کوتاه مدت، در نظر گرفته شود. همچنین اضافه می کند که باید استراتژی درمانی مشابه با استراتژی درمانی بیماری های نورودژنراتیو تدارک دید، زیرا که التهاب مغزی نقشی اساسی بازی می کند. دکتر میر می گوید:
التهاب بیشتر در مغز یک واکنش مغزیست که در بیماری های نورودژنراتیو و پیشرونده مانند بیماری آلزایمر و پارکینسون، دیده می شود.
همچنین دکتر میر اضافه می کند که شاید داروی مناسب برای کنترل و درمان افسردگی عمده و طولانی مدت، دارو های ضدالتهابی باشند، بنابراین باید مطالعات بیشتری در این حوزه انجام شود و تجویز دارو های ضد التهابی با تجویز دارو های ضدافسردگی مقایسه شوند. موضوع بعدی این است که باید مطالعات طولی در مورد افراد دارای اختلال افسردگی عمده و طولانی مدت، انجام پذیرد.
