تحقیقات جدید نورون‌هایی را شناسایی کرده است که رفتار تهاجمی را کنترل می‌کنند و ممکن است در سلسله مراتب اجتماعی کمک کند. تهاجم یک توجیه عصبی دارد، که پژوهش‌های جدید ما را به آن نزدیک‌تر می‌کنند.
به نظر می‌رسد مغز انسان برای همه چیز نورون داشته باشد. حتی نورون‌هایی داریم که به ما می‌گویند کی غذا بخوریم یا کی بیدار شویم! اما سلول‌های عصبی مغز می‌توانند توابع پیچیده‌تر از اشتها و خواب را کنترل کنند. برای مثال، مطالعات اخیر نورون‌هایی را شناسایی کرده‌اند که رفتارهای بدمان را سرزنش می‌کنند و باعث آشفتگی سلول‌های مغزی می‌شوند. در حال حاضر محققان ممکن است از نورونی پرده بردارند که یکی از اساسی‌ترین احساسات بنیادی انسان را تحریک می‌کند، یعنی: تهاجم.
طبق تحقیقات جدید انجام گرفته بر موش، پستانداران ویژگی‌های عصبی مشترک زیادی با ما دارند. این موضوع باعث اهمیت یافته‌ها برای درک مبانی عصبی زیستی تهاجم می‌شود. مطالعه جدیدی توسط محققان موسسه Karolinska در استکهلم سوئد، به رهبری Christian Boroberger استاد دانشکده علوم اعصاب، انجام گرفت و نتایج در Nature Neuroscience منتشر شده است.
هیپوتالاموس یک مرکز فعالیت عاطفی است که احساسات غم، اندوه و خشم ما را کنترل می‌کند. با استفاده از اپتوژنتیک (تکنیکی که نورون‌ها را از نظر ژنتیکی قادر به پاسخگویی و کنترل توسط نور می‌کند) دانشمندان به طور انتخابی نورون‌های PMV را فعال و مهار می‌کنند.
مقالات مرتبط:
- چگونه به کودک بیاموزیم خشم خود را کنترل کند؟
- خشم چیست و چگونه می‌توان آن را مدیریت کرد؟
- نورون‌های بزرگ‌تر؛ هوش بالاتر
با انجام این کار، دانشمندان توانستند موش‌ها را در وضعیتی وادار به تهاجم کنند که در حالت عادی این اتفاق نمی‌افتاد. برعکس، یا غیرفعال کردن نورون PMV، آن‌ها قادر به متوقف کردن حملات تهاجمی در حال وقوع بودند.
Stefanos Stagkourakis نویسنده ارشد و محقق فوقدکتری در زمینه علوم اعصاب از موسسه کارولینسکا گفت:
ما همچنین دریافتیم که فعالسازی سریع سلول PMV می‌تواند موجب انفجار ممتد شود. این موضوع می‌تواند چیزی را توضیح دهد که همه ما تشخیص می‌دهیم، اینکه چگونه بعد از یک نزاع، احساسات متناقضی برای طولانی مدت ادامه می‌یابند.
علاوه بر این، این دانشمندان توانستند نقش‌های غالب و مغلوبی که تمایل به شکل گیری بین جوندگان داشتند را تغییر دهند. با استفاده از یک لوله آزمایش سنتی به نام “لوله تست” (که در آن دو موش در فضایی دراز و نازک مجبور به رویارویی بودند)، محققان ثابت کردند که کدام موش غالب و کدام مغلوب است. سپس با غیرفعالسازی سلول‌های عصبی PMV در جوندگان غالب، آن‌ها تبدیل به فرد مغلوب کردند، و برعکس.Broberger می‌گوید:
یکی از نتایج شگفت انگیز مطالعات ما این بود که تغییر نقشی که با دستکاری فعالیت PMV انجام دادیم حدود دو هفته به طول انجامید.
وی و تیمش امیدوارند که یافته‌های اخیرشان گامی باشد در جهت پتانسیل یادگیری کنترل خشم و تهاجم.
رفتارهای خشونت آمیز و خشم موجب آسیب و ماندگاری ضربه روانی در بسیاری از افراد می‌شود، که عواقب ساختاری و اقتصادی زیادی بر جامعه دارد. مطالعات ما دانش بنیادی زیست‌شناختی در مورد منشا این موضوع ایجاد کرده است.
